Με συγκεκριμένες αναφορές και παραδείγματα οι βουλευτές του ΚΚΕ, που πήραν το λόγο στην Επερώτηση, ανέδειξαν τις άθλιες συνθήκες που βιώνουν οι εργαζόμενοι εξαιτίας της αποδιάρθρωσης των εργασιακών σχέσεων - ευέλικτες μορφές απασχόλησης - το χτύπημα των συνδικαλιστικών και των δημοκρατικών ελευθεριών, την αύξηση των εργατικών ατυχημάτων, τη συρρίκνωση του εισοδήματός τους και άλλα.

Ο Ν. Γκατζής υπογράμμισε ότι η κυβέρνηση θα επιχειρήσει και πάλι να ωραιοποιήσει την κατάσταση μιλώντας για αύξηση των ρυθμών ανάπτυξης, του εθνικού εισοδήματος κ.ά. Ομως, τόνισε, οι εργαζόμενοι και ο λαός δεν ωφελούνται από αυτά. Αντίθετα, όσο αυξάνεται ο πλούτος τόσο μεγαλώνουν η ανεργία και η φτώχεια. Στη συνέχεια αναφέρθηκε στα ιδιωτικά γραφεία ευρέσεως εργασίας που η μέχρι τώρα εμπειρία στους ναυτεργάτες δείχνει τις αρνητικές συνέπειες που έχουν για τους εργαζόμενους.

Αποτελούν μεγάλη πληγή, είπε, τα Τοπικά Σύμφωνα Απασχόλησης, τα οποία η κυβέρνηση τα χρησιμοποιεί για την αποδιάρθρωση των εργασιακών σχέσεων και, ιδιαίτερα, το χτύπημα των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας.

Κάνοντας ιδιαίτερα αναφορά στη Μαγνησία μίλησε για τα φαινόμενα της εργοδοτικής τρομοκρατίας αλλά και την υψηλή ανεργία που μαστίζει την περιοχή. Αυτή την κατάσταση, είπε, ούτε θέλετε ούτε μπορείτε να την αντιμετωπίσετε γιατί εκφράζετε τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας και ο λαός πρέπει να αναμένει ένταση της επίθεσης που έχετε εξαπολύσει εναντίον του. Εμείς θα σταθούμε στο πλευρό του και θα στηρίξουμε τους αγώνες του, κατέληξε.

Οι άνθρωποι πρέπει να μπορούν να ζουν για να κάνουν ιστορία, επισήμανε ο Γ. Χουρμουζιάδης. Αυτό σημαίνει, είπε, να είναι υγιείς, να αμείβονται σωστά, να μορφώνονται, να έχουν ελεύθερο χρόνο και να είναι ήσυχοι. Ομως εσείς, συνέχισε, χτυπάτε το «κοινωνικό κράτος». Λείπουν τα σχολεία, τα νοσοκομεία, τα βιβλία. Οι αγρότες κοιτούν απογοητευμένοι τη σοδειά τους που έχει πληγεί από τις κακοκαιρίες αλλά και από την πολιτική που εφαρμόζει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και η ΕΕ. Οι μικρομεσαίοι βάζουν λουκέτο στις επιχειρήσεις τους, η νεολαία ψάχνει να βρει δουλιά και γίνεται έρμαιο των πολυεθνικών.

Σκοπός της Επερώτησής μας, είπε στη συνέχεια, είναι να καταδείξουμε την αιτία των φαινομένων, που είναι η πολιτική της κυβέρνησης, πιστά προσανατολισμένη στην εξυπηρέτηση των αναγκών του κεφαλαίου. Μια πολιτική που ακολουθώντας τις επιταγές του Μάαστριχτ αντί να βρει πόρους για τις κοινωνικές δαπάνες από τον πλούτο, επιλέγει να χτυπά και να συρρικνώνει το «κοινωνικό κράτος». Σε αυτές τις συνθήκες, επισήμανε, ο λαός δεν μπορεί να παίξει το ρόλο του, να αναδείξει τις πολιτιστικές του αξίες, να αντισταθεί στην επίθεση του ιμπεριαλισμού.

Η πολιτική της κυβέρνησης δε χτυπά μόνον το βιοτικό επίπεδο των εργαζομένων αλλά και τα δημοκρατικά και συνδικαλιστικά δικαιώματα και ελευθερίες, επισήμανε ο Αντ. Σκυλλάκος.

Σήμερα, τόνισε, παραβιάζεται ακόμα και αυτή η λειψή εργατική νομοθεσία με την ανοχή της κυβέρνησης. Στο εμπόριο γίνεται ανακύκλωση των εργαζομένων και στις μεγάλες επιχειρήσεις - όπως «Practiker», «Hondos», «Makro» - οι συνθήκες εργασίας θυμίζουν Μεσαίωνα.

Στην οικοδομή, συνέχισε, καταπατούνται τα ωράρια, υπάρχουν ανασφάλιστες και απλήρωτες υπερωρίες, το σύστημα των υπεργολαβιών είναι ευρύτατα διαδεδομένο, τα ποσοστά της «μαύρης εργασίας» είναι πολύ μεγάλα και τα μέτρα ασφάλειας και υγιεινής είναι ουσιαστικά ανύπαρκτα. Απέναντι σε αυτή την κατάσταση οι ελεγκτικοί μηχανισμοί του κράτους είναι ελλιπείς, δεν κάνουν τίποτα.

Από την άλλη, εξελίσσεται το χτύπημα των συνδικαλιστικών και δημοκρατικών δικαιωμάτων, και ιδιαίτερα στον ιδιωτικό τομέα, με την ένταση της εργοδοτικής τρομοκρατίας. Ενώ οι συνδικαλιστικές παρατάξεις που πρόσκεινται στο ΠΑΣΟΚ και στη ΝΔ δεν κάνουν τίποτα για την υπεράσπιση των εργαζομένων.

Υπάρχει, ακόμα, αύξηση των απολύσεων των συνδικαλιστών, παρεμπόδιση συνδικαλιστών, ακόμα και βουλευτών, να μπουν στους χώρους εργασίας. Οι δικαστικές αποφάσεις βγάζουν όλες τις απεργίες παράνομες και καταχρηστικές ενώ όταν οι εργαζόμενοι δεν υπακούουν επιστρατεύονται - όπως στην περίπτωση των ναυτεργατών.

Ακόμα, τόνισε, το χτύπημα των δημοκρατικών και συνδικαλιστικών ελευθεριών αφορά γενικότερα στο χτύπημα των εργατικών και λαϊκών κινημάτων.

Η κατάθεση της Επερώτησης δεν έγινε για να πείσουμε την κυβέρνηση να αλλάξει πολιτική, σημείωσε ο Π. Κοσιώνης, αλλά να ακουστούν όσα έχει να πει και όσα έχουμε να πούμε εμείς. Για να καταλάβει ο κόσμος τις βάρβαρες συνθήκες που δημιουργούνται από το τεράστιο χάσμα που δημιουργείται μέσω της αύξησης του πλούτου και, ταυτόχρονα, της φτώχειας.

Αναφερόμενος στην Πάτρα, τόνισε, ότι ενώ ήταν από τις πόλεις που είχαν παραγωγική ανάπτυξη, εδώ και μια δεκαετία συμβαίνει το αντίθετο. Από το 1990 μέχρι το 1993 τα ποσοστά ανεργίας σημείωσαν μεγάλη αύξηση, φτάνοντας στο 32% του ενεργού πληθυσμού, σύμφωνα με στοιχεία του Εργατικού Κέντρου Πάτρας. Τόνισε ότι ενώ οι τραπεζικές καταθέσεις στην Πάτρα το 1993 ανέρχονταν περίπου στα 300 δισεκατομμύρια δραχμές, το 2000 ξεπέρασαν το ένα τρισεκατομμύριο. Είναι λεφτά που μοιράζονται όχι πάνω από 100 άνθρωποι, οι οποίοι εκμεταλλεύονται το φθηνό εργατικό δυναμικό. Τέλος, επισήμανε ότι η πολιτική αυτή δε χτυπά μόνον το βιοτικό επίπεδο των εργαζομένων αλλά έχει αποτέλεσμα οι εργαζόμενοι να πληρώνουν ακόμα και με την ίδια τους τη ζωή την ασυδοσία της εργοδοσίας. Ετσι, από 86 θανατηφόρα εργατικά ατυχήματα που αναφέρουν τα επίσημα στοιχεία για το 1990, φτάσαμε στα 188 το 2001.