Το μέλλον της Ευρώπης δεν μπορεί παρά να είναι άρρηκτα συνυφασμένο με το μέλλον των ΗΠΑ. Η ΕΕ δεν μπορεί να υπάρχει παρά σαν «ισότιμος» δορυφόρος της Ουάσιγκτον. Αυτή ήταν η άποψη που κυριάρχησε στη χτεσινή συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας της ΝΔ με θέμα το «Μέλλον της Ευρώπης».

Οι ομιλητές (Κ. Καραμανλής, Κ. Μητσοτάκης, Γ. Ράλλης, Ζακ Σαντέρ κ.ά.) πλειοδότησαν υπέρ του «ευρωπαϊκού προσανατολισμού», αλλά απέφυγαν να τοποθετηθούν στα στρατηγικά διλήμματα που μπαίνουν σε ό,τι αφορά το «ατλαντικό ρήγμα», κρυπτόμενοι πίσω από το εφεύρημα περί «ισότιμων εταίρων».

Περνώντας από τη θεωρία στην πράξη, ο Κ. Καραμανλής στην ομιλία του ξεκαθάρισε ότι θεωρεί περίπου αδιανόητη οποιαδήποτε «αυτονόμηση» της ΕΕ από τις ΗΠΑ, επιδοκιμάζοντας τον τελευταίο φιλοπόλεμο και φιλοαμερικανικό συμβιβασμό των ηγετών της ΕΕ. «Θεωρούμε, είπε, ότι η τελευταία Σύνοδος Κορυφής της ΕΕ αποτέλεσε ένα θετικό βήμα, που πρέπει να έχει συνέχεια. Γιατί, χωρίς συνέχεια, μπορεί να αποδειχθεί βήμα μετέωρο». Απέφυγε όμως να διευκρινίσει ποιο θεωρεί «επόμενο βήμα»... Περιορίστηκε να επισημάνει ότι «ενώ περιορίζεται σ' έναν ελάχιστο κοινό παρονομαστή, πάντως, εξέπεμψε μια κοινή ευρωπαϊκή φωνή». Η κρίση στο Ιράκ, τόνισε σε άλλο σημείο, αναδεικνύει πιο έντονα από ποτέ την ανάγκη για μια Κοινή Εξωτερική Πολιτική και Πολιτική Ασφαλείας και Αμυνας. Το έλλειμμα αυτό, πρόσθεσε, αποτελεί σοβαρότατο κενό, που μπορεί να επιφυλάσσει κινδύνους κλυδωνισμού για ολόκληρο το Ευρωπαϊκό Οικοδόμημα. Αναφερόμενος στις σχέσεις ΕΕ - ΗΠΑ, σημείωσε ότι «σε απλά ελληνικά θα έλεγα ότι η Ευρώπη και η Αμερική πρέπει να είναι ισότιμοι εταίροι. Αυτό πρέπει να το αποδεχτεί η Αμερική και να το χωνέψει, να το καταλάβει και η ίδια η Ευρώπη».

Περισσότερο επικριτικός απέναντι στην ΕΕ εμφανίστηκε ο Κ. Μητσοτάκης, ο οποίος διαπίστωσε ότι «η Ευρώπη περνάει δύσκολες ώρες», ενώ την ίδια στιγμή «ο ευρωσκεπτικισμός και η δυσαρέσκεια μάλλον φουντώνουν αντί να ελαττώνονται». Ταυτόχρονα έκανε λόγο για κρίση στις σχέσεις Ευρώπης - Ηνωμένων Πολιτειών, η οποία προσέλαβε μεγαλύτερες διαστάσεις εξαιτίας της διαίρεσης που υπάρχει στο εσωτερικό της ΕΕ, αναφερόμενος στην «κίνηση των 8». Επέκρινε τη στάση της ΕΕ, η οποία «ουσιαστικά προώθησε τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας», ενώ αποδοκίμασε και τους ΝΑΤΟικούς βομβαρδισμούς χωρίς μάλιστα έγκριση των Ηνωμένων Εθνών. Διαφώνησε με τη γαλλογερμανική πρόταση για δύο πόλους εξουσίας, γιατί κινδυνεύει να οδηγήσει σε τριβές, ενώ εστίασε στην ανάγκη να γίνει πιο ανταγωνιστική η οικονομία της ΕΕ σε σχέση με ΗΠΑ και Ιαπωνία.

Το δίλημμα της Ελλάδας, κατά τον Γ. Ράλλη, είναι «είτε να συνταχθεί η χώρα με όσο φωνή διαθέτει στη δημιουργία μιας πιο συνεκτικής Ευρώπης, ακόμη και αν μέσα σε αυτή ο ρόλος μας θα είναι περιορισμένος, είτε να ρίξει το βάρος της προς μια χαλάρωση των ευρωπαϊκών θεσμών, αποφεύγοντας έτσι ενδεχόμενες τριβές της ΕΕ με τις Ηνωμένες Πολιτείες». Ο ίδιος υπέδειξε ότι η ΝΔ πρέπει να ταχθεί με την πρώτη επιλογή, την οποία όπως είπε «δείχνει να συμμερίζεται» και η κυβέρνηση.