Ετσι, αφού τον περασμένο Δεκέμβρη, αποφασίστηκαν μια σειρά αρνητικά μέτρα για τη συρρίκνωση των αλιευτικών σκαφών, δηλαδή των μικρομεσαίων σκαφών, με την απόλυτη συμφωνία του Ελληνα υπουργού Γεωργίας και συμφωνήθηκαν οι όροι για τη βιομηχανική αλιεία (μπακαλιάρος κλπ.) στις βόρειες θάλασσες, η ΕΕ ετοιμάζει νέες ολέθριες προτάσεις για τη μεσογειακή αλιεία. Η κυβέρνηση και συγκεκριμένα ο υπουργός Γεωργίας, Γ. Δρυς, εμφανίζουν διά ανακοινώσεων ότι η Ελληνική Προεδρία επιδιώκει να κλείσει το θέμα της μεσογειακής αλιείας στα πλαίσια των προτάσεων της ΚΑΛΠ επί της δικής της θητείας, μέχρι τέλος Ιούνη, χωρίς να αναφέρει τίποτα για την ταμπακιέρα: Οτι με πρόφαση τη διατήρηση και την αειφόρο εκμετάλλευση των αλιευτικών πόρων, οι μικρομεσαίοι ψαράδες της χώρας μας θα οδηγηθούν βιαίως στη φτώχεια και την ανεργία. Και το υποκριτικό της υπόθεσης είναι πως όσο κυριαρχούν οι νόμοι της ελεύθερης αγοράς και των καπιταλιστικών προτύπων εκμετάλλευσης των θαλασσών, οι αλιευτικοί πόροι δε θα προστατεύονται, απλώς θα λυμαίνονται από λίγους μεγάλους επιχειρηματίες αλιείς, ή από αλιευτικές εταιρίες, ξένες ως επί το πλείστον.

Οπως λέγεται από αρμοδίους παράγοντες του υπουργείου Γεωργίας, μέσα στο επόμενο διάστημα αναμένεται να ανακοινωθούν οι εξειδικευμένες προτάσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για τη μεσογειακή αλιεία. Ομως, ήδη έχει συνταχθεί μια σχετική «έκθεση» της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, που προδιαγράφει τις κατευθύνσεις για τη θέσπιση κοινοτικού σχεδίου δράσης για τη Μεσόγειο Θάλασσα, στο πλαίσιο της ΚΑΛΠ. Και από το περιεχόμενό του προκύπτουν θλιβερά συμπεράσματα για το τι περιμένει τους μικρομεσαίους Ελληνες ψαράδες.

Ανάμεσα σε άλλα, προτείνεται μείωση της αλιευτικής προσπάθειας κατά 15% - 30% με αναφορά στα είδη που υφίστανται υπερβολική εκμετάλλευση. Προτείνεται η ενίσχυση του ελέγχου και ο περιορισμός των ημερών αλιείας ή και των ωρών εκτός λιμένος, καθώς και να επιβληθούν και ώρες αλίευσης. Επίσης, προτείνεται, ο περιορισμός των ημερών που θα βγάζουν ψάρια στα λιμάνια τα ψαροκάικα, ενώ γίνεται αναφορά ότι θα τίθεται και όριο αλιευομένων ποσοτήτων, οι οποίες θα ελέγχονται. Το τελευταίο λέγεται «ελάχιστο όριο εκφόρτωσης». Φαίνεται, δηλαδή, εκτός των άλλων, ότι σχεδιάζεται να τεθεί ένα καθεστώς ασφυκτικής αστυνομοκρατίας των μικρομεσαίων ψαράδων, με στόχο τον εξαναγκασμό σε απόσυρση από το επάγγελμα. Σ' αυτό συνηγορεί και το ότι προτείνεται να επεκταθεί το Σύστημα Παρακολούθησης Σκαφών και στα αλιευτικά σκάφη κάτω των 24 μέτρων.

Μέχρι τώρα, στη Μεσόγειο υπήρχε ποσόστωση (το λεγόμενο TAC) μόνο στον κόκκινο τόνο. Τώρα, προτείνεται να επιβληθούν όρια αλίευσης (ποσοστώσεις) και στα υπόλοιπα είδη τόνων, στον ξιφία, στη σαρδέλα και το γαύρο, στις καραβίδες και τις κόκκινες γαρίδες. Δεν αποκλείεται να προστεθούν και άλλα είδη. Το τι ακριβώς ποσοστώσεις θα επιβληθούν, θα γίνει προφανώς γνωστό με τις επικείμενες προτάσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.

Στα αξιοσημείωτα είναι πως στο ίδιο «κείμενο» για τις δράσεις στη Μεσόγειο προτείνεται και το εξής: «Η ερασιτεχνική αλιεία, με στόχο τα αποθέματα που υπόκεινται σε σύστημα ποσοστώσεων θα πρέπει επίσης να υπόκεινται σε ποσοστώσεις έλεγχο και σύστημα υποβολής εκθέσεων και, γενικότερα, να αποτελεί αντικείμενο περιορισμών της ίδιας έκτασης προς εκείνους που εφαρμόζονται στους εμπορικούς τύπους αλιείας». Φαίνεται, δηλαδή, κι από αυτό πως η ΕΕ θέλει πλέον τα ψάρια, να πιάνονται μόνο από μεγάλα «ψάρια»... στο όνομα της δήθεν οικολογικής ευρω-ευαισθησίας. Οσο για τις βαρκούλες, τα παραγάδια, τα καλάμια και τις απόχες, δεν αποκλείεται η ΕΕ να τα θέσει υπό συνεχή διωγμό...