Τονίζεται συγκεκριμένα ότι τα κράτη-μέλη θα πρέπει να εξασφαλίσουν ότι τα συνταξιοδοτικά τους συστήματα ανταποκρίνονται στις «μεταβαλλόμενες κοινωνικές ανάγκες», όπως «το αυξανόμενο ποσοστό της μερικής απασχόλησης, των μη μισθωτών και των προσωρινά εργαζομένων».
Ο εκβιασμός παίρνει «σάρκα και οστά». Οι κυβερνήσεις καλούνται - αλλά το πρόβλημα το έχουν οι εργαζόμενοι - σε νέα αντεργατικά μέτρα, υπό την απειλή ότι η γήρανση «θα οδηγήσει αναμφισβήτητα σε αύξηση των πιέσεων των δαπανών, ιδίως στους τομείς των συντάξεων, της Υγείας και της μακροχρόνιας περίθαλψης». Το «φάρμακο» που προτείνει η Κομισιόν είναι φαρμάκι για τους εργαζόμενους. «Η χρηματοδοτική κρίση και οι δραστικές περικοπές στα μελλοντικά επίπεδα συντάξεων μπορούν να αποτραπούν», τονίζουν οι επίτροποι της Ευρωπαϊκής Ενωσης, μεταξύ άλλων, «με την εφαρμογή προσεκτικών φορολογικών και δημοσιονομικών πολιτικών σήμερα, ώστε τα κράτη-μέλη να είναι καλύτερα προετοιμασμένα για να αντιμετωπίσουν τις μελλοντικές πιέσεις». Ουσιαστικά, διατάσσουν μεγαλύτερα φορολογικά βάρη, διαρκή και σκληρή λιτότητα, απόλυτη «ελαστικότητα» στις εργασιακές σχέσεις.