1. Οταν ο Γιούρι Γκαγκάριν, ως ελεύθερο βρέφος, ξετυλίχτηκε στο σύμπαν φωνάζοντας «Είναι υπέροχα!», εννοούσε ότι εκεί δε συνάντησε κανέναν αστό. Οταν ο Κάφκα ευτύχησε να δει τον ήρωά του να γίνεται έντομο, δε γνώριζε ότι κάπου μακριά είχε συντελεστεί και μια άλλη μεταμόρφωση: μια μύγα γινόταν αστός. Η μύγα - αστός κατοικεί μέσα στην τηλεόραση. Πατάει σε ανθρώπινα ερείπια πουλώντας γνώση - ιστορία, φιλοσοφία κ.ο.κ. - ξετσίπωτα. Αν ο Θουκυδίδης και ο Πλάτωνας έβρισκαν τρόπο να επιστρέψουν, θ' άφηναν για πάντα το έργο τους και θα γινόντουσαν σίγουρα μυγοσκοτώστρες...

2. Ο Εκκλησιαστής, στην Παλαιά Διαθήκη, ενώ ήταν έτοιμος να ψάλει τη χαρά της ζωής, άλλαξε γνώμη όταν συνάντησε τον αστό. Ετσι, ξεπήδησε το «ματαιότης ματαιοτήτων τα πάντα ματαιότης».

3. Τον αστό πλησιάζουν καλλιτέχνες για τρεις λόγους: πρώτον, για χρήματα, δεύτερον, για λεφτά, τρίτον, για φράγκα. Οταν ο Ορσον Ουέλς γύριζε τον «Πολίτη Κέιν», είπε για τον αστό: «Είναι κάποιος που δεν εννοεί αυτά που λέει». Ο αστός ως καλλιτέχνης; Στην πλειοψηφία τους, οι αστοί θέλουν να γράφουν για να περάσουν στην αθανασία. Η ευθανασία της τέχνης είναι το αγαπημένο τους έργο. Κι όμως, χάρη στον αστό και στην καταστροφή που προκαλεί, μπορούμε να διακρίνουμε την αυθεντική τέχνη.

4. Ο αστός ως φιλάνθρωπος. Χάρη στην ευγένεια της ράτσας του και στους τρόπους της, δίνει, ενθυμούμενος τον χασάπη της γειτονιάς όταν φωνάζει «κόπτομεν κιμά παρουσία πελάτου». Ο πελάτης, δηλαδή η τηλεόραση, είναι όχι μόνο απαραίτητη αλλά και η βάση για ν' ακουμπήσει τη θεόσταλτη προσφορά.

5. Για τον αστό κάθε μέρα είναι γιορτή. Πάντα τιμά το πνεύμα του. Υπάρχει όμως μια γιορτή κατά την οποία κλείνεται βαθιά στο σπίτι και δεν κυκλοφορεί ούτε στο σαλόνι του, που είναι τα πλατό της τηλεόρασης. Πρόκειται για την εορτή των εορτών, τη γέννηση του Λένιν, ο οποίος ακόμα και ως και βρέφος καταφέρνει να κλονίζει τον αστό.

6. Η εξομολόγηση του αστού. Πρέπει αυτή η στιγμή να έχει τρομακτικό ενδιαφέρον, αλλά δε θα τη μάθουμε ποτέ. Οχι μόνο γιατί είναι γνωστή η σχέση του αστού με την αλήθεια (καμία), αλλά γιατί γίνεται υπό τη σκέπη του ρασοφόρου ψεύδους. Ο ιερέας - εξομολόγος υποδέχεται τον αστό ως μία και μοναδική αλήθεια μέσα στη δική του αλήθεια, που είναι αγία. Χάνουμε έτσι μια παράσταση παραλόγου, ένα ανέκδοτο, να γελάσει κι εμάς το χειλάκι μας σ' αυτή τη δύσκολη εποχή.

7. Τι ξεπερνά τον αστό. Μία δύναμη: το αντίγραφο του· ο κάθε Κωστόπουλος, γνωστός ως Νίτρος, το λαϊκό παιδί που ξεκινά από την επαρχία και ονειρεύεται δόξα και χρήμα. Το αντίγραφο ξεπερνά το πρωτότυπο και καταλήγει νεόπλουτος. Ως νεόπλουτος, ξεφτιλίζει φυσικά τα πάντα. Και ως εκ τούτου και τον αστό.

8. Ο αστός μέσα στις γραμμές του κινήματος. Κάθε πρωί περνά πρώτα και ελέγχει τις καταθέσεις του στην τράπεζα, γιατί, όπως μου είπε ένας της ράτσας, «είπαμε ν' ανακατευτούμε, αλλά να μην τρελαθούμε κι εντελώς!».

9. Η χειρότερη κοινοτοπία που λέγεται είναι πως όλοι οι αστοί δεν είναι ίδιοι. Ομως αυτός που δε συμπεριφέρεται σαν αστός δεν είναι αστός, και ποτέ δεν ήταν, όπου κι αν βρισκόταν.

10. Ομως, παρ' όλ' αυτά τα τρομερά που συμβαίνουν, γιατί του αστού δεν του στρίβει ποτέ η βίδα; Μα γιατί είναι ένα κάθαρμα, και από τα χειρότερα του είδους: είναι εκ του ασφαλούς.