Κάθε διευκόλυνση, ακόμη και πέραν των συμβατικών υποχρεώσεων που έχει αναλάβει η χώρα με τις λεόντειες διμερείς ελληνοαμερικανικές συμφωνίες, παρέχει η ελληνική κυβέρνηση στην Ουάσιγκτον, εξυπηρετώντας με αυτόν τον τρόπο βασικές επιχειρησιακές ανάγκες της αμερικανικής εκστρατείας κατά του Ιράκ.

Στο πλαίσιο αυτό, για παράδειγμα, οι αμερικανικές δυνάμεις έχουν αναλάβει de facto την ακτοφυλακή στην Κρήτη, κάτι που, προφανώς, δεν καταγράφεται σε καμία διμερή ελληνοαμερικανική συμφωνία.

Η ελληνική κυβέρνηση προσπαθεί να κρατήσει χαμηλούς τόνους και αποδέχεται «σιωπηρά» τις αμερικανικές απαιτήσεις. Ομως, όπως σημειώνουν διπλωματικές πηγές, η Ουάσιγκτον δεν αρκείται στη σιωπηρή εξυπηρέτηση, αλλά μεθοδεύει «επικύρωση» αυτών των εξυπηρετήσεων μέσα στις διαδικασίες του ΝΑΤΟ.

Ο λόγος για τον οποίο οι Αμερικανοί ζητούν... δημοσιότητα της πολύ στενής συνεργασίας με τους συμμάχους τους στο ΝΑΤΟ είναι απλός και προφανής: Επιχειρούν, με αυτόν τον τρόπο, να εμπλέξουν όσο το δυνατό περισσότερους, έτσι ώστε να «νομιμοποιηθεί» το έγκλημα που θα διαπράξουν.

Στο πλαίσιο αυτής της προσπάθειας, οι Αμερικανοί σχεδιάζουν και την επόμενη μέρα στο Ιράκ. Ηδη, σύμφωνα με πληροφορίες έχουν κάνει «έκκληση» στους συμμάχους του ΝΑΤΟ, ανάμεσά τους και η Ελλάδα, για την προσφορά δυνάμεων, οι οποίες θα αναπτυχθούν στο Ιράκ μετά τον πόλεμο, κατά τη φάση της «σταθεροποίησης» της νέας κατάστασης. Οπως εξηγούν Ελληνες διπλωμάτες, η διαδικασία αυτή έχει δύο στόχους: Πρώτον να αντιμετωπίσει το κενό που θα αφήσει πίσω του ο πόλεμος σε μηχανισμούς και υποδομές και δεύτερον να νομιμοποιηθεί εκ των υστέρων η πολεμική επιχείρηση.

Η διαδικασία για τη «ΝΑΤΟποίηση» των διευκολύνσεων που ήδη έχει ξεκινήσει, αναμένεται να φέρει σε εξαιρετικά δύσκολη θέση την ελληνική κυβέρνηση, καθώς θα είναι δύσκολο πια να καλύπτει τις προσφορές της προς τους Αμερικανούς, κάτω από το πέπλο στρυφνών διμερών συμφωνιών του παρελθόντος, αλλά θα υποχρεωθεί να αντιμετωπίσει τη συζήτηση για τη συμμετοχή σε έναν πόλεμο, για τον οποίο δεν υπάρχει η νομιμοποιητική βάση του ΟΗΕ.

Η έλλειψη νομιμοποιητικής βάσης, θα πρέπει να σημειωθεί, δημιουργεί προβλήματα και στο εγχείρημα της επόμενης μέρας. Κι αυτό γιατί οι χώρες που έχουν ήδη τοποθετηθεί κατά του πολέμου, αν προηγουμένως δεν εξασφαλιστεί απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας, θα βρεθούν, από νομικής άποψης, σε εξαιρετικά δύσκολη θέση όταν θα πρέπει να συζητήσουν και να αποφασίσουν την αποστολή δυνάμεων για τη «σταθεροποίηση» του μεταπολεμικού Ιράκ.