Εναν άλλο πόλεμο, τη στιγμή που οι Αμερικανοί ετοιμάζονται να εισβάλουν στο Ιράκ, ετοιμάζεται να εξαπολύσει η Ευρωπαϊκή Ενωση σε βάρος των εργαζομένων με προτάσεις για περαιτέρω αντιδραστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων. Στο κείμενο βασικών σημείων του ΕΚΟΦΙΝ, που συνεδριάζει αύριο για να προετοιμάσει την εαρινή σύνοδο κορυφής η οποία θα ακολουθήσει αμέσως μετά, στο όνομα της αύξησης της απασχόλησης ζητείται από τα κράτη-μέλη: «Να επιδιώξουν μεταρρυθμίσεις στα φορολογικά συστήματα και στα συστήματα κοινωνικών παροχών, να βελτιώσουν τον τρόπο διαμόρφωσης των μισθών ώστε να αντανακλούν καλύτερα την παραγωγικότητα, να ενδυναμώσουν την αποτελεσματικότητα των προγραμμάτων ενεργητικής πολιτικής για την αγορά εργασίας, να αυξήσουν την κινητικότητα των εργαζομένων και την προσφορά εργασίας σε όλες τις ομάδες και να μεταρρυθμίσουν τη νομοθεσία για την προστασία της απασχόλησης». Ως προς το τελευταίο, η κυβέρνηση Σρέντερ στη Γερμανία κατάργησε ήδη την απαγόρευση για το όριο των απολύσεων που μπορούν να κάνουν οι επιχειρηματίες, μέτρο το οποίο έσπευσε να υιοθετήσει και το ΕΚΟΦΙΝ και το προτείνει πλέον για όλα τα κράτη της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Σύμφωνα με την πρόταση του ΕΚΟΦΙΝ και της Ελληνικής Προεδρίας, οι εργαζόμενοι θα πρέπει να γίνουν «λάστιχο» και να προσαρμόζονται στις ανάγκες της καπιταλιστικής παραγωγής. Αναφέρεται, συγκεκριμένα, πως «για τη δημιουργία κλίματος ασφάλειας και τη θέσπιση κατώτατων επιπέδων συνθηκών εργασίας πρέπει να βρεθεί μια ισορροπία προς όφελος της απασχόλησης, αφήνοντας παράλληλα περιθώρια στις επιχειρήσεις ώστε να ανταποκρίνονται καλύτερα στις μεταβαλλόμενες οικονομικές συνθήκες». Αν, δηλαδή, υπάρχει οικονομική άνθηση προσλαμβάνουμε εργαζόμενους, αν υπάρχει ύφεση απολύουμε προσωπικό στη λογική της προσαρμογής στις οικονομικές συνθήκες... Προσθέτει επίσης στη συνέχεια ότι «οι μεταρρυθμίσεις για βιώσιμα συνταξιοδοτικά προγράμματα πρέπει επίσης να συνεισφέρουν σε αυτό το στόχο. Οι αγορές εργασίας πρέπει να γίνουν περισσότερο περιεκτικές και ευπροσάρμοστες»...

Η πρόταση για περαιτέρω αντιδραστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων γίνεται στο όνομα της αύξησης του ποσοστού απασχόλησης στο 70% του πληθυσμού της ΕΕ (στόχος που περιλαμβάνεται στην ατζέντα της Λισαβόνας), κάτι που απαιτεί τη δημιουργία 15 εκατ. θέσεων εργασίας.