Μπορεί ο καινούριος χρόνος να ήρθε την παραμονή της Πρωτοχρονιάς, ωστόσο από τηλεοπτικής απόψεως δεν έφερε τίποτα καινούριο. Για ακόμα μία φορά, αυτό που επικράτησε στις «εορταστικές» τηλεοπτικές εκπομπές ήταν το ριάλιτι και γενικότερα το «κλίμα» του «Μεγάλου Αδελφού», το οποίο ήταν διάχυτο στην ατμόσφαιρα και ας μην ήταν ο ...ίδιος εκεί. Από τη μια, η «Φάρμα» του «μεγάλου καναλιού», MEGA, και οι παίκτες της να «μονομαχούν» και να αλληλοσφάζονται για μια ...«χούφτα ευρώ». Και, από την άλλη, τα νέα «ταλέντα» του «Fame story» στον «Αντέννα» να αλληλοτρώγονται, τραγουδώντας για το ποιος είναι καλύτερος αοιδός και ποιος κάνει το καλύτερο σόου.

Παίχτες, παρουσιαστές, κριτές και λοιποί συγγενείς τέθηκαν όλοι στη διάθεση του «μεγάλου αδελφού»... Οι μονομαχίες, οι καυγάδες και οι «κλίκες» ήταν το πλαίσιο μέσα στο οποίο κινήθηκε η «Φάρμα». Οσο και αν προσπάθησαν οι υπεύθυνοι να μας πείσουν ότι πρόκειται για επιστροφή στη φύση, αυτό ουσιαστικά αποδείχτηκε ότι ήταν «παραμύθια της Χαλιμάς». Αφού παρά το «οικολογικό» της περιτύλιγμα η «Φάρμα» δεν έπαψε ούτε στιγμή να είναι ένα ριάλιτι, στο οποίο οι παίχτες για ακόμα μία φορά καλούνταν να ξεγυμνώσουν την ψυχή τους μπροστά στις κάμερες και οι τηλεθεατές να εθιστούν ακόμα περισσότερο στη λογική της παρακολούθησης της ζωής των άλλων.

Από το αντίπαλο στρατόπεδο του «Αντέννα», η περιβόητη «ακαδημία» του «Fame story» έχασε τον «ακαδημαϊκό» της χαρακτήρα από πολύ νωρίς, όταν τέθηκε επικεφαλής της ο «πρύτανης» του ριάλιτι Ανδρέας Μικρούτσικος. Σπουδαστές, καθηγητές, κριτές και περίγυρος άφησαν τις «σπουδές» να πάνε περίπατο και επιδόθηκαν στη γνωστή συνταγή, που περιλαμβάνει κουτσομπολιά, αλληλοκαρφώματα και ψυχολογικό ξεγύμνωμα, προκειμένου να ανέβουν τα νούμερα της τηλεθέασης και να έρθουν διαφημίσεις στον τηλεοπτικό σταθμό. Ολα, φυσικά, κατέληξαν την παραμονή της Πρωτοχρονιάς, που όλοι μαζί «ευτυχισμένοι» και ολίγον «φαγωμένοι» ανακήρυξαν το νικητή του παιχνιδιού.

Μετά και από αυτήν την τηλεοπτική «Πρωτοχρονιά», αυτό που γίνεται ορατό είναι ότι χρόνο με το χρόνο το παιχνίδι των ριάλιτι «χοντραίνει», αφού οι παίχτες, ποντάροντας στο κέρδος «εύκολου χρήματος» και εφήμερης δόξας, είναι διατεθειμένοι να κάνουν τα πάντα, προκειμένου να αποκτήσουν το έπαθλο, είτε αυτό είναι μερικές χιλιάδες ευρώ, είτε είναι ένα συμβόλαιο με γνωστή δισκογραφική εταιρία. Η τηλεόραση, από την πλευρά της, χρόνο με το χρόνο, βουλιάζει όλο και πιο βαθιά στα θολά νερά των τηλεσκουπιδιών. Τα πραγματικά προβλήματα μπαίνουν στο περιθώριο, καθώς μοναδικός στόχος είναι η χειραγώγηση του τηλεοπτικού κοινού και ο έλεγχος της λαϊκής συνείδησης, ώστε να διαμορφώνεται στα αυστηρά πλαίσια του συστήματος.