Οι εργάτες στο δρόμο για ψωμί, οι αγρότες στο δρόμο με το τρακτέρ, οι έμποροι στο δρόμο με κλειστά τα μαγαζιά, μαθητές, σπουδαστές, φοιτητές παίρνουν θέση δίπλα στους πατεράδες και τις μάνες τους. Οι γειτονιές στο πόδι, στα εργοστάσια η μία περιοδεία διαδέχεται την άλλη, επιτροπές αγώνα στήνονται, συνελεύσεις γίνονται: Απόφαση μία: ΑΠΕΡΓΙΑ!

Τέσσερις και μία έμειναν ως το χάραμα της 21ης Μάρτη. Την ώρα που στις Βρυξέλλες οι ηγέτες της ΕΕ θα αποφασίζουν στην εαρινή σύνοδο κορυφής για ακόμα πιο βαθιά αντεργατικά μέτρα, για διεύρυνση του στρώματος της φτώχειας, για υποκατάσταση των εργατών πλήρους απασχόλησης με περισσότερους απασχολήσιμους, για παραπέρα παράδοση των δημόσιων συστημάτων ασφάλισης στο ιδιωτικό κεφάλαιο, εκείνη την ώρα, όπου υπάρχουν και δρουν ταξικά συνδικάτα, θα γίνεται απεργία. Για πραγματικές αυξήσεις στους μισθούς, για πλήρη 7ωρη, 5ήμερη, 35ωρη απασχόληση, για δημόσια κοινωνική ασφάλιση. Ειδικά στη χώρα μας το κάλεσμα του ΠΑΜΕ αγκαλιάστηκε ήδη από 9 Ομοσπονδίες, 23 Εργατικά Κέντρα και εκατοντάδες πρωτοβάθμια Σωματεία, ενώ οι συνεδριάσεις για λήψη απόφασης συνεχίζονται. Η κεντρική απεργιακή συγκέντρωση έχει ήδη οριστεί για την Αθήνα, την Παρασκευή στις 12.30 το μεσημέρι στην πλατεία Εθνικής Αντίστασης (πρώην Κοτζιά).

Και καθώς την ίδια ώρα η στρατιωτική μηχανή του ιμπεριαλισμού θα ετοιμάζεται -αν δεν έχει ξεκινήσει ήδη στο μεταξύ- για να μετατρέψει σε κρανίου τόπου το Ιράκ, να σπείρει όλεθρο εκεί που άνθισαν οι πρώτοι πολιτισμοί της ανθρωπότητας, εκ των πραγμάτων η απεργία θα έχει πρώτο θέμα την προβολή της παλλαϊκής κατακραυγής ενάντια στο νέο ιμπεριαλιστικό πόλεμο και όλες τις δυνάμεις που, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, συμβάλλουν σ' αυτόν (ας μην ξεχνιόμαστε: και από τη Σούδα εξορμούν οι φονιάδες)...

Σ' αυτές τις πέντε, μαζί με τη σημερινή, μέρες δεν περισσεύει χρόνος. Κάθε ώρα, κάθε λεπτό, πρέπει να αξιοποιείται για το πλάτεμα της συσπείρωσης, για την οργάνωση της κινητοποίησης, για τη διασφάλιση ότι όλες οι δυνάμεις που μπορούν να κινητοποιηθούν θα βγουν στο δρόμο. Η προκλητική υποβάθμιση της απεργίας από τις ηγεσίες των ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ που κήρυξαν για κείνη τη μέρα μόνο μια ολιγόωρη στάση εργασίας (από τις 12 το μεσημέρι μέχρι τη λήξη της βάρδιας) όχι μόνο δεν πρέπει να αποθαρρύνει τη συμμετοχή, αντίθετα πρέπει με πείσμα να αντιμετωπιστεί έτσι, που στις απεργιακές συγκεντρώσεις να πάρουν μέρος κι εκείνοι στους οποίους ο κυβερνητικός και εργοδοτικός συνδικαλισμός απαγορεύει να απεργήσουν. Ειδικά η ανάδειξη επιτροπών αγώνα σε κάθε χώρο δουλιάς αυτές τις μέρες αποκτά πρωτεύοντα χαρακτήρα.

Παράλληλα με την απεργία, στις Βρυξέλλες εκτός από τη Σύνοδο Κορυφής θα εξελίσσεται -με τη συμμετοχή 250 συνδικαλιστών από 23 χώρες - η πρώτη ανοιχτή εκδήλωση του Ευρωπαϊκού Περιφερειακού Γραφείου της Παγκόσμιας Συνδικαλιστικής Ομοσπονδίας (ΠΣΟ). Η εκδήλωση θα γίνει στις 22 Μάρτη. Υπό τη σκιά του νέου ιμπεριαλιστικού πολέμου πάνω από τα κεφάλια ολόκληρης της ανθρωπότητας το θέμα που θα συζητήσουν συνδικαλιστές και αντιπροσωπείες συνδικαλιστικών οργανώσεων είναι άκρως επίκαιρο: «Εργατική αλληλεγγύη στους λαούς του Ιράκ και της Παλαιστίνης. Οι επιπτώσεις για τους εργαζόμενους από τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και ο ρόλος του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος».