Οι εξελίξεις στη χώρα και σε παγκόσμιο επίπεδο διαψεύδουν όλους όσοι ισχυρίζονται ότι η λεγόμενη παγκοσμιοποίηση είναι μια διαδικασία που μπορεί να εδραιώσει την ειρήνη, να μειώσει τη φτώχεια, να φέρει την ευημερία στους λαούς και να αμβλύνει τις κοινωνικές ανισότητες.

Αντίθετα, η διαδικασία της «παγκοσμιοποίησης» δεν είναι τίποτα άλλο παρά ο σύγχρονος ιμπεριαλισμός που εκδηλώνεται με τον πιο βάρβαρο τρόπο σε βάρος των εργαζομένων και των λαών. Είναι, με άλλα λόγια, μια διαδικασία προώθησης εκείνων των ρυθμίσεων που έχει ανάγκη το μεγάλο κεφάλαιο προκειμένου να εξασφαλίσει τη συντήρηση και αναπαραγωγή του στο πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο.

Τα παραπάνω αποδεικνύουν το περιεχόμενο των αποφάσεων που λήφθηκαν στις πρόσφατες Συνόδους Κορυφής του ΝΑΤΟ στην Πράγα (21-21 Νοέμβρη 2002) και της ΕΕ στην Κοπεγχάγη (12-13 Δεκέμβρη 2002). Η συγκρότηση δυνάμεων ταχείας επέμβασης, η επικύρωση της συγκρότησης του Ευρωστρατού αναδεικνύουν τις πυρετώδεις πολεμικές προετοιμασίες του ιμπεριαλισμού ενάντια στο λαό του Ιράκ, αλλά και σε κάθε λαό και χώρα που θα τολμήσει να υψώσει φωνή αμφισβήτησης και αντίστασης στη «νέα τάξη». Παράλληλα, τα νέα αντιλαϊκά και αντεργατικά μέτρα που δρομολογήθηκαν στην Κοπεγχάγη, η πρόσφατη έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής που απαιτεί το παραπέρα χτύπημα των όποιων ασφαλιστικών δικαιωμάτων έχουν απομείνει στους εργαζόμενους, ο κρατικός προϋπολογισμός που κατέθεσε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και ο οποίος αυξάνει τη φορολογία των εργαζομένων και προωθεί πιο πέρα τη διαδικασία των ιδιωτικοποιήσεων, αποτελούν στοιχεία της εντεινόμενης επίθεσης στα δικαιώματα και τις κατακτήσεις των εργαζομένων από το μεγάλο κεφάλαιο με τη στήριξη των πολιτικών του εκπροσώπων.

Είναι αυτές οι εξελίξεις που δικαιώνουν ξανά όλες εκείνες τις δυνάμεις που εξαρχής στάθηκαν απέναντι σε αυτή την πολιτική και απέρριψαν τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις. Ταυτόχρονα, απέναντι σε αυτή την εντεινόμενη επίθεση δημιουργήθηκαν αντιστάσεις και κινήματα που εκφράζουν μια τάση υπεράσπισης της ειρήνης ενάντια στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις στις χώρες τις Λατινικής Αμερικής, της Γιουγκοσλαβίας, του λαού της Παλαιστίνης και αλλού. Απόρριψης της κυριαρχίας των μονοπωλίων, των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων και των καπιταλιστικών οργανώσεων.

Αυτές τις ημέρες η ελληνική κυβέρνηση ανέλαβε την προεδρία της ΕΕ για το πρώτο εξάμηνο του 2003 και η οποία θα καταλήξει με τη Σύνοδο Κορυφής το καλοκαίρι του ίδιου έτους στη Θεσσαλονίκη, όπου θα δρομολογηθούν νέα αντεργατικά και αντιλαϊκά μέτρα. Στο μεσοδιάστημα θα οργανωθούν συσκέψεις υπουργών της σε διάφορες περιοχές της Ελλάδας, για να συζητηθούν μια σειρά θεμάτων που θα προετοιμάσουν το έδαφος για τα όσα αποφασιστούν στη Σύνοδο.

Παράλληλα, η ελληνική κυβέρνηση μαζί με την προεδρία ανέλαβε και την υλοποίηση όσων αποφασίστηκαν σε βάρος των εργαζομένων και των λαών στη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ στην Κοπεγχάγη. Οπως, την ενίσχυση των κατασταλτικών μηχανισμών της ΕΕ, την προώθηση της διαδικασίας διεύρυνσής της με σκοπό την εδραίωση των συμφερόντων του κεφαλαίου σε χώρες που θα προμηθεύουν φθηνό εργατικό δυναμικό, αλλά και θα αποτελούν νέες αγορές, την προώθηση μέτρων για την παραπέρα συρρίκνωση της αξίας της εργατικής δύναμης (ευέλικτες μορφές απασχόλησης, ασφάλιση, ιδιωτικοποιήσεις, υγεία κ.ά.).

Η κατάσταση αυτή δημιούργησε την ανάγκη συντονισμού όλων εκείνων των αγωνιστικών δυνάμεων στη χώρα που στάθηκαν εξαρχής αντίθετοι στην προώθηση και εφαρμογή των αντεργατικών και αντιλαϊκών αναδιαρθρώσεων, στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, παρεμβάσεις και πολέμους. Και αυτή ακριβώς την ανάγκη έρχεται να καλύψει η κίνηση «Δράση: Θεσσαλονίκη 2003», που γεννήθηκε λίγο πριν το καλοκαίρι του 2002, φιλοδοξώντας να υποδεχτεί αγωνιστικά την ελληνική προεδρία και τη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ, στέλνοντας μήνυμα αντίστασης και απειθαρχίας ενάντια στους αντεργατικούς και αντιλαϊκούς σχεδιασμούς τους.

Πολιτικά κόμματα, συνδικάτα, μαζικοί φορείς των ΕΒΕ και της νεολαίας, αγωνιστικές συσπειρώσεις στο λαϊκό κίνημα, ταξικές συσπειρώσεις στο εργατικό κίνημα, αντιιμπεριαλιστικές κινήσεις ένωσαν τη φωνή τους και συγκρότησαν την Κίνηση «Δράση: Θεσσαλονίκη 2003», θέτοντας ως προοπτική να αντιτάξουν ένα ρωμαλέο μέτωπο ενάντια στον ιμπεριαλισμό, το ΝΑΤΟ, την ΕΕ, την ελληνική κυβέρνηση και όσους υποστηρίζουν τις επιλογές τους. Από τότε μέχρι σήμερα η «Δράση: Θεσσαλονίκη 2003» γίνεται κτήμα όλο και περισσότερων τμημάτων των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων, εξαπλώνεται σε όλο και περισσότερες πόλεις της χώρας.

Ηδη έχει καταρτιστεί ένα πλούσιο και πολύμορφο πρόγραμμα αγωνιστικών εκδηλώσεων που θα πραγματοποιούνται καθ' όλη τη διάρκεια της ελληνικής προεδρίας και σε ημερομηνίες που, ταυτόχρονα, θα διεξάγονται οι συσκέψεις των υπουργών της ΕΕ. Ενα πρόγραμμα που θα εμπλουτίζεται με τον καιρό και που αποτελείται από συζητήσεις, συγκεντρώσεις, διαδηλώσεις, πολιτιστικές δραστηριότητες σε κάθε μεριά της χώρας. Κορύφωση αυτών των εκδηλώσεων θα είναι η αγωνιστική υποδοχή της Συνόδου Κορυφής της ΕΕ στη Θεσσαλονίκη. Εκεί αλλά και όλη την περίοδο που θα προηγηθεί σε κάθε χώρο δουλιάς, σε κάθε γειτονιά, τα στρατόπεδα που θα συγκρουστούν θα είναι δύο. Από τη μια μεριά, οι λίγοι, οι δεκαπέντε ευρωιμπεριαλιστές και οι υποταγμένοι τους και από την άλλη μεριά, οι πολλοί, τα κινήματα των εργαζομένων στην Ελλάδα, τα Βαλκάνια και την Ευρώπη, τα κινήματα των αγροτών, της νεολαίας, των μεταναστών, των καταπιεσμένων. Τα συνθήματα αυτού του αγώνα θα είναι συνθήματα αντίστασης στον ιμπεριαλισμό και τα μονοπώλια, συνθήματα που θα θέτουν ως αναγκαίο προσανατολισμό τη δημιουργία εκείνων των προϋποθέσεων για την ανατροπή τους.

Μέσα από αυτή την πολύμορφη αγωνιστική δραστηριότητα επιδιώκεται η συγκρότηση ενός μόνιμου σταθερού πόλου λαϊκής αντίστασης, αντεπίθεσης των εργατών, των φτωχών και μεσαίων αγροτών, των λαϊκών στρωμάτων της πόλης και του χωριού, της νεολαίας, όλων όσοι αρνούνται να υποταχθούν στη βάρβαρη «νέα τάξη».

Ετσι, εκτός των κεντρικών αγωνιστικών εκδηλώσεων που έχουν προγραμματιστεί, μεγάλο βάρος δίνεται ώστε ο αγώνας αυτός να γίνει υπόθεση κάθε εργαζόμενου, ολόκληρου του λαού. Γι' αυτό με έμφαση υπογραμμίζεται η ανάγκη κάθε μαζικός φορέας που συμμετέχει στην Κίνηση «Δράση: Θεσσαλονίκη 2003» να καταβάλει κάθε δυνατή προσπάθεια ώστε το αγωνιστικό πλαίσιο των διεκδικήσεων να φθάσει παντού. Με περιοδείες, εξορμήσεις, ανακοινώσεις να μπουν στους χώρους δουλιάς, να οργώσουν τις γειτονιές, τα σχολειά, τα πανεπιστήμια. Να μιλήσουν με τους εργάτες και τα υπόλοιπα λαϊκά στρώματα, να αναδείξουν τις κοινές αιτίες των προβλημάτων που αντιμετωπίζει ο κάθε κλάδος και κοινωνική ομάδα. Να στηθούν Επιτροπές σε κάθε μεγάλο χώρο δουλιάς, σε δήμους, να γίνουν συζητήσεις στις γενικές συνελεύσεις συνδικάτων. Να αναληφθούν πρωτοβουλίες από τους ίδιους τους εργαζόμενους που θα δώσουν νέα ώθηση στον αγώνα.

Κι αυτό μπορεί να επιτευχθεί μόνο αν όλοι όσοι συμμετέχουν στην Κίνηση (όπως το ΠΑΜΕ, η ΕΕΔΥΕ, Συντονιστικά Σωματείων, Συνδικάτων και Συνδικαλιστών, η Νεανική Δράση για την Ειρήνη κ.α.) ριχτούν με όλες τις δυνάμεις τους στη μάχη για να μπορέσει να κτιστεί ένα αρραγές μέτωπο ενάντια σε κάθε αντιλαϊκό μέτρο που δρομολογούν το ΝΑΤΟ, η ΕΕ και η κυβέρνηση.