Αγνοούν, επίσης, την παντελή έλλειψη παιδείας της ελληνικής κοινωνίας όσον αφορά στην αντιμετώπιση αυτού του είδους των ασθενών. Προφανώς, δε γνωρίζουν, επίσης, ότι ακριβώς λόγω αυτής της έλλειψης, η ελληνική οικογένεια, συνήθως, αντιμετωπίζει στην καλύτερη περίπτωση με άρνηση και στη χειρότερη με διωγμό, τους ψυχικά ασθενείς, εμποδίζοντας ουσιαστικά την αποτελεσματική θεραπεία τους.

Μπορεί, λοιπόν, κανείς με έναν εξαιρετικά απλοϊκό συλλογισμό να καταλήξει στο συμπέρασμα, ότι όσοι έθεσαν το συγκεκριμένο «προβληματισμό», ή ζουν σε έναν άλλο πλανήτη ή επιδιώκουν να αποπροσανατολίσουν την ελληνική κοινή γνώμη από τον πυρήνα του τεράστιου, πραγματικά, αυτού κοινωνικού προβλήματος και τις ευθύνες των κυβερνώντων. Μπορεί, βέβαια, η αφετηρία τους να είναι κάποια άλλη. Ετσι κι αλλιώς, όμως, η αλήθεια δεν αλλάζει...