«Συγκαταλέγομαι σε εκείνους που παραμένουν αβέβαιοι για τις πραγματικές αιτίες του πολέμου και αμήχανοι στις κουβέντες για τις ευρύτερες οικονομικές του συνέπειες. Αυτά όμως δε θολώνουν καθόλου την εικόνα αυτού του πολέμου, βρώμικου σ' όλες του τις πτυχές, που επαναφέρει την απροσχημάτιστη βία του ισχυρότερου ως αυτονόητη πρακτική και την επισημοποιεί ως πραγματικό δίκαιο. Κανείς βέβαια δε διανοείται ότι οι προφάσεις καθαγιάζουν τους φόνους ή τις διώξεις. Ωστόσο δε θα έπρεπε να υποτιμηθεί το γεγονός ότι σ' αυτόν τον πόλεμο, μαζί με τα παιδιά και τους άλλους αμάχους στο Ιράκ, θα βομβαρδιστούν και όσες ελπίδες απόμειναν για την ανθρώπινη συνεννόηση - εννοώ την πρώτη και έσχατη ευκαιρία του ανθρώπινου είδους».