Δυο συστήματα: Η ναζιστική μηχανή, το Βατικανό και η συμμαχική διπλωματία. Και δυο άνδρες να αντιμάχονται τα συστήματα από μέσα.

Από τη μια μεριά ο Κουρτ Γκερστάιν υπαρκτό πρόσωπο, χημικός και αξιωματικός των Ες Ες προμηθεύει τα στρατόπεδα συγκέντρωσης μ' ένα φονικό παρασκεύασμα, ενώ ταυτόχρονα καταγγέλλει τα εγκλήματα, ενημερώνοντας τους συμμάχους, τον Πάπα και τη γερμανική εκκλησία ρισκάροντας την ασφάλειά του και αυτή της οικογένειάς του. Από την άλλη, ο Ρικάρντο, ένας νεαρός Ιησουίτης, φανταστικός χαρακτήρας, που ενσαρκώνει όλους τους κληρικούς που είχαν το σθένος να αντιταχθούν στην αγριότητα, πληρώνοντας συχνά το θάρρος τους με τη ζωή τους.

Οπως λέει ο Κώστας Γαβράς για την ταινία του: «Τα στρατόπεδα συγκέντρωσης ήταν το απόγειο μιας σειράς από αποδοχές. Εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο αφέθηκαν και αποδέχτηκαν. Η αδιαφορία είναι μια ελαφρύτερη μορφή συνενοχής... Η ταινία αναφέρεται σε ένα ερώτημα που αντιμετωπίζει ο καθένας μας στη ζωή του. Ποια στιγμή οφείλει κανείς να ξαναγίνει ηθικό ον;».

Εναν από τους λίγους που ξέρουν στην Ευρώπη ως Ελληνα σκηνοθέτη, είναι ο Κώστας Γαβράς και δίκαια θεωρείται ένας από τους καλύτερους αφού έχει κερδίσει αρκετά βραβεία σε διάφορα φεστιβάλ.

Εχει προσωπικό στιλ και θίγει θέματα που έχουν αντίκτυπο σε πολλούς. Δεν κλείνεται στον εαυτό του και δεν είναι καθόλου νάρκισσος. Ξέρει να παίζει με την ουσία και να βάζει το δικό του χρώμα.

Το «Αμήν» είναι εξαιρετικά σκηνοθετημένο, παίζει με τις έννοιες και οι ήρωές του αντιπροσωπεύουν αρχές και αξίες της ανθρώπινης φύσης. Ετσι το «Αμήν» δεν είναι μια «κλειστή» ταινία, αλλά παίρνει ένα χαρακτήρα λίγο πιο οικουμενικό και ανοιχτό σε ορίζοντες.