ΟΑΕΔ Γαλατσίου: 9 το πρωί, επί μια βδομάδα σχεδόν, σειρές ανέργων κάθε ηλικίας, άντρες, γυναίκες, Ελληνες, μετανάστες, ειδικευμένοι, ανειδίκευτοι, με λίγα χρόνια προϋπηρεσία, με πολλά χρόνια προϋπηρεσία, περιμένουν για το επίδομα, για το δώρο των Χριστουγέννων, να γραφτούν στη λίστα των ανέργων.

Η λαμπερή και πλουμιστή ατμόσφαιρα των γιορτών, Χριστουγέννων και Πρωτοχρονιάς, δε μειώνει στο ελάχιστο την ανασφάλεια, το άγχος, την κοινωνική περιθωριοποίηση, την απώλεια της κοινωνικής ταυτότητας των ανέργων.

Μέρες «γιορτινές» που είναι, ο λόγος ανήκει σ' αυτούς τους ίδιους, τους άνεργους, στα θύματα μιας πολιτικής από τα οποία η κυβέρνηση ζητάει να της πουν κι ευχαριστώ. Κι ακόμα χειρότερα κάνει ό,τι περνά από το χέρι της για να στρέφει αυτούς τους εργάτες που σήμερα είναι άνεργοι ενάντια σε όσους έχουν ακόμα δουλιά. Ο ίδιος ο λόγος τους αποδεικνύει πως δεν πέφτουν όλοι το ίδιο εύκολα στην παγίδα του «διαίρει και βασίλευε». Οτι μέσες - άκρες καταλαβαίνουν πού είναι το πρόβλημα κι ας μη βλέπουν ακόμα τη διέξοδο.

Ελένη, 40 χρονών. Είμαι 6 μήνες άνεργη. Δούλευα στον ιδιωτικό τομέα. Παίρνω από τον ΟΑΕΔ επίδομα, περίπου 95.000 δρχ. Δε νομίζω ότι η ανεργία, αναγνωρίζει γιορτές, αργίες ή «χαρές». Απλά αυτές τις μέρες νιώθω ακόμα πιο άσχημα, γιατί δεν μπορώ ν' αγοράσω τίποτα, ούτε δώρα. Νομίζω ότι η ανεργία είναι συνυφασμένη και με την ποιοτική δουλιά. Σήμερα, οι περισσότεροι δουλεύουν «μαύρη εργασία», απολύονται εύκολα, δεν έχουν ασφάλιση, δεν έχουν ωράριο. Είναι φυσικό να ψάχνεις κάτι καλύτερο. Νόμιμα δουλεύει μόνο το 10%. Δε νιώθω ανίκανη ή τεμπέλα γιατί είμαι άνεργη, θέλω, αφού δουλεύω να έχω και δικαιώματα. Τις μέρες των γιορτών, ο πιο οικονομικός τρόπος «διασκέδασης» είναι η τηλεόραση. Σε καλούν, ν' αγοράσεις ακριβά αυτοκίνητα, ακριβά ρούχα, να γίνεις κατά κάποιο τρόπο «Σταχτοπούτα» και να ζήσεις μια νύχτα ευτυχίας. Από κει και πέρα ή μπαίνεις στο παιχνίδι ή όχι με τις ανάλογες επιπτώσεις που συνεπάγεται αυτή η άρνηση. Δε σημαίνει ότι δε στεναχωριέσαι, δεν απογοητεύεσαι, άνθρωπος είσαι.

Νίκος, 60 χρονών. Είκοσι πέντε χρόνια σιδερωτής ρούχων, 1,5 χρόνο άνεργος. Πήρα το δώρο των Χριστουγέννων, γύρω στις 45.000 δρχ., όσο για το επίδομα δε φτάνει να καλύψει ανάγκες. Η ζωή δυσκολεύει, δε νομίζω ότι προσθέτει κάτι για μένα η περίοδος των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς. Δεν καλυτερεύει η κατάσταση. Νομίζω, ότι πρέπει ν' απλώνεις το χεράκι σου μέχρι εκεί που μπορείς, αλλιώς θα κοπεί. Να πάρει δάνειο για μένα ένα παιδί μου και να το δώσω αργότερα; Οχι θα κόψω από τα δικά μου, θα βρω ένα μεροκάματο, για να προσφέρω στα εγγόνια. Οσο για τις διαφημίσεις και την τηλεόραση, δε νομίζω ότι όλα αυτά που δείχνουν, απευθύνονται σε μας, δεν είναι για τον πολύ κόσμο.

Μαρία 30 χρονών. Ανεργη ένα χρόνο. Δούλευα σε χρηματιστηριακή εταιρία, η αγορά έχει κορεστεί και δεν μπορώ να βρω δουλιά. Στις γιορτές, σε καλούν να έρθεις στο παραμυθένιο κόσμο. Οι βιτρίνες, η τηλεόραση, τα λαμπιόνια, οι διαφημίσεις αυτό τον καιρό είναι ακόμα πιο προκλητικές. Βλέπεις το παραμύθι, όπως βλέπεις κι ότι είσαι έξω από αυτό!

Γιώργος 50 χρονών. Τα τελευταία 2 χρόνια δούλευα κόφτης δερμάτων. Μετά από τόσα χρόνια δουλιάς, είμαι απογοητευμένος και στεναχωρημένος γιατί έχω οικογενειακές υποχρεώσεις. Το επίδομα δε λύνει το πρόβλημα. Πραγματικά αυτές τις μέρες πιο πιεστικά, σου ζητούν ν' αγοράσεις πιο ακριβά ρούχα, να φας κάτι εξαιρετικό, ανοίγεις την τηλεόραση ή βγαίνεις μια βόλτα και καταλαβαίνεις ότι δεν μπορείς ν' ανταπεξέλθεις. Σε κάνουν να νιώθεις άτυχος, στο περιθώριο. Το μόνο που με απασχολεί είναι να βρω δουλιά.

Βιργινία, 28 χρονών. Εκπαιδευτικός. Οκτώ μήνες άνεργη. Δούλευα σε φροντιστήρια. Πραγματικά οι διαφημίσεις τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά, αυξάνονται, ζητούν να τρέξεις, ν' αγοράσεις. Οταν είσαι άνεργος έχεις προτεραιότητα την επιβίωση. Ξέρω ότι σύμφωνα με στοιχεία της ΕΕ, 2 στους 10 Ελληνες ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας. Οταν αναγκάζεσαι να μετράς τα λεφτά, δε νομίζω ότι νιώθεις καλά. Το επίδομα ανεργίας φτάνει στα 270-280 ευρώ, πολύ χαμηλό. Με διάφορους τρόπους, σου δείχνουν ότι είσαι τεμπέλης και δε βρίσκεις δουλιά, ότι φταις εσύ. Εδώ στον ΟΑΕΔ, σ' αντιμετωπίζουν σαν ένα κομμάτι κρέας, που έρχεται να πάρει λεφτά κι αν θέλουν σου τα δίνουν, μας θεωρούν ρεμάλια! Ζω με τους γονείς μου και δεν επιβαρύνομαι, σκέψου να ήμουν μετανάστης, να έπρεπε να ζω από το ταμείο και να με θεωρούν και υπεύθυνο για την ανεργία!

Βασιλική, 45 χρονών, ένα χρόνο άνεργη. Δούλευα σε εισαγωγική εταιρία, έκλεισε. Μετά από πολλά εμπόδια από το ΙΚΑ, λόγω προβλημάτων με τα ένσημα από την επιχείρηση, μπήκα στο ταμείο. 25 χρόνια δουλιάς και μεγάλη ταλαιπωρία, σωματική, ψυχολογική για να πάρω το επίδομα ανεργίας. Η ανασφάλεια μεγαλώνει, γιατί οι ανάγκες είναι μεγάλες. Στις γιορτές νιώθεις χειρότερα από την άποψη ότι υπάρχουν υποχρεώσεις. Θα κάνω ένα γιορτινό τραπέζι και τίποτα άλλο. Οταν έχεις δουλιά έχεις μάθει να ζεις μ' έναν τρόπο, ξαφνικά μένεις μετέωρος. Η κατάσταση είναι δύσκολη, κανένας δεν κυνηγά εργοδότες, οι άνεργοι την πληρώνουν. Από τον ΟΑΕΔ μού βρήκαν τρεις δουλιές, στη μία επί 15 μέρες ο εργοδότης προσπαθούσε ν' αποφασίσει αν θα με κρατήσει, στις άλλες δύο, μάλλον μ' έστελναν σε εργοδότες που δεν ήξεραν αν ήθελαν και νέο προσωπικό...