• Ενα ποσό 8,7 δρχ. κατά κιλό, που είναι η αύξηση της ελάχιστης τιμής κι αφορά στη φετινή παραγωγή βαμβακιού.
• Ενα 20δραχμο κατά κιλό, που θα δοθεί ως ενίσχυση από εθνικούς πόρους κι αφορά στην περσινή παραγωγή.

Για τα δυο αυτά «δώρα» προς τους βαμβακοπαραγωγούς ισχύουν τα εξής:

Η αύξηση στην ελάχιστη τιμή θα δοθεί στην παραγωγή που θα παραδοθεί στα εκκοκκιστήρια μετά τις 16 του μήνα. Κι όπως φαίνεται, η ενσωματωμένη αυτή αύξηση στην τιμή θα ισχύσει... για 15 μέρες, αφού η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Γεωργίας σκοπεύει να κλείσει τα εκκοκκιστήρια στις 31/12/2002. Ηδη με την πρώτη ελάχιστη τιμή έχουν παραδοθεί στα εκκοκκιστήρια περίπου 750.000 τόνοι και για τις ποσότητες αυτές και όσες παραδοθούν μέχρι τις 16/12 οι εκκοκκιστές οφείλουν να εκδώσουν συμπληρωματικά τιμολόγια, ή θα δοθούν στην εξόφληση, αν υπάρχει εξόφληση... Φυσικά, η ελάχιστη τιμή, και η όποια αύξησή της, δεν αφορά στις ποσότητες που αυθαίρετα χαρακτηρίζονται και θα χαρακτηριστούν «μη επιλέξιμες» και δε θα επιδοτηθούν.

Το 20δραχμο - το μισό, δηλαδή, από το περιβόητο 40δραχμο που είχαν υποσχεθεί, πολλές φορές, τα τρία «τζιμάνια» του υπουργείου Γεωργίας, αλλά και ο Κ. Λαλιώτης και ο ίδιος ο Κ. Σημίτης - δεν αφορά στο σύνολο της περσινής παραγωγής, και από χέρι τουλάχιστον 150.000 τόνοι μένουν απ' έξω. Τα 90 εκατομμύρια ευρώ, που μετά από σχετική έγκριση του Συμβουλίου υπουργών της Ευρωπαϊκής Ενωσης αποφασίστηκε να δοθούν ως εθνική ενίσχυση, έγιναν στην Ελλάδα 70 εκατ. ευρώ και θα δοθούν όπως δοθούν, όταν, βεβαίως, ο Ν. Χριστοδουλάκης βρει από πού θα τα εξοικονομήσει...

Η κατά 8,7 δραχμές αύξηση της ελάχιστης τιμής του βαμβακιού - από 218,07 φτάνει στις 226,77 - προήλθε, καθώς, την περασμένη Παρασκευή, η αρμόδια Επιτροπή Κλωστικών Ινών της Ευρωπαϊκής Ενωσης αποδέχτηκε τη δεύτερη εκτίμηση του υπουργείου Γεωργίας που ανεβάζει το ύψος της συνολικής φετινής παραγωγής βαμβακιού στην Ελλάδα στους 1.100.000 τόνους, ενώ η πρώτη εκτίμηση του υπουργείου, που έγινε στην αρχή της εκκοκκιστικής περιόδου, προέβλεπε ότι η συνολική παραγωγή θα έφτανε στους 1.062.000 τόνους.

Βεβαίως, το «αποδέχτηκε» είναι μια κουβέντα, καθότι αποφάσισε να προσαυξήσει κατά 9,5% την εκτιμώμενη παραγωγή, κάνοντας έτσι φανερό ότι κρατάει επιφυλάξεις ως προς την ορθότητα της εκτίμησης του υπουργείου Γεωργίας. Και μπορεί, μεν, το ποσοστό της «επιφύλαξης» να είναι φέτος κατά τι μικρότερο από το περσινό - πέρσι η προσαύξηση ήταν 11% - πλην όμως δείχνει ότι η Ευρωπαϊκή Ενωση φοβάται πως και φέτος η παραγωγή θα είναι μεγαλύτερη από την εκτιμώμενη. Διότι, αν δε φοβόταν κάτι τέτοιο θα έβαζε 7,5% προσαύξηση. Και το ύψος της προσαύξησης που επιβάλλει η ΕΕ έχει σημασία, καθώς με βάση αυτή καθορίζεται η ελάχιστη τιμή του προϊόντος.

Με βάση τα όσα προαναφέρθηκαν και τα οποία είναι απόρροια του καταστροφικού κανονισμού της ΕΕ για το βαμβάκι, γίνεται φανερό ότι φέτος η τελική τιμή του προϊόντος θα κυμανθεί περίπου στα περσινά χαμηλά επίπεδα, ενώ θα υπάρξουν ξανά ποσότητες του προϊόντος που δε θα τύχουν επιδότησης. Τα δυο αυτά «εκ των προτέρων δεδομένα» - και, εν πολλοίς, ομολογημένα από την κυβέρνηση - θα επιφέρουν και νέα, δραστική μείωση στο εισόδημα των βαμβακοπαραγωγών, με αποτέλεσμα να συνεχιστεί η διαδικασία ξεκληρίσματος των μικρομεσαίων αγροτών και συγκέντρωσης της γης και της παραγωγής στα χέρια λίγων επιχειρηματιών και μεγαλοαγροτών.

Αλλά αυτό ακριβώς επιδιώκουν οι «πανηγυριώτες» του υπουργείου Γεωργίας, που διαχειρίζονται, για λογαριασμό της κυβέρνησης και της Ευρωπαϊκής Ενωσης, την αντιαγροτική πολιτική.

Μόνον που οι αγρότες «τους πήραν χαμπάρι» - φαίνεται και από τη «νίλα» που έπαθε το ΠΑΣΟΚ στην αγροτομάνα Θεσσαλία, κατά τις πρόσφατες τοπικές εκλογές - και δεν πρόκειται να τους αφήσουν να «τελειώσουν» το «μακάβριο» έργο τους, σαν «νεκροθάφτες» της φτωχής αγροτιάς της Ελλάδας.

Στην κυβερνητική επιχείρηση εξολόθρευσής τους θ' απαντήσουν με τον αγώνα τους για να κρατήσουν τη γη τους και να μείνουν στα χωριά τους, για την ανατροπή της αντιαγροτικής πολιτικής, για να «μπει στην μπάντα» ο δικομματισμός και ο διπολισμός και να δημιουργηθεί ένας άλλος πόλος διακυβέρνησης, που, στα πλαίσια της Λαϊκής Εξουσίας και της Λαϊκής Οικονομίας, θα εφαρμόσει μια άλλη, ριζικά αντίθετη πολιτική, υπέρ του μικρομεσαίου αγρότη και του ελληνικού λαού.