Αγαπητοί συνάδελφοι,

Αγαπητοί σύντροφοι,

Αγαπητέ σύντροφε Μαυρίκο,

Σας ευχαριστώ, για την πρόσκληση σε αυτή την εκδήλωση. Την πρόσκληση αυτή τη λάβαμε τη στιγμή που μόλις ξεκινούσαμε μια καμπάνια ενάντια στις πιο άγριες επιθέσεις στην εργατική τάξη και τα δικαιώματά της από το τέλος του φασισμού.

Πώς μπορούμε να περιγράψουμε το περιεχόμενο των λεγόμενων νόμων Hartz, που ονομάστηκαν έτσι από το όνομα ενός από τους πιο εξέχοντες αντιπροσώπους του μονοπωλιακού κεφαλαίου στη Γερμανία; Επιτρέψτε μου να σας δώσω μια σύντομη εικόνα των νόμων αυτών.

Το κρίσιμο σημείο είναι ότι η ελεύθερη πώληση της εργασίας έχει μεγαλώσει. Οι κανονικές Συμβάσεις Εργασίας θα αντικατασταθούν από τη βιομηχανική δουλία που οργανώνει το κράτος. Η σημερινή κυβέρνηση, μια κυβέρνηση των σοσιαλδημοκρατών και των πρασίνων, απλώς δανείζεται μια ιδέα του φασίστα Χίτλερ. Η γερμανική μονοπωλιακή μπουρζουαζία ήταν τότε η πρώτη καπιταλιστική τάξη στον κόσμο που έπαψε την ελεύθερη πώληση εργασίας και κατέβασε τους εργαζόμενους στο επίπεδο των διακομιστών της επιβεβλημένης εργασίας.

Το 2003 θα περάσουν νόμοι στη Γερμανία που:

• Θα αναγκάσουν εκατομμύρια εργαζόμενους να ζουν σαν δούλοι, να δανείζονται στους καπιταλιστές, πολύ κακοπληρωμένοι, με εξωτερικές εργασιακές συμφωνίες.
• Θα αναγκάσουν οικογένειες εργαζομένων να πληρώνουν για τη μόρφωση των παιδιών τους.
• Θα θέσουν την υπάρχουσα προστασία απέναντι στις αδικαιολόγητες απολύσεις.
• Θα κλέψουν τους ανέργους και αυτούς που ζουν με επιδόματα στήριξης.

Αυτή η λύσσα της άρχουσας τάξης να περάσει αντεργατικούς νόμους, τον ένα πίσω από τον άλλο, να διαλύσει εργατικά δικαιώματα για τα οποία οι εργαζόμενοι πάλεψαν για τόσα χρόνια, το πλιάτσικο των εργατικών ασφαλειών, η καταστροφή της λαϊκής Υγείας μέσω νόμων - όλα αυτά αποτελούν το περιεχόμενο της άγριας επίθεσης στο εργατικό κίνημα της χώρας μας.

Το γερμανικό μονοπωλιακό κεφάλαιο δεν είχε ποτέ και πολλούς ενδοιασμούς να πολεμήσει την εργατική τάξη, είτε αυτή είναι η εργατική τάξη της Γερμανίας, είτε οι εργατικές τάξεις των άλλων χωρών.

Η προσάρτηση της Γερμανικής Λαϊκής Δημοκρατίας από τον γερμανικό ιμπεριαλισμό ήταν που διέλυσε σε κομματάκια για ακόμα μια φορά την προπολεμική τάξη στην Ευρώπη. Ετσι, ο γερμανικός ιμπεριαλισμός ενθαρρύνθηκε να αμφισβητήσει τα υπάρχοντα σύνορα στην Ευρώπη και να κάνει πόλεμο με όρους ανατροπής και εκβιασμού. Η γερμανική πολιτική ήταν αυτή που έφερε τις γερμανικές ομάδες όχι μόνο στην Αφρική και το Αφγανιστάν, αλλά και στα βόρεια σύνορα της Ελλάδας.

Πού είναι η σύνδεση όλων αυτών με τις επιθέσεις στη γερμανική εργατική τάξη και με τους νόμους Hartz;

Τις αιτίες των επιθέσεων αυτών δε θα τις βρείτε μόνο αν εξετάσετε τη γενική κρίση του καπιταλισμού. Θα τις βρείτε και στην πολεμοκάπηλη πολιτική του γερμανικού ιμπεριαλισμού. Θα τις βρείτε, αν ρίξετε μια ματιά, στην προσάρτηση της Γερμανικής Λαϊκής Δημοκρατίας με 16 εκατομμύρια κατοίκους. Αφού τους έκλεψαν τα εργοστάσια και όλες τα επιτεύγματά τους, από κοινωνικο-πολιτική σκοπιά, οι άνθρωποι αυτοί ανατράπηκαν για να ζήσουν σαν άχρηστοι καταναλωτές.

Ακόμα και η οικονομική διείσδυση του γερμανικού ιμπεριαλισμού στην Ανατολική και Νοτιοανατολική Ευρώπη φτάνει σήμερα σε τέλμα, γιατί οι λαοί των χωρών αυτών πτώχευσαν στο έσχατο σημείο. Αυτό είναι ένας μεγάλος κίνδυνος για το γερμανικό σχέδιο, να πληρώσει το κόστος μιας προσάρτησης με μια άλλη. Και φυσικά από όλα αυτά, προετοιμάζεται πόλεμος.

Ο δεύτερος λόγος να συμπεράνουμε μια στενή σχέση μεταξύ των επιθέσεων στη γερμανική εργατική τάξη και την επιθετικότητα του γερμανικού ιμπεριαλισμού, αναδεικνύεται από το γεγονός ότι ο γερμανικός ιμπεριαλισμός θα προσπαθήσει οι νόμοι αυτοί να μην είναι μόνο γερμανικοί, αλλά και ευρωπαϊκοί. Με τον τρόπο αυτό οι νόμοι αυτοί θα αποτελέσουν άμεσο χτύπημα και για τους Ελληνες, τους Ιταλούς, τους Ισπανούς και τους Γάλλους εργάτες. Και για τους εργαζόμενους που πολέμησαν τόσους μήνες ενάντια στην κατεδάφιση του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης και των εργατικών δικαιωμάτων.

Η γερμανική μπουρζουαζία δεν αποτελεί απειλή μονάχα για την εργατική τάξη της χώρας μας, αλλά για μια ακόμα φορά για τους λαούς της Ευρώπης, αλλά και του κόσμου.

Η σοσιαλδημοκρατία εμποδίζει τους εργαζόμενους να παλέψουν αποτελεσματικά τις επιθέσεις αυτές, που προωθούνται από το μονοπωλιακό κεφάλαιο. Κηρύττουν στους εργαζόμενους - όπως πάντα έκαναν - να συναινέσουν με το μονοπωλιακό κεφάλαιο και την κυβέρνησή τους, αντί να τους πολεμούν.

Για το λόγο αυτό χρειαζόμαστε τόσο άμεσα μια ανεξάρτητη οργάνωση της εργατικής τάξης. Κάνουμε το καλύτερο δυνατό να βάλουμε την οργάνωση αυτή στον αγώνα. Για να το κάνουμε αυτό δίνουμε την προσοχή μας στη βιομηχανική εργατική τάξη, ιδιαίτερα στην αυτοκινητοβιομηχανία.

Επιτρέψτε μου να σας δώσω δύο παραδείγματα:

• Στην καμπάνια κατά των νόμων του Hartz, εκδώσαμε μια έκκληση με τον τίτλο «ΟΧΙ στο Hartz», η οποία μέχρι στιγμής έχει υπογραφεί από χιλιάδες εργαζόμενους, ιδιαίτερα από τη βιομηχανία μετάλλου.
• Τιμώντας την επέτειο της γερμανικής επίθεσης στην Πολωνία, 1.000 εργαζόμενοι της BMW στο Ρέγκενσμπεργκ υπέγραψαν μια διακήρυξη στους εργαζόμενους των γειτονικών χωρών διακηρύττοντας: «Δε θα πάρουμε ποτέ τα όπλα ενάντια στους αδελφούς των άλλων χωρών. Θα σταματήσουμε κάθε νέα προσπάθεια της Γερμανίας προς τον κόσμο με ιμπεριαλιστικό σκοπό».

Θέλουμε να πούμε στους εργαζόμενους των άλλων χωρών που βρίσκονται σήμερα εδώ, ότι είναι ύψιστη ανάγκη να χτίσουμε μια συμμαχία των λαών ενάντια στη Γερμανία, που είναι πρώτη στην πολεμοκαπηλία. Αυτό για να παρεμποδίσουμε να επαναληφθεί η καταστροφική ιστορία του πολέμου και του φασισμού, προερχόμενη από τη γερμανική γη.

Για μια ακόμα φορά και πιο ξεκάθαρα βλέπουμε το δρόμο που χάραξε η Ρόζα Λούξεμπουργκ:

Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα.