Σκόπιμο χάος για να εδραιωθεί η κατοχή. Η τεχνική είναι πολύ πιο παλιά και από την αποικιοκρατία και από τον ιμπεριαλισμό. Υπάρχει ακόμα και στα παλιά εγχειρίδια της τέχνης του πολέμου. Επειδή «το κάστρο πέφτει πάντα από μέσα», αν δεν μπορέσεις να στήσεις έγκαιρα την προδοσία και να πάρει μαζικό χαρακτήρα, όταν καταφέρεις να σπάσεις την άμυνα, δεν προχωράς σε βιαστική κατάκτηση, αλλά ενθαρρύνεις - δημιουργείς συνθήκες, που θα διευκολύνουν τη σίγουρη κατάκτηση.

Λίγες μέρες χάους, ελεγχόμενης ακυβερνησίας, λεηλασιών, ληστειών κλπ., ουσιαστικά, ανοίγουν τις αγκαλιές για την υποδοχή της «τάξης» του κατακτητή. Δίνουν την καρικατούρα της «λαϊκής ανατροπής» της παλιάς εξουσίας. Γι' αυτό και η επιμονή στην καταστροφή των συμβόλων, γι' αυτό και οι σκηνοθετημένες επευφημίες, που ξεκινούν από κάποιες παρέες και παίζουν και ξαναπαίζουν μέχρι να στήσουν πλήθος... Ακόμα και αν δεν καταφέρουν να στήσουν πλήθος, γιατί υπάρχει ο φόβος, δεν πειράζει, η εντύπωση μετράει.

Οι μέρες του χάους στρώνουν το χαλί για μια εξουσία, οποιαδήποτε εξουσία, για να συνεχιστεί η ζωή. Για να μπορέσουν να ξαναλειτουργήσουν οι δομές και οι μηχανισμοί, που θα καλύψουν ακόμα και τις πιο στοιχειώδεις ανάγκες του πληθυσμού. Για παράδειγμα, σκόπιμα μένει το ηλεκτρικό κομμένο, οι δυσκολίες υδροδότησης, η υπολειτουργία των νοσοκομείων, τα εμπόδια στην πραγματική ανθρωπιστική βοήθεια, που μπορεί ποτέ να μην αφεθεί να φτάσει στο σκοπό της, αφού και αυτή πρέπει να χρησιμοποιηθεί σαν μηχανισμός υποταγής.

Το χάος θα διευκολύνει τις μαζικές εκκαθαρίσεις, τις πιθανότητες για δολοφονίες αιχμαλώτων, που είδαμε στο Αφγανιστάν, τον αφοπλισμό του λαού. Ο κάτοχος οπλισμού αυτόματα από τη μελλοντική κατοχική εξουσία εύκολα χαρακτηρίζεται ληστής, ή δυνάμει ληστής. Αρα, και οι όποιοι θύλακες αντίστασης ενάντια στον κατακτητή, τωρινοί, ή μελλοντικοί, χαρακτηρίζονται πλέον, εκτός από τρομοκρατικοί, και ποινικά κολάσιμοι.

Με τάση υπερβολής ίσως στους συνειρμούς μας, θυμόμαστε πως πολλοί ήρωες του Εικοσιένα βρέθηκαν στα βουνά και διώχτηκαν για χρόνια σαν ληστές από το έμβρυο κράτος, που έστησαν οι τότε υπερδυνάμεις. Η υπερβολή βρίσκεται στις πολύ περισσότερες δυνατότητες, που διαθέτει σήμερα ο ιμπεριαλισμός «να καθαρίσει το τοπίο», να διαμορφώσει πραγματικότητα, εξαπολύοντας πολύ πιο αποτελεσματική μαζική τρομοκρατία. Είδαμε, άλλωστε, όλοι τις σκηνές - πογκρόμ από τη Βασόρα, όπου ανήλικα μωρά αναγκάστηκαν να μένουν με τα χέρια ψηλά...

Με τη χρήση της υπεροπλίας και την αδίστακτη εγκληματική νοοτροπία του εισβολέα, είναι γεγονός πως έχει την άνεση, αυτόν το λαό, που του αντιστάθηκε με ό,τι είχε διαθέσιμο, να τον αναγκάσει προσωρινά να γονατίσει και να του δέσει τα χέρια στην πλάτη με κυβερνητικό κατοχικό σχήμα. Σχήμα, που θα εξαρτηθεί από τους μεγάλους - μικρούς συμβιβασμούς των ιμπεριαλιστών, που θα τρέξουν να μοιραστούν τη λεία. Ομως, «Ουαί στους νικητές», που έστησαν παράδοση, με σκοτωμούς, καταστροφές και τρομοκρατία. Αργά ή γρήγορα, καταλαβαίνουν πως κανένας ποτέ δεν τους παραδόθηκε και το χυμένο αίμα ποτίζει το μελλοντικό αγώνα για την πραγματική λαϊκή απελευθέρωση...