Οσο κι αν φαίνεται έτσι, η μόδα δεν είναι απλώς το δημιούργημα της φαντασίας κάποιων μόδιστρων. Μεγάλες βιομηχανίες, πολυεθνικές εταιρίες κλπ., κλπ., ένα τεράστιο «κύκλωμα» ασχολείται με το ντύσιμο κι έχει διπλό και πολλές φορές πολλαπλούς στόχους: Από τη μια την αύξηση των κερδών - η μόδα φέρνει πολλά χρήματα σ' αυτούς που την παράγουν και τη λανσάρουν - κι από την άλλη το «πέρασμα» ενός τρόπου ζωής, που θα κρατάει τη νεολαία στα «δόκανα» της κυρίαρχης καπιταλιστικής ιδεολογίας.

Δεν είναι, λοιπόν, καθόλου τυχαίο ότι το πρότυπο που προβάλλεται, σήμερα, μέσα απ' το στιλ ντυσίματος, είναι ο στρατιώτης των ιμπεριαλιστών, ο «Ράμπο». Αυτός που δεν πολεμάει για να υπερασπιστεί την πατρίδα του, δεν αγωνίζεται για ένα καλύτερο μέλλον του λαού του - διότι, ας μην ξεχνάμε ότι και ο Τσε και ο Φιντέλ φορούσαν στρατιωτικές στολές - αλλά είναι μισθοφόρος, επιτίθεται εναντίον άλλων χωρών και λαών και λειτουργεί σαν «δολοφονική μηχανή», αποκλειστικά και μόνο για το χρήμα, άντε και για μια... δόση περιπέτειας. Ε, αν περάσει αυτό το πρότυπο στη νεολαία - και το ντύσιμο είναι ένας από τους τρόπους περάσματος - τότε θα «δικαιωθεί» κι ο εγκληματικός χαρακτήρας του ιμπεριαλισμού...