Στην εισήγησή του στην ημερίδα ο Π. Τριανταφύλλου αναφέρθηκε στην κατάσταση που επικρατεί σήμερα στον τομέα της αλιείας, όπως έχει διαμορφωθεί μέσα από την Κοινή Αλιευτική Πολιτική (ΚΑΠ) της Ευρωπαϊκής Ενωσης και ιδιαιτέρως των Επιχειρησιακών Προγραμμάτων Αλιείας (ΕΠΑΛ) κι άλλα προγράμματα, όπως το PESCA και παρουσίασε τις θέσεις του Κόμματος για μια άλλη ανάπτυξη.

Στοιχεία που ανέφερε δείχνουν ότι έχουμε:

• Μείωση της παράκτιας αλιείας στη χώρα μας (η μείωση στην παραγωγή αλιευτικών σκαφών είναι 24% περίπου) και γιγάντωση του τομέα των υδατοκαλλιεργειών και ιδίως της ιχθυοκαλλιέργειας.
• Αύξηση των εισαγωγών κατά 60% στην επταετία '93-'99, καθώς η αυτάρκεια της χώρας μας συνεχώς μειώνεται.

Ειδικότερα για τη θαλάσσια αλιεία, αναφέρεται η δραστική μείωση των αλιευτικών σκαφών (ιδιαίτερα της παράκτιας αλιείας) και σημειώνεται ότι ο αλιευτικός στόλος παραμένει παλαιός, αφού το 70% των σκαφών έχει ηλικία μεγαλύτερη των 15 χρόνων.

Επισημαίνεται, η αυξημένη τάση εγκατάλειψης της δουλιάς και εξόδου από το επάγγελμα των ψαράδων, καθώς έχουμε μαζική υποβολή αιτήσεων απόσυρσης αλιευτικών σκαφών.

Για τις υδατοκαλλιέργειες υπογραμμίζεται ότι η κυβερνητική πολιτική - κινούμενη στις κατευθύνσεις της ΕΕ - διαθέτει απλόχερα χρηματοδοτήσεις, με αποτέλεσμα ο τομέας αυτός ν' αυξήσει πάρα πολύ τη δυναμικότητά του και ιδιαίτερα στο χώρο των θαλάσσιων ιχθυοκαλλιεργητικών εκμεταλλεύσεων, ο αριθμός των οποίων ανέρχεται σήμερα σε 247 εκμεταλλεύσεις, ενώ η παραγωγή τους φτάνει τις 50.000 τόνους.

Στον κλάδο επικρατούν δύο κυρίαρχοι επιχειρηματικοί όμιλοι - «Νηρέας» και «Σελόντα» - που έχουν πάνω από το 45% της συνολικής εγχώριας παραγωγής γόνου και το 20% της συνολικής παραγωγής ψαριών ιχθυοκαλλιέργειας.

Ευνοημένος από πλευράς χρηματοδότησης είναι και ο τομέας μεταποίησης - εμπορίας (παίρνει το 36% των προβλεπόμενων πιστώσεων από το ΕΠΑΛ), ενώ απορροφά και ποσά από τα Κοινοτικά Πλαίσια Στήριξης, με αποτέλεσμα ο βασικός ωφελημένος της πολιτικής της κυβέρνησης και της ΕΕ να είναι το μεγάλο κεφάλαιο, δηλαδή οι ίδιες ολιγάριθμες επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται σ' αυτόν τον τομέα.

Η συνέχιση αυτής της πολιτικής στα πλαίσια του νέου ΕΠΑΛ 2000-2006 στοχεύει σε νέο περιορισμό και μείωση του αριθμού των μικρομεσαίων αλιευτικών επιχειρήσεων, με τελικό στόχο το πέρασμα της αλιευτικής δραστηριότητας στα χέρια λιγότερων και μεγαλύτερων αλιευτικών επιχειρήσεων.

Αναπτύσσοντας τις θέσεις του ΚΚΕ ο Π. Τριανταφύλλου ανέφερε ότι η ανάπτυξη του τομέα της αλιείας πρέπει:

• Να υπακούει στις βασικές οικονομικές και κοινωνικές ανάγκες της χώρας μας και των επιμέρους περιοχών της με αλιευτικό ενδιαφέρον.
• Να έρχεται σε αντίθεση με τα μεγάλα συμφέροντα που κυριαρχούν στον κλάδο και με την πολιτική της Ευρωπαϊκής Ενωσης που τα εξυπηρετεί.
• Να κινείται στα πλαίσια του συνολικού σχεδίου που θα δίνει τη δυνατότητα εξασφάλισης της συνέχειας και της προοπτικής του θαλάσσιου οικοδομήματος.
• Να εξασφαλίζει επιστημονική στήριξη, οικονομική και άλλα κίνητρα προκειμένου να τροφοδοτεί την κατανάλωση με φτηνό, υγιεινό και ποιοτικό ψάρι.

Υπογράμμισε, δε, ότι αυτή η άλλη ανάπτυξη πρέπει και μπορεί να βασίζεται στην ύπαρξη και λειτουργία παραγωγικών αλιευτικών συνεταιρισμών. Οπως εξήγησε, αυτοί οι συνεταιρισμοί πρέπει να είναι σε θέση:

• Να εξασφαλίζουν κοινή χρήση μηχανημάτων και αλιευτικών εργαλείων και ν' αξιοποιήσουν τις νέες τεχνολογίες, διασφαλίζοντας τη συλλογικότητα στην εκμετάλλευση και την αλληλεγγύη ανάμεσα στους ψαράδες.
• Να επεκτείνουν τη δράση τους στα ζητήματα μεταποίησης και εμπορίας των αλιευτικών προϊόντων.
• Να μπουν και στον τομέα των ιχθυοκαλλιεργειών (μετά από τις απαραίτητες μελέτες και έρευνες), που βρίσκονται στα χέρια ιδιωτών, οι οποίοι έχουν προκαλέσει πολλές αντιδράσεις και για περιβαλλοντικούς λόγους, αλλά και για την απώλεια ψαρότοπων.

Οι θέσεις του ΚΚΕ, τόνισε ο Π. Τριανταφύλλου, είναι ενταγμένες σε μια συνολική πολιτική που θα έχει στο κέντρο του ενδιαφέροντος όχι το μεγάλο κεφάλαιο, αλλά τον μικρομεσαίο αγρότη και ψαρά, δίπλα στους άλλους εργαζόμενους της χώρας.