Τα θεμέλια της απόλυτης κυριαρχίας της σαουδαραβικής βασιλικής οικογένειας είχαν αρχίσει να κλυδωνίζονται ελαφρώς ήδη από το 1991 και τον πόλεμο του Κόλπου. Τότε, με βάση όλες τις υπάρχουσες πληροφορίες, ο μπιν Λάντεν είχε επιστρέψει, από το Αφγανιστάν όπου είχε ηγηθεί της εκστρατείας των μουτζαχεντίν εναντίον των Σοβιετικών για λογαριασμό των ΗΠΑ, στην πατρίδα του και φέρεται να είχε προτείνει στο βασιλιά Φαχντ, που τότε ήταν ακόμη σε ικανοποιητική διανοητική κατάσταση, ένα αμυντικό σχεδιασμό για να αντιμετωπιστεί μια πιθανή ιρακινή απειλή. Παράλληλα, προβλεπόταν η σταδιακή «απεξάρτηση» του βασιλείου από τις ΗΠΑ.

Ο βασιλιάς Φαχντ απέρριψε το σχέδιο και προτίμησε να ανοίξει το δρόμο για εγκατάσταση των αμερικανικών δυνάμεων στη χώρα. Ο μπιν Λάντεν εγκατέλειψε οριστικά τη Σ. Αραβία και το 1995 έχασε και την υπηκοότητά του. Η επιλογή του Φαχντ ήταν αναμενόμενη. Η διατήρησή της οικογένειάς του στην εξουσία είναι άρρηκτα δεμένη με τη συμμαχία με τις ΗΠΑ. Αν για την Ουάσιγκτον, πλέον, ο μπιν Λάντεν είναι ο νούμερο 1 εχθρός, το ίδιο συμβαίνει και με τη βασιλική οικογένεια, καθώς απειλείται η ίδια της η υπόσταση από τον πρώην στενό συνεργάτη της. Για πολλούς, μάλιστα, η παραμονή των αμερικανικών στρατευμάτων στο έδαφος της Σ. Αραβίας μέχρι σήμερα δεν είναι παρά η έμπρακτη συμμετοχή της Ουάσιγκτον στη διαφύλαξη της κυριαρχίας της βασιλικής οικογένειας.

Η δίχρονη παλαιστινιακή Ιντιφάντα, οι επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου και ο πόλεμος στο Αφγανιστάν προκάλεσαν πραγματικούς τριγμούς στη σαουδαραβική μοναρχία. Στο πλαίσιο της αγωνιώδους συντήρησής της, έχει ξεσπάσει πόλεμος στο εσωτερικό της βασιλικής οικογένειας. Από τη μία πλευρά, βρίσκεται ο πρίγκιπας διάδοχος Αμπντουλάχ, υπέρμαχος της σαρία, της απομάκρυνσης των αμερικανικών στρατευμάτων και της σταδιακής απεξάρτησης από τις ΗΠΑ με το σκεπτικό ότι έτσι θα ανακτηθεί η εμπιστοσύνη του σαουδαραβικού πληθυσμού και θα αντιμετωπιστούν φαινόμενα τύπου μπιν Λάντεν.

Την αντίθετη άποψη εκπροσωπεί ο υπουργός Αμυνας, Σουλτάν, του οποίου ο αδελφός πρίγκιπας Τούρκι αλ Φαϊσάλ υπήρξε επί 25 χρόνια αρχηγός των μυστικών υπηρεσιών και ήταν ο υπεύθυνος των επαφών ΗΠΑ - μπιν Λάντεν - Ταλιμπάν, και σήμερα είναι πρέσβης στη Βρετανία. Επίσης, ο γιος του Σουλτάν, πρίγκιπας Μπαντάρ, είναι πρέσβης στις ΗΠΑ, γνωστός για τις «κοσμικές» του προτιμήσεις. Ο Σουλτάν τάσσεται υπέρ της ακόμη στενότερης συνεργασίας με τις ΗΠΑ, ως μοναδικού δρόμου διατήρησης της οικογένειας αλ Σαούντ στην εξουσία.

Στο πλαίσιο αυτής της σκληρής μάχης, εκτιμάται ότι καλλιεργήθηκε το έδαφος, τα τελευταία χρόνια, για ακόμη μεγαλύτερη αυτονόμηση των πυρήνων εκείνων των μουτζαχεντίν, που παλαιότερα ελέγχονταν μέσω Σ. Αραβίας για λογαριασμό των ΗΠΑ. Σήμερα, είναι περισσότερο από ποτέ θολό το ποιος και πώς συνδέεται με αυτούς τους πυρήνες καθώς, όπως αναγνωρίζουν και Αμερικανοί αξιωματούχοι, «πρόκειται για ένα θέμα προσώπων και όχι συνολικής απόφασης».