Εποχή ιμπεριαλιστικής τρομοκρατίας. Εποχή, που εισάγονται νέα ιμπεριαλιστικά ήθη. Εποχή, που επιδιώκεται να αμφισβητηθεί το δικαίωμα κάθε λαού, να αποφασίζει και να ρυθμίζει μόνος του τον τρόπο που θα ζει και θα κυβερνάται. Εποχή, που είναι υπό διωγμόν η αντίσταση των λαών στη βαρβαρότητα και τα ιμπεριαλιστικά εγκλήματα. Εποχή, που ο ένας ιμπεριαλιστής με κυνισμό φανερώνει σχέδια «για τις ΗΠΑ του 21ου αιώνα» και οι άλλοι ανοιχτά «αντιστέκονται», ζητώντας το μερίδιό τους... Τέτοια εποχή, από τους πρώτους ιμπεριαλιστικούς στόχους, δεν μπορούσε παρά να ήταν, για άλλη μια φορά, το Νησί της Επανάστασης, η Κούβα.

Η συνταγή πολύ παλιά και ξινισμένη. Διείσδυση με πληρωμένους πράκτορες που δρουν φανερά, ώστε να αποκαλυφτούν, για να αρχίσει μετά άλλη μια καμπάνια για τα «ανθρώπινα δικαιώματα». Είναι τόσο φανερός ο τρόπος, που τρομοκρατεί ακόμα και το γεγονός ότι δε νιώθουν την ανάγκη, να ανανεώσουν τη μορφή της επέμβασης! Καθόλου δεν αποκλείεται, να είναι σκόπιμη ακόμα και η απλοϊκή χιλιοπαιγμένη μέθοδος, για να περνάει το μήνυμα «ό,τι θέλουμε κάνουμε...».

Εδώ είναι που αποκαλύπτονται και οι άλλοι ιμπεριαλιστές, εκείνοι που όλες οι πολιτικές δυνάμεις της χώρας, εκτός του ΚΚΕ, τους βλέπουν σαν μελλοντική «ελπίδα» και «αντίπαλο δέος»! Η Ευρωπαϊκή Ενωση αμέσως πήρε το σύνθημα και όχι μόνον ταυτίστηκε με τις ΗΠΑ στην επίθεση, αλλά σαν για να φανεί «ιμπεριαλιστικότερη» βγήκε με τον κλασικό εκβιασμό για πιθανές οικονομικές κυρώσεις ενάντια στο πολύπαθο νησί, που εννοεί να αντιστέκεται.

Και επειδή σε τέτοιες εποχές έρχεται για τον καθένα η στιγμή, που πρέπει να αποφασίσει «με ποιον θα πάει και ποιον θα αφήσει», η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ δε χρειάστηκε να το πολυσκεφτεί και, όπως ήταν αναμενόμενο, κόλλησε με την επιλογή της Ευρωπαϊκής Ενωσης και, μάλιστα, πρωτοστάτησε στην αντισοσιαλιστική προπαγάνδα. Με δεδομένο ότι ασκεί και την Προεδρία της Ευρωπαϊκής Ενωσης, ήταν και από τους πρωταγωνιστές του πολιτικού διαλόγου Ευρωπαϊκής Ενωσης και Κούβας!

Οι ιμπεριαλιστές όλων των λογιών και των δυνατοτήτων, με την αμερικάνικη, την ευρωπαϊκή, ή όποια άλλη εκδοχή, αναμενόμενο είναι, να μηχανεύονται διαρκώς τρόπους, να πνίγουν την όποια αντίσταση στο βάρβαρο εκμεταλλευτικό σύστημά τους. Είναι ο μοναδικός φυσικός τρόπος διαιώνισής του. Οι λαοί χωρίς αυταπάτες έχουν ακριβώς τον αντίθετο - μοναδικό - δρόμο. Να διακόψουν με τον αγώνα τους αυτήν τη διαιώνιση, μέχρι να τον εξαλείψουν εντελώς. Η αγωνιστική αλληλεγγύη στην Κούβα είναι χρέος όλων μας. Για να μην περάσουν και εκεί τα ιμπεριαλιστικά σχέδια.