Η εισβολή στο Ιράκ ξύπνησε τις συνειδήσεις χιλιάδων ανθρώπων: Η μοιρολατρία έδωσε τη θέση της στην οργή και αυτό φάνηκε από το πλήθος και τη δυναμικότητα των κινητοποιήσεων στη χώρα μας. Ακόμα και οι συγκεντρώσεις σε κλειστό χώρο συγκέντρωσαν ανθρώπους κάθε ηλικίας, που ζητούσαν απαντήσεις στα ερωτήματά τους. Αυτό ήταν φανερό και σε δύο εκδηλώσεις που οργάνωσαν γυναικείοι σύλλογοι: Η πρώτη έγινε στο Δημαρχείο Βόλου, από το Δημοκρατικό Σύλλογο Γυναικών Νομού Μαγνησίας και από την Επιτροπή Ειρήνης.

«Τα κυριότερα θύματα του πολέμου ήταν παιδιά και γυναίκες», τόνισε στην παρέμβασή της η οφθαλμίατρος Διαμάντω Μάλτα, μέλος του ΔΣ του Συλλόγου Γυναικών. «Στη διάρκεια του εμπάργκο, πλήθος ήταν οι αποβολές και οι τερατογενέσεις, ενώ η κοινωνική χειραφέτηση της Ιρακινής πισωγύρισε. Αλλά γυναίκες και παιδιά ήταν επίσης τα περισσότερα θύματα στους βομβαρδισμούς...».

Η στρατιωτική παρουσία των Αμερικανών και ο σχεδιασμός της εισβολής χρονολογούνται από τις αρχές του '80, επί Ρίγκαν, υποστήριξε ο αντιστράτηγος εν αποστρατεία Δημήτρης Αλευρομάγειρος. Τα πετρέλαια και η εισβολή, έτσι όπως την είχαν σχεδιάσει και υπολογίσει ότι θα διαρκούσε μόνο πέντε ημέρες, απέτυχε, γιατί αντιστάθηκε ο λαός.

Ο καθηγητής Βασίλης Φίλιας αναφέρθηκε στα οικονομικά και πολιτικά αίτια, επισημαίνοντας ότι οι ΗΠΑ θέλουν να ελέγξουν την Ευρωπαϊκή Ενωση, την Ιαπωνία και όλες τις άλλες ιμπεριαλιστικές χώρες. Ομως και την Κίνα. Υπάρχει όμως η Νέμεσις της Ιστορίας και δε θα μπορέσουν να εκπληρώσουν αυτό το στόχο μέχρι το τέλος, γιατί θα έχουν να αντιμετωπίσουν το αντίπαλο δέος - που είναι οι λαοί...

Η Εύη Λειβαδά, μέλος του Εθνικού Συμβουλίου της ΕΕΔΥΕ, που συμμετείχε στην εκδήλωση, μας είπε οτι οι παρευρισκόμενες έκαναν συνεχείς ερωτήσεις, αναζητώντας απαντήσεις σε ερωτήματα όπως: «Μπορούμε να είμαστε αισιόδοξοι ότι το κίνημα των λαών θα είναι αποτελεσματικό σαν αντίπαλο δέος»; Και οι απαντήσεις που δόθηκαν ήταν ότι «ο ιμπεριαλισμός δεν μπορεί να αντιμετωπίσει αποφασισμένους ανθρώπους που μάχονται για την πατρίδα, την ελευθερία, την κοινωνική δικαιοσύνη, ανθρώπους που έχουν οράματα».

Τη συγκέντρωση χαιρέτισαν ο δήμαρχος Βόλου κ. Μήτρου, ο νομαρχιακός σύμβουλος Απόστολος Νάνος, ο Γιάννης Ρούσης από την Επιτροπή Ειρήνης κ.ά.

Σε μια άλλη εκδήλωση, με θέμα την τηλεβαρβαρότητα και τον πόλεμο «γιόρτασε» τα σαράντα χρόνια του ο γυναικείος σύλλογος Κερατσινίου, «Η στοργή του παιδιού». Ο σύλλογος είχε προκηρύξει, με στόχο τον προβληματισμό για την τηλεβαρβαρότητα, διαγωνισμό ζωγραφικής ανάμεσα στους μαθητές των δημοτικών σχολείων αλλά και διαγωνισμό τετράστιχου για τα παιδιά των γυμνασίων. Τα έργα και οι στίχοι τους είχαν εκτεθεί στη διάρκεια της εκδήλωσης και η γραμματέας του συλλόγου Μαριάνθη Τσιρίδη ανακοίνωσε τα ονόματα των παιδιών που βραβεύτηκαν για τη δουλιά τους. (Ενα από αυτά παρουσίαζε την τηλεόραση με τη μύτη του ...Πινόκιο, ενώ ένα άλλο έγραψε: «Σαν βγεις στον πηγεμό για την Ιθάκη / ξέχνα τον ύπνο της TV / Κάλλιο με Λαιστρυγόνες να παλεύεις, παρά με σίριαλ να «ταξιδεύεις»).

Οι περισσότεροι, όμως, μαθητές που έγραψαν στίχους ήταν επηρεασμένοι από το κλίμα του πολέμου: «Απρίλη μου, γλυκέ μου μήνα, σώσε τα μικρά παιδιά από το φόβο και την πείνα!»

Για την αλληλεγγύη στις γυναίκες του Ιράκ μίλησε η πρόεδρος του Συλλόγου Σοφία Θωμάρεη, επισημαίνοντας ότι με τον πόλεμο αυτό άνθρωποι του μόχθου, νεολαίοι, αλλά και γυναίκες ξαναβγήκαν στους δρόμους με τα καροτσάκια των παιδιών τους και ντουντούκες. «Η τηλεβαρβαρότητα, τόνισε, έχει άμεση σχέση και διαπλοκή με τον πόλεμο. Οι κρατούντες μάς θέλουν ημιαγράμματους και ημιαπασχολούμενους, να δοξάζουμε τη νέα μας πατρίδα, την Ευρωπαϊκή Ενωση... Η μίμηση, σαν γενικό φαινόμενο καθορίζει την κοινωνία, ακόμα και σ' ό,τι αφορά τα μικρά παιδιά: Μέσα από την τηλεόραση μεγαλώνουν με ήρωες γκραν γκινιόλ, πανάσχημους και βίαιους...». Αναφέρθηκε ακόμα στο γυναικείο κίνημα που απαιτεί να αναδεικνύεται μέσα από την τηλεόραση η προσφορά των κοινωνικών κινημάτων και η πλούσια πολιτιστική παραγωγή του τόπου μας: Μουσική, ποίηση, θέατρο, κινηματογράφος, όλες οι τέχνες, ώστε να ανέβει το ποιοτικό θέατρο, ο κινηματογράφος, το πολιτιστικό επίπεδο του λαού μας...

Από την πλευρά του, ο σκηνοθέτης Νίκος Αντωνάκος επισήμανε τη δυσκολία που υπάρχει - ακόμα και για προοδευτικούς ανθρώπους - να κάνουν το διαχωρισμό σ' αυτά που βλέπουν στην τηλεόραση (αλλά και σε άλλα ΜΜΕ). «Η εξουσία, είπε, στοχεύει στη συνείδησή μας». Ο ίδιος έφερε ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα: «Ενας σκηνοθέτης, με τον κατάλληλο φωτισμό,τις διάφορες οπτικές γωνίες κλπ. μπορεί να παρουσιάσει το Κερατσίνι σαν μια πανέμορφη σύγχρονη πόλη, με βιτρίνες, πάρκα, παιδικούς σταθμούς, πράσινο κλπ. Αυτή η εικόνα έχει μια δόση αλήθειας, αλλά δεν είναι ολόκληρη η αλήθεια. Ενας άλλος μπορεί να μας δείξει την πόλη όπως πραγματικά είναι - πόλη ανέργων, ανασφάλιστων, καταπιεσμένων, με περιβαλλοντικά προβλήματα».

Στην ομιλία της δικηγόρου Ελένης Ζαφειρίου, μέλους της Δημοκρατικής Συσπείρωσης για τα Λαϊκά Δικαιώματα και Ελευθερίες, η έμφαση δόθηκε στο ιδιοκτησιακό καθεστώς των ΜΜΕ που είναι φέουδα του μεγάλου κεφαλαίου. Εγινε λόγος για την «προσπάθεια εθισμού των τηλεθεατών στην υποκουλτούρα, αλλά και στην πίεση, τις απολύσεις και τη μαύρη εργασία, που αναγκάζονται να υφίστανται οι δημοσιογράφοι από τα μεγάλα συγκροτήματα.

Κάνοντας έναν εικονικό διάλογο η δημοσιογράφος και βουλευτής του ΚΚΕ Λιάνα Κανέλλη, έθεσε καίρια ερωτήματα και έδωσε απαντήσεις με βάση τη μακρόχρονη δημοσιογραφική της εμπειρία. Υπογράμμισε οτι, «πρόκειται για εισβολή, κατοχή, πλιάτσικο, όπως έγινε στην Κύπρο, όχι για πόλεμο. Επειδή βλέπουμε τον πόλεμο στην τηλεόραση, είπε, αυτό δε σημαίνει ότι ξέρουμε τον πόλεμο. Τι είναι η Βαγδάτη; Τι είναι το Ιράκ; Τι είναι ισλαμισμός; Πώς σκέφτονται οι άνθρωποι σ' αυτή τη χώρα; Σαν πηγές πληροφοριών έχουμε μόνο τρία τέσσερα πρακτορεία που δίνουν τις ίδιες πληροφορίες.

Η Λιάνα Κανέλλη υποστήριξε ότι δεν έχει λυθεί το πρόβλημα της ελευθερίας, επειδή διαδηλώνουμε: Το αρσενικό διοχετεύεται στον οργανισμό μας σε μικρές μικρές δόσεις μέσω της τηλεόρασης και δεν ανιχνεύεται. Μπορεί, έβαλε το ερώτημα, να είναι το ειρηνιστικό κίνημα αυθόρμητο, απολιτικό, απροσανατόλιστο, χωρίς καθοδήγηση;

• Στην πολιτεία Ορεγκον των ΗΠΑ ετοιμάζουν νόμο, σύμφωνα με τον οποίο η παρακώλυση συγκοινωνιών λόγω διαδηλώσεων θα θεωρείται έγκλημα που θα τιμωρείται με 25 χρόνια κάθειρξη! Ποιος το λέει ότι δε θα γίνει και σ' εμάς, στο μέλλον, ένας τρομονόμος, που θα προβλέπει παρόμοιες ποινές;
• Στην Παλαιστίνη σχεδιάζουν δρόμους με ηλεκτροφόρα καλώδια και πανύψηλους τσιμεντένιους τοίχους, απ' όπου ούτε περιστέρι δεν περνάει!
• Στο Γκουαντανάμο φτιάχνουν στρατόπεδο συγκέντρωσης, για εκατό χιλιάδες ανθρώπους.
• Στις ΗΠΑ η "Αντιγόνη" δε διδάσκεται, γιατί είναι μια ιστορία απείθειας προς την εξουσία. Υπάρχει κατάλογος απαγορευμένων έργων και τραγουδιών.
• Στην Καβάλα φτιάχνουν μεγάλο ΝΑΤΟικό λιμάνι και ένα δεύτερο λιμάνι στον Αστακό. Μπορεί να χρησιμεύσει για τον Παγκόσμιο Πόλεμο που θα γίνει για τον Καύκασο.
• Ηδη, δύο δισεκατομμύρια δραχμές την ημέρα μας κοστίζει η μεγαλεπήβολη "μη συμμετοχή μας στον πόλεμο" - δηλαδή εξήντα δισ. το μήνα. Γι' αυτό δε δίνουν χρήματα για αυξήσεις των συντάξεων).

Ομως τι θα κάνουμε αύριο για να μην πάνε οι άνεργοι νέοι από τη Νέα Ιωνία Βόλου λ.χ. μισθοφόροι με "τοπικό στρατιωτικό σύμφωνο" κατά το "τοπικό σύμφωνο απασχόλησης". Η αντίληψη που προπαγανδίζεται είναι: "Δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα - θες να γίνουμε Βελιγράδι"; και "έχουμε οικονομικά συμφέροντα με τους εταίρους, μπίζνες, συμμετοχή στην οικοδόμηση του Ιράκ" (!!!)

Ομως, μετά από αυτό τον πρώτο, διαφημισμένο "ως πόλεμο των πολυεθνικών εταιριών" και "ανθρωπιστικό" και "φιλοκουρδικό" πόλεμο όπως τον αποκάλεσαν οι ίδιοι που παρέδωσαν τον Οτσαλάν, σειρά έχουν το Ιράν, η Συρία, η Κορέα... η Κούβα... Χρονικός ορίζοντας μέχρι το 2030, που θα αφορά και τα παιδιά μας. Στην πραγματικότητα, σε μας έχουν κηρύξει τον πόλεμο». Και πρέπει να τους πολέμήσουμε...