Εξάλλου, δε διεκδικώ το προνόμιο που μόνον ο Πάπας έχει και, συνεπώς, ό,τι στη συνέχεια υποστηρίξω είναι επιδεκτικό, όχι μόνο διόρθωσης, αλλά και απόρριψής του...

Με το παραπάνω λοιπόν σκεπτικό και κατά την άποψή μου πάντοτε (σε συνέχεια από προηγούμενα, με το ίδιο θέμα, σημειώματά μου)δεν είναι σωστό να λέμε και να γράφουμε...

• Βιολογία της άσκησης

αλλά βιολογία του ασκούμενου

• Βιοχημεία της άσκησης

αλλά βιοχημεία του ασκούμενου

• Φυσιολογία της άσκησης

αλλά φυσιολογία του ασκούμενου

αφού, όσο γίνεται πιο συνοπτικά, αυτά που τίθενται υπό έρευνα και μελέτη, σε κάθε μια από τις προαναφερθείσες ειδικές επιστήμες, είναι

α) οι βιολογικές

β) οι βιοχημικές και

γ) οι φυσιολογικές, αντίστοιχα, επιδράσεις και προσαρμογές, θετικές ή αρνητικές, που σημειώνονται στο σώμα - οργανισμό του ασκούμενου, όσο αυτός ασκείται και μετά την άσκησή του, και όχι, βέβαια, αυτή η ίδια η άσκηση, είτε αφορά σε μια συγκεκριμένου κινητικού σχήματος σωματική στάση, θέση ή κίνηση (π.χ. μια δίπλωση του κορμού προς τα σκέλη, μια έλξη στο μονόζυγο, μια άρση βάρους, ένα άλμα κλπ.), είτε αφορά σε μια επαναληπτική εκτέλεση των προηγούμενων (ή άλλου είδους σωματικών ασκήσεων), μέσω της οποίας επιδιώκονται να προκύψουν κάποια θετικά, όπως κιόλας ειπώθηκε, για τον οργανισμό του ασκούμενου, από βιολογική, βιοχημική ή φυσιολογική, αντίστοιχα, άποψη εκτιμούμενα, αποτελέσματα.

• Εργοφυσιολογία,

αλλά Φυσιολογία του Μυϊκού Εργου,

αφού το έργο από μόνο του δεν έχει «φυσιολογία»... Αποκτά όμως και τέτοια, όταν το προσδιορίσουμε ανάλογα, ώστε να δικαιολογείται η από τη σκοπιά της (της φυσιολογίας) μελέτη και εκτίμηση του παραγόμενου έργου... Επί του προκειμένου με τον επιθετικό του προσδιορισμό ως «μυϊκού» αποκαθίστανται τα πράγματα και αποδίδεται το επί της ουσίας νόημα...

• Ειδική δίαιτα, για αθλούμενους και αθλητές,

αλλά ειδική δίαιτα για ασκούμενους και αθλητές...

αφού, αθλούμενοι και αθλητές ταυτίζονται απόλυτα και, συνεπώς, για να γίνει μια ανάμεσά τους διάκριση, πρέπει να αντικατασταθούν οι αθλούμενοι από τους ασκούμενους. Κάτι, εξάλλου, που δικαιολογείται απόλυτα από τις διαφορετικές διαιτητικές ανάγκες αυτών που απλά ασκούνται για ένα σωρό λόγους, όπως π.χ. για τη διατήρηση και βελτίωση, απλά, της σωματικής και ψυχοπνευματικής τους υγείας, στο επίπεδο της ευρωστίας και ευεξίας, ή για άλλους πιο ειδικούς στόχους, που οπωσδήποτε δε σχετίζονται με την επί τούτου, από άλλους, καταβαλλόμενη προσπάθεια μεγιστοποίησης της σωματικής τους απόδοσης, προετοιμαζόμενοι για τη συμμετοχή τους σε επικείμενους αγώνες, την επίτευξη σε αυτούς ενός άθλου και τη διεκδίκηση ενός επάθλου. Στόχοι που αποτελούν νομοτέλεια για κάθε αθλούμενο - αθλητή. Κοντολογίς: Ενας αθλούμενος σίγουρα είναι και αυτός ένας ασκούμενος για το στάδιο, τουλάχιστον, της προπονητικής του προετοιμασίας. Ομως ένας ασκούμενος δεν είναι βέβαιο ότι είναι και αυτός ένας αθλούμενος αν δε συντρέχουν οι ειδικοί λόγοι, σε επίπεδο στόχων και επιδιώξεων που χαρακτηρίζουν τον αθλητή.

• Ημικάθισμα ή κάθισμα βαθύ... (είτε ως γυμναστικό παράγγελμα, είτε περιγράφοντας μια θέση - στάση του σώματος κλπ.) αλλά, ημίκαμψη των γονάτων ή βαθιά κάμψη των γονάτων.... αφού, το κάθισμα προϋποθέτει εριστική επιφάνεια που σημαίνει ότι η πίσω επιφάνεια γλουτών και μηρών να ακουμπούν κάπου π.χ. σε μια καρέκλα, σε ένα πάγκο κλπ. στηρίζοντας έτσι το βάρος του σώματος. Κάτι που δε συμβαίνει π.χ. κατά το γυμναστικό ή με την μπάρα της άρσης βαρών στους ώμους, ημικάθισμα ή κάθισμα βαθύ... όπως έτσι, λαθεμένα, συνηθίζεται να λέγεται...
• Τα βάρη βοηθούν στην ανάπτυξη της μυϊκής δύναμης...,

αλλά, η άσκηση (ή, η προπόνηση) με βάρη βοηθά την ανάπτυξη της μυϊκής, σε επέκταση και της σωματικής δύναμης (όπως αυτή εκφράζεται μέσω του τρίπτυχου: α. Του συντονισμού των συστολών και της δύναμης των κατά περίπτωση σωματικής ενέργειας αγωνιστών μυών. β. Του συντονισμού των συστολών και της δύναμης των κατά περίπτωση πάλι σωματικής ενέργειας αγωνιστών, ανταγωνιστών, σταθεροποιών και εξουδετερωτών ανεπιθύμητων κινήσεων μυών και γ. του λόγου των μοχλοβραχιόνων δύναμης και αντίστασης που οι προηγούμενοι μύες, με τη συνεργασία τους, κινούν), αφού τα βάρη από μόνα τους δεν κάνουν, ούτε μπορούν να κάνουν κάτι... Είναι «νεκρή ύλη»... Ομως, η έντεχνη και συστηματική χρησιμοποίησή τους (των βαρών), σε συνδυασμό και με τη δυνατότητα που μας παρέχουν, περιπτωσιακά, να τα αυξομειώνουμε, προβάλλοντάς τα ως «αντίσταση» στους μύες, οι οποίοι θα προσπαθήσουν με τους διάφορους τύπους συστολής τους (μειομετρική - συγκεντρωτική, στατική-ισομετρική, αποκεντρωτική-πλειομετρική) να κατανικήσουν και έτσι να δυναμώσουν.

• Οι φίλαθλοι της ΑΕΚ, του ΠΑΟ κλπ. ομάδων, ή της ποδοσφαίρισης, του ακοντισμού κλπ. παιδιών ή αγωνισμάτων, ή οι φίλαθλοι στις κερκίδες κλπ.

αλλά, οι φίλοι ή οι οπαδοί ή οι υποστηρικτές ή οι θιασώτες της ΑΕΚ, του ΠΑΟ κλπ. ομάδων, της ποδοσφαίρισης, του ακοντισμού κλπ. οι θεατές στις κερκίδες κλπ. αφού με τη λέξη-όρο φίλαθλος νοείται ο φίλος των άθλων, των αθλητικών κατορθωμάτων, αυτός που χωρίς δόλο, ιδιοτέλεια και υστεροβουλία, αγωνίζεται για να πετύχει έναν άθλον και να διεκδικήσει, νικώντας, έναν έπαθλο, αυτός που μετέχει, άμεσα ή έμμεσα στο αθλητικό γίγνεσθαι και που με τις ενέργειές του συμβάλλει στη διάδοση του αθλητισμού και του πνεύματός του... κλπ. παρόμοια. Πρόκειται, δηλαδή, για μια γενική ιδιότητα, γνώρισμα ή χαρακτηριστικό που το έχει ή δεν το έχει κανείς χωρίς να αφορά αποκλειστικά σε μια ομάδα, σε μια παιδιά, σε ένα αγώνισμα ή να αποδίδεται, συλλήβδην, σε όλους όσοι παρακολουθούν έναν αγώνα.

• Τέλος, οι «θεσμοί», δικαστής, δικαιοσύνη, δίκαιον, αφορούν σε κάθε λογής «δοσοληψίες» και οικονομικά συμφέροντα ανάμεσα σε πολίτες, με ανάλογο, για κάθε είδος διαφοράς τους, επιθετικό προσδιορισμό, όπως π.χ. αστικό, ποινικό κλπ. δίκαιο...

Οταν όμως έπονται του επιθετικού προσδιορισμού αθλητικός - ή - ό, αντίστοιχα, που σημαίνει ότι αφορούν ειδικά σε αθλούμενους, αυτό από μόνο του αποτελεί «αθλητική εκτροπή»... Αφού, έτσι, γίνεται πλέον και επίσημα αποδεκτό ότι και οι τελευταίοι, από ένα επίπεδο απόδοσης και πάνω, «λειτουργούν» μέσα σε καθεστώς «οικονομίας» και «αγοράς», οπότε οι δικαστές, τα δικαστήρια και το κάθε είδους δίκαιο είναι και γι' αυτούς απαραίτητα!..

Για την ιστορία, οι πραγματικά αθλούμενοι είχαν, κάποτε, για ό,τι τους αφορούσε, μέσα στους αγωνιστικούς χώρους (τήρηση κανονισμών, συμπεριφορά κλπ.) τους ελλανοδίκες που αποφαίνονταν, τελεσίδικα, «επιτόπου» χωρίς να δινόταν κανενός είδους συνέχεια και εκτός αυτών!..