ΠΟΛΥ ΣΩΣΤΑ το είπε ο Κ. Σημίτης, στην προχθεσινή συνέντευξη Τύπου προς τους εκπροσώπους των ΜΜΕ, αμέσως μετά το πέρας της έκτακτης Συνόδου Κορυφής των «15» στις Βρυξέλλες.

«Ο τρόπος με τον οποίο θα λύσουμε το πρόβλημα του Ιράκ θα έχει σημασία για τον κόσμο, τις επόμενες δεκαετίες», είπε ο κ. Σημίτης κι έχει απόλυτο δίκιο...

Οπως καταλαβαίνετε, στην περίπτωση του Ιράκ, «παίζεται» η απάντηση στο πολύ κρίσιμο ερώτημα: Θα τα πάρουν όλα οι Αμερικάνοι ή θα υπάρξει μια δίκαιη μοιρασιά με τους Ευρωπαίους εταίρους τους και, ιδιαίτερα, με τους Γάλλους και τους Γερμανούς;

Γιατί, άμα τα πάρουν όλα στο Ιράκ και την ευρύτερη νευραλγική περιοχή, τότε πάνε περίπατο οι στόχοι και τα -έτσι κι αλλιώς φιλόδοξα- όνειρα των ευρωπαϊκών πολυεθνικών, να κατακτήσουν την πρώτη θέση παγκοσμίως, μέχρι το 2010.

Κι όποιος είναι δεύτερος ή τρίτος στους καιρούς της «παγκοσμιοποίησης» και του συνεχώς εντεινομένου, σκληρού ανταγωνισμού, κλάφτα Χαράλαμπε...

Βλέπετε, το Ιράκ και οι γειτονικές του χώρες, δεν είναι όποιες κι όποιες. Στα εδάφη τους υπάρχει το μεγαλύτερο μέρος των επιβεβαιωμένων κοιτασμάτων πετρελαίου όλου του πλανήτη, της βασικής σήμερα, αλλά και για τις επόμενες δεκαετίες, πηγής ενέργειας.

Χώρια, που είναι πολύ πιθανό το ενδεχόμενο, μετά από μια τέτοια εξέλιξη στο Ιράκ, να τους πάρουν αμπάριζα οι Αμερικανοί και ανάλογα, να «λύνουν» και το όποιο άλλο πρόβλημα, σ' όλη τη Γη.

Αρα, έχει απόλυτο δίκιο ο Κ. Σημίτης, είτε έλεγε τα παραπάνω από τη σκοπιά της ΕΕ, είτε από τη σκοπιά των ΗΠΑ. Τα ίδια ακριβώς ισχύουν και για τις τελευταίες. Γι' αυτό και οι τόσο σκληρές κόντρες.

Οι μόνοι, που έχουν να χάσουν και, μάλιστα, πολλά, πάρα πολλά είναι οι λαοί και η παγκόσμια ειρήνη. Και θα χάνουν, όσο θα κυριαρχούν στον κόσμο οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις και οι μεταξύ τους ανταγωνισμοί.