Οι τέσσερις δορυφόροι του Δία, που είχαν ανακαλυφθεί από τον Γαλιλαίο με ένα από τα πρώτα τηλεσκόπια, έχουν στην ουσία χαρακτηριστικά πλανητών. Οι δύο πιο κοντινοί στο Δία, η Ιώ και η Ευρώπη έχουν περίπου το μέγεθος και την πυκνότητα της Σελήνης. Οι δύο εξωτερικοί, ο Γανυμήδης και η Καλλιστώ έχουν περίπου το μέγεθος του πλανήτη Ερμή, αλλά έχουν πολύ μικρότερη πυκνότητα. Αν και το «Γαλιλαίος» δεν προσγειώθηκε ούτε έσκαψε τους δορυφόρους αυτούς, συνήγαγε την εσωτερική τους δομή από τα βαρυτικά και μαγνητικά πεδία που δημιουργούν. Από τους τέσσερις, μόνο η Καλλιστώ δε φαίνεται να είναι διαχωρισμένη σε διακριτά στρώματα μετάλλου, πέτρας και πάγου. Το ηλεκτρομαγνητικό πεδίο του Δία αλληλεπιδρά και με τους τέσσερις, αλλά ειδικότερα με την Ιώ (βλ. διάγραμμα). Το πεδίο σαρώνει τα ιονισμένα αέρια που εκτοξεύονται ψηλά από τις ηφαιστειακές εκρήξεις του δορυφόρου, δημιουργώντας κατά μήκος της τροχιάς του ένα δακτύλιο πλάσματος (η τέταρτη κατάσταση της ύλης εκτός από τη στερεή, την υγρή και την αέρια). Επίσης, ένας δεύτερος δακτύλιος ιονισμένων σωματιδίων γίνεται αγωγός ηλεκτρικού ρεύματος 5.000.000 αμπέρ, που ρέει μεταξύ του Δία και της Ιώς.