Τη σημαδιακή μέρα, την 31^η του Μάρτη, που λήγει η προθεσμία ένταξης των μικρομεσαίων επιχειρήσεων στη ληστρική ρύθμιση των φορολογικών εκκρεμοτήτων της εξαετίας 1993 - 1998 και της «συνάφειας» τριετίας, επέλεξε το ΠΑΣΟΚ να πραγματοποιήσει τη συνδιάσκεψή του για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Ακόμα χειρότερα στις ομιλίες τους τόσο ο πρωθυπουργός Κ. Σημίτης, όσο και οι υπουργοί του, αντί να σταθούν πάνω στα οξύτατα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι ΕΒΕ και έχουν θέσει υπόψη της κυβέρνησης οι συνδικαλιστικοί τους φορείς, σε μια επίδειξη αλαζονίας, υπερασπίστηκαν μέχρι κεραίας την κυβερνητική πολιτική, η οποία φέρει και την αποκλειστική ευθύνη για τα οικονομικά αδιέξοδα που βιώνουν οι επαγγελματοβιοτέχνες.

Η συνδιάσκεψη, όπου παρέλασαν διάφοροι κυβερνητικοί αξιωματούχοι, στόχο είχε το «ξαναζέσταμα» του ενδιαφέροντος της κυβέρνησης και του ΠΑΣΟΚ προς τα πολυάριθμα μικροαστικά στρώματα, με στόχο βέβαια την απόσπαση της ψήφου τους, όποτε γίνουν οι εθνικές εκλογές. Ενδεικτικό είναι ότι ο γραμματέας του ΠΑΣΟΚ Κ. Λαλιώτης, μαζί με την αυθαίρετη εκτίμηση ότι η κυβέρνηση ενισχύει τους μικρούς και μεσαίους, κάλεσε τα στελέχη του κόμματός του στο χώρο να εργαστούν για τη νίκη στις.... εκλογές του 2004!

Γύρω από γενικότητες περί ισχυρής ελληνικής οικονομίας και αναφορές σε μια σειρά μέτρα που κατά καιρούς πάρθηκαν από την κυβέρνηση στο πλαίσιο της ευρωπαϊκής πολιτικής και τα οποία στην πράξη στόχο είχαν την ενίσχυση των μεγάλων επιχειρήσεων, κινήθηκε η ομιλία του Κ. Σημίτη, ενώ εμφανής ήταν η πλήρης άρνηση του να πει έστω και μια κουβέντα για τα πραγματικά προβλήματα - προβλήματα επιβίωσης - των επαγγελματιών, βιοτεχνών και εμπόρων και για τα αιτήματά τους.

Στην ομιλία του ο πρωθυπουργός επιχείρησε να υποστηρίξει τα αποτελέσματα της ακολουθούμενης οικονομικής πολιτικής, που βρίσκεται σε απόλυτη ευθυγράμμιση με τα γενικότερα σχέδια οικονομικής πολιτικής σε Ελλάδα και ΕΕ. Της πολιτικής, δηλαδή, που, απ' όλες τις απόψεις, όχι μόνο δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα που αντιμετωπίζουν οι εκατοντάδες χιλιάδες οικογενειακών επιχειρήσεων που λειτουργούν στην Ελλάδα και με οποιαδήποτε στήριξή τους, αλλά που αντίθετα, κάθε της έκφανση αποσκοπεί στην ενίσχυση της συγκέντρωσης και συγκεντροποίησης του μεγάλου κεφαλαίου. Σ' αυτό το πλαίσιο ο Κ. Σημίτης δεν απέφυγε τις επαναλαμβανόμενες κορόνες περί «συμφέροντος της Ελλάδας και του ελληνικού λαού» ως «μοναδικής πυξίδας» στην κυβερνητική πολιτική. Αναφέρθηκε στις σαρωτικές αντιλαϊκές αναδιαρθρώσεις που προωθεί η κυβέρνηση σε όλα τα επίπεδα, από τις εργασιακές σχέσεις και την εκπαίδευση μέχρι το σύστημα υγείας και τις συντάξεις, στη γνωστή προπαγανδιστική γραμμή περί «κοινωνικού κεφαλαίου της σύγκλισης». Μεταξύ άλλων, ο πρωθυπουργός ισχυρίστηκε ότι με βάση την ακολουθούμενη οικονομική πολιτική δεν υπάρχει λόγος λήψης έκτακτων μέτρων τα οποία, είπε ο ίδιος, ζητούν ορισμένοι κύκλοι που στόχο έχουν να δημιουργήσουν αναταραχή.

Το γεγονός ότι τα όσα ανέφερε ο Κ. Σημίτης ως μέτρα που πάρθηκαν για τη στήριξη ή διευκόλυνση των μικρομεσαίων επιχειρήσεων μόνο τέτοια δεν ήταν, αποδεικνύεται από την αναφορά μεταξύ αυτών των τελευταίων, φορολογικών ρυθμίσεων για την εξαετία και τη συνάφεια που ισοδυναμούσε με μια ακόμα φορομπηχτική επέλαση σε βάρος χιλιάδων ΕΒΕ που τους έφερε ακόμα πιο κοντά στο αδιέξοδο. Επίσης, εμπλούτισε το λόγο του με αναφορές στα διάφορα προγράμματα του ΚΠΣ, που με τον τρόπο που εφαρμόζονται αποκλείουν εκ προοιμίου τις μικρές επιχειρήσεις, καθώς και στο ταμείο εγγυοδοσίας, το οποίο, όπως ο ίδιος είπε, στην καλύτερη περίπτωση θα εξυπηρετήσει περίπου 40.000 μικρομεσαίες επιχειρήσεις που απασχολούν μέχρι 30 άτομα σε ορίζοντα δεκαετίας.

Στα... επιτεύγματα της κυβερνητικής πολιτικής εστιάστηκε και η παρέμβαση του υπουργού Οικονομίας Ν. Χριστοδουλάκη, ο οποίος αναφέρθηκε γενικότερα στην επικείμενη κατάρτιση νομοσχεδίου για τη φορολογική μεταρρύθμιση όπου θα υπάρχει «εκλογίκευση των τοπικών φόρων», κάτι που άφησε να εννοηθεί, θα είναι θετικό για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις.

Περισσότερο σαφής από όλους, ο υπουργός Ανάπτυξης έδωσε το στίγμα του ΠΑΣΟΚ και των επιδιώξεων της κυβέρνησης: «πρέπει να αποδείξουμε ότι μπορούμε να οδηγήσουμε το τρένο με επιτυχία στον επόμενο σταθμό», είπε στην αρχή της ομιλίας του ο Α. Τσοχατζόπουλος. Στη συνέχεια επανέλαβε πολλές φορές τις λέξεις «επιχειρηματικότητα» και «ανταγωνιστικότητα», βάζοντας μάλιστα στην ίδια μοίρα τις πολύ μικρές, τις μικρές, τις μεσαίες αλλά και τις μεγάλες επιχειρήσεις, παρά την απόλυτη ταύτιση της κυβερνητικής πολιτικής με την εξυπηρέτηση των συμφερόντων του μεγάλου κεφαλαίου.

Πόσο μακριά είναι η κυβέρνηση από την προσπάθεια ενίσχυσης των μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων, το έδειξε και ο υπουργός Εργασίας Δ. Ρέππας στη δική του ομιλία, όπου εμφάνισε τη «διευθέτηση του χρόνου εργασίας» ως «αξιοποιήσιμο μέσο για την οργάνωση και αναδιοργάνωση του τρόπου λειτουργίας των ΜΜΕ»! Φυσικά δεν έχει καμία σχέση κάτι τέτοιο με τον αυτοαπασχολούμενο ή εκείνον που απασχολεί 2 - 3 εργαζόμενους, ακόμη και περισσότερους.

Ωστόσο, ο Δ. Ρέππας, ήταν αποκαλυπτικός και με ένα άλλο τρόπο, καθώς στο σχόλιο του πρωθυπουργού ότι υπάρχει «θετικό ισοζύγιο» στη δημιουργία μικρομεσαίων επιχειρήσεων, άθελά του προφανώς, ο ίδιος είπε ότι οι μικρές επιχειρήσεις είναι πολλές, αλλά «εμφανίζονται σημαντικότατες τάσεις μείωσης» και «μειώνονται οι αυτοαπασχολούμενοι». Εκθείασε επίσης τις ρυθμίσεις της κυβέρνησης για την πληρωμή των ασφαλιστικών εισφορών στον ΟΑΕΕ, όταν 160 χιλιάδες ΕΒΕ δεν μπορούν ούτε με αυτό τον τρόπο να τις πληρώσουν!