Σε έναν ατέλειωτο «κυκεώνα» γραφειοκρατικό - με αποφάσεις του ΙΚΑ, που ανατρέπονται στη συνέχεια και δικαστικές αποφάσεις, που με φαιδρούς ισχυρισμούς δεν παίρνονται υπόψη - έχουν περιπλέξει τον συνταξιούχο Κ. Σταμούλη, με στόχο τη μείωση των ποσών κύριας και επικουρικής σύνταξης που δικαιούται. Παράλληλα, η περίπτωση του συγκεκριμένου συνταξιούχου, πλέον, είναι «ζωντανό» παράδειγμα των επιπτώσεων και στα ασφαλιστικά - συνταξιοδοτικά δικαιώματα των εργαζομένων, από τις λεγόμενες «ευέλικτες» μορφές εργασίας, που τόσο σθεναρά προωθεί η κυβέρνηση.

Ο Κ. Σταμούλης προσλήφθηκε το Νοέμβρη του '83 σαν εισπράκτορας στο Ταμείο Κρεοπωλών (ΕΤΑΚΕΚ) με σύμβαση έργου, καλύπτοντας ωστόσο πάγιες ανάγκες του Ταμείου. Περίπου 3,5 χρόνια μετά, η σύμβασή του γίνεται εξαρτημένης εργασίας. Ο εργαζόμενος, στη συνέχεια, επιδιώκει δικαστικά, και το καταφέρνει, να θεωρηθεί εξαρτημένη η σχέση εργασίας του και για το διάστημα '83 -'87. Θετικές αποφάσεις εξέδωσαν το Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών, το Εφετείο Αθηνών και ο Αρειος Πάγος. Με αυτές τις αποφάσεις στα χέρια, ο Κ. Σταμούλης προσφεύγει στο ΙΚΑ, το οποίο αποφασίζει και προχωρά σε πράξη επιβολής ενσήμων για το επίμαχο διάστημα.

Το ΙΚΑ, με τη σειρά του, διεκδικεί δικαστικά τα ένσημα από το Ταμείο Κρεοπωλών. Η υπόθεση εκδικάζεται από το Διοικητικό Πρωτοδικείο Αθηνών που αποφασίζει την ακύρωση της πράξης επιβολής ενσήμων - καθώς το ΙΚΑ δε στήριξε την προσφυγή του - αποφαινόμενο ότι την περίοδο '83 - '87 ο Κ. Σταμούλης δεν παρείχε εξαρτημένη εργασία, άρα δεν είναι και ασφαλιστέος χρόνος στο ΙΚΑ. Την απόφαση αυτή την αγνοεί όμως ο εργαζόμενος!

Το '92, ο Κ. Σταμούλης υποβάλλεται σε εγχείρηση καρδιάς. Την ίδια χρονιά, το Ταμείο Κρεοπωλών συγχωνεύεται στο ΙΚΑ. Για ένα διάστημα, παίρνει προσωρινές αναρρωτικές συντάξεις και το '94 βγαίνει η οριστική απόφαση για κανονική αναπηρική σύνταξη (με 67% αναπηρία). Η σύνταξή του όμως είναι μικρότερη από την αναμενόμενη, καθώς του αφαιρούνται ένσημα τουλάχιστον τριών χρόνων. Στις διαμαρτυρίες του επικαλείται τις τρεις δικαστικές αποφάσεις, αλλά το ΙΚΑ απαντά εγγράφως ότι δεν είναι δεσμευτικές, γιατί «τα διάδικα μέρη σε αυτές (ασφαλισμένος - ΕΤΑΚΕΚ) δεν ταυτίζονται με τα διάδικα μέρη της αποφάσεως του Διοικητικού Πρωτοδικείου (ΙΚΑ - ΕΤΑΚΕΚ)»!!!

Από κει και πέρα, ξεκινά ένας νέος «Γολγοθάς» για την επικουρική σύνταξη. Δε συμπληρώνει τα απαραίτητα ένσημα στο ΤΕΑΠΟΚΑ (αναγνωρίζονται μόνο περιόδου '87 - '92) και υποχρεώνεται για να συμπληρώσει τον αριθμό των απαιτούμενων ενσήμων να πληρώσει ο ίδιος 190 ένσημα περιόδου '72 - '73 στο ΙΚΑ - ΤΕΑΜ. Ομως, εδώ γίνεται μια άλλη αυθαιρεσία, αφού, αντίθετα με την αρχή της διαδοχικής ασφάλισης, εκδίδεται επικουρική σύνταξη από το ΙΚΑ - ΤΕΑΜ και όχι το ΤΕΑΠΟΚΑ. Επιπλέον η επικουρική σύνταξη δίνεται και πάλι αυθαίρετα, από το '96 και μετά.

Ο συνταξιούχος προσπαθεί να βρει το δίκιο του και προσφεύγει και πάλι στο Διοικητικό Πρωτοδικείο, το οποίο εκδίκασε την υπόθεση το Μάη του '99, όμως ακόμα δεν έχει εκδώσει απόφαση...