Στην ίδια συμβιβασμένη με την κυβερνητική πολιτική και οδυνηρή για τα δικαιώματα των υγειονομικών στάση, επιμένει η πλειοψηφία της ηγεσίας της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Εργαζομένων στα Δημόσια Νοσοκομεία (ΠΟΕΔΗΝ), όπως αυτή προσδιορίστηκε στο Γενικό Συμβούλιο (ΓΣ) της Ομοσπονδίας, το πρώτο μετά το 10ο Συνέδριο για τον καθορισμό της δράσης το επόμενο διάστημα.

Στον αντίποδα αυτής της πολιτικής, η «Αγωνιστική Συσπείρωση Υγειονομικών» (ΑΣΥ) πρότεινε αγωνιστικό πλαίσιο δράσης για τα δικαιώματα των υγειονομικών και ενάντια στο βρώμικο πόλεμο κατά του Ιράκ, το οποίο, όμως, απορρίφθηκε από την πλειοψηφία.

Η εκπρόσωπος της παράταξης στο ΓΣ και στέλεχος του ΠΑΜΕ, Λ. Μεθωνιού, ανέδειξε την ανάγκη ανάπτυξης αγωνιστικών πρωτοβουλιών ενάντια στον προετοιμαζόμενο ιμπεριαλιστικό πόλεμο στο Ιράκ. Ευθύνες, υπογράμμισε, υπάρχουν τεράστιες στην ελληνική κυβέρνηση, η οποία έχει εμπλακεί στις επιθετικές αυτές ενέργειες, παρέχοντας διευκολύνσεις, στα πλαίσια της προετοιμασίας του πολέμου και δίκαια η κυβέρνηση εισέπραξε τις αμερικανικές ευχαριστίες.

«Το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, μαζί με το λαό, τόνισε, οφείλουν να δυναμώσουν τον αγώνα τους, να αποτραπεί ο πόλεμος, απαιτώντας ταυτόχρονα η κυβέρνηση να κλείσει τη βάση στη Σούδα, να γυρίσει πίσω την ελληνική φρεγάτα απ' τον Περσικό, να σταματήσει, δηλαδή, κάθε συμμετοχή. Η οξύτητα του προβλήματος είναι τέτοια, που δεν επιτρέπει καμία αναβολή αγωνιστικών πρωτοβουλιών».

Η ΑΣΥ πρότεινε στα πλαίσια αυτά 24ωρη απεργιακή κινητοποίηση την πρώτη μέρα του πολέμου και συλλαλητήρια, καθώς και ανάπτυξη σε καθημερινή βάση αγωνιστικών πρωτοβουλιών.

Παράλληλα, εκτίμησε ότι, και με αφορμή τον πόλεμο, θα οξυνθούν τα προβλήματα των υγειονομικών, θα επιταχυνθούν οι αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις στην Υγεία, στην Πρόνοια, στην Κοινωνική Ασφάλιση (όπως η προετοιμασία παράδοσης προς εκμετάλλευση του 20% των κρεβατιών των δημόσιων νοσοκομείων στις ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρίες). «Ακόμα, η προώθηση της λειτουργίας ιδιωτικών επαγγελματικών ασφαλιστικών ταμείων σε κεφαλαιοποιητική βάση, η έξαρση της ακρίβειας και η νέα μείωση μισθών που εξάγγειλε η κυβέρνηση επιβάλλουν αγώνες», τόνισε.

Ετσι, κάλεσε τους υγειονομικούς να παλέψουν για:

• Πραγματικές αυξήσεις και βασικούς μισθούς, 350.000 δρχ. κατώτερο μισθό με αντίστοιχες αυξήσεις στα άλλα μισθολογικά κλιμάκια.
• Κατά των ιδιωτικοποιήσεων και της εμπορευματοποίησης σε Υγεία, Πρόνοια, Κοινωνική Ασφάλιση.
• Ενταξη στα βαρέα και ανθυγιεινά όλων των εργαζομένων στα νοσοκομεία και την Πρόνοια. Χαρακτηρισμό των χώρων ως ανθυγιεινών.
• Μέτρα για την Υγιεινή και Ασφάλεια.
• Σύνταξη στα 50 - 55 χρόνια για γυναίκες και άντρες, αντίστοιχα, με πλήρεις αποδοχές. Κατάργηση των ασφαλιστικών εισφορών στον κλάδο Υγείας και σταδιακή μείωση, με στόχο την κατάργηση στον κλάδο σύνταξης.
• Κατάργηση της επιχειρηματικής δράσης στην Υγεία. Δημόσια δωρεάν Υγεία - Πρόνοια.
• Κατάργηση των αντιασφαλιστικών νόμων. Εξάωρο, πενθήμερο, 30ωρο. Μόνιμη σταθερή απασχόληση για όλους τους εργαζόμενους.
• Δημόσιο κρατικό φορέα αεροδιακομιδών και σύγχρονες υπηρεσίες σε όποιον έχει ανάγκη.

Τέλος, πρότεινε 24ωρες απεργίες στις 21 Μάρτη, την 1η Μάη και την 20ή Ιούνη και πανελλαδική συγκέντρωση και πορεία στη Θεσσαλονίκη. Καταγγελία της ένταξης της ΑΔΕΔΥ στο «Κοινωνικό Φόρουμ» και της υποχρεωτικής παρακράτησης των 5 ευρώ για το «Κοινωνικό Φόρουμ».

Η πρόταση της ΑΣΥ απορρίφθηκε συνολικά από την ΠΑΣΚΕ, τη ΔΑΚΕ, ενώ η «Πρωτοβουλία Υγειονομικών» ψήφισε λευκό. Ειδικά για τον πόλεμο, η απόρριψη έγινε με επιχειρήματα ότι ο Σαντάμ είναι σφαγέας, ότι δεν μπορούν να μπουν στη λογική να ψάχνουν τα αίτια του πολέμου κ.ά. Φυσικά, δεν είπαν κουβέντα για τις κυβερνητικές ευθύνες και τις ευθύνες των χωρών της ΕΕ, που παρέχουν ήδη διευκολύνσεις στην προετοιμασία του πολέμου.

Η πλειοψηφία αποφάσισε να ενταχθεί στο πλαίσιο των κινητοποιήσεων της ΑΔΕΔΥ. Δηλαδή, τρίωρη στάση στις 21.3.2003 και 24ωρη απεργία στις 3.4.2003, με αιτήματα την καταβολή των 176 ευρώ, ένταξη ορισμένων ειδικοτήτων στα βαρέα και ανθυγιεινά κ.ά.

Μετά από αυτές τις εξελίξεις, η ΑΣΥ καλεί τα πρωτοβάθμια σωματεία και τους εργαζόμενους να πάρουν την υπόθεση του αγώνα στα χέρια τους και μέσα από τη συγκρότηση Επιτροπών Αγώνων, να παλέψουν για το πρόγραμμα δράσης που πρότεινε, παραμερίζοντας τις συμβιβασμένες ηγεσίες.