Ο φόβος των οδομαχιών. «Από το Στάλινγκραντ και το Βερολίνο κατά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο ως την αμερικανική επίθεση στην πόλη Χου του Βιετνάμ και, κατόπιν, στις πολεμικές ζώνες στη Βηρυτό ή στη Ναμπλούς, στο Μπέλφαστ ή στο Μογκαντίσου, οι οδομαχίες εντός πόλεων έχουν μετατραπεί σε βασικό τμήμα της τακτικής των αδυνάτων... Τις τελευταίες δεκαετίες οι μάχες στις πόλεις έχουν λάβει πολλές μορφές, θέτοντας πολλούς στόχους. Ενας πόλεμος ο οποίος εξαρτάται από τη "χαμηλή" τεχνολογία καθώς και από τον μεγάλο αριθμό πολεμιστών και απωλειών είναι ακριβώς το αντίθετο από αυτό που ο αμερικανικός στρατός έχει εκπαιδευτεί να κάνει» («ΝΙΟΥ ΓΙΟΡΚ ΤΑΪΜΣ» - «ΒΗΜΑ»).

Η διαφορά στον πόλεμο... «Ο πόλεμος αυτός έδειξε πώς επιλύονται τα παγκόσμια προβλήματα: από τη μια υπάρχει η παραδοσιακή "οδός" της διεθνούς συναίνεσης, την οποία υποστηρίζουν οι περισσότεροι στην Ευρώπη, και από την άλλη η ταχύτερη μέθοδος που προτιμήθηκε από την Ουάσιγκτον, στο πλαίσιο της οποίας οι ΗΠΑ λαμβάνουν σημαντικές αποφάσεις μονομερώς και εν συνεχεία προσπαθούν να δημιουργήσουν συμμαχίες. Αυτό με τη σειρά του προκαλεί ακόμη ένα ερώτημα: οι χώρες θα πάνε με το μέρος των ΗΠΑ με την ελπίδα να διαμορφώσουν τις αποφάσεις της ή θα υποστηρίξουν το φιλόδοξο σχέδιο του Σιράκ για μια ενωμένη Ευρώπη, η οποία θα λειτουργήσει ως αντιστάθμισμα στις ΗΠΑ με τις δικές της αξίες και στόχους;» («ΓΟΥΟΛ ΣΤΡΙΤ ΤΖΟΥΡΝΑΛ» - «ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ»).

ΡΑΔΙΟ - ΝΗΜΑΤΑ: «Ποιος οργανώνει αυτές τις συγκεντρώσεις υπέρ του πολέμου; Οπως φαίνεται, κύριοι οργανωτές και εμψυχωτές είναι τα μεγάλα ραδιοφωνικά δίκτυα, τα οποία έχουν στενές διασυνδέσεις με την κυβέρνηση Μπους... Τις περισσότερες ανά την επικράτεια διαδηλώσεις τις έχουν διοργανώσει σταθμοί που ανήκουν στην Clear Channel Communications, έναν κολοσσό των ερτζιανών με έδρα το Τέξας που ελέγχει πάνω από 1.200 ραδιοφωνικούς σταθμούς και κυριαρχεί στους αιθέρες» (Πολ Κρούγκμαν - «ΝΙΟΥ ΓΙΟΡΚ ΤΑΪΜΣ» - «ΒΗΜΑ»).