Και ενώ ο Βρετανός πολιτικός ανεβαίνει ένα ένα τα σκαλιά της αγιοσύνης, ο αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος... πολιτικολογεί από το βήμα του Πανευρωπαϊκού Συνεδρίου της Ιεράς Συνόδου για τις αρχές και τις αξίες του ευρωπαϊκού οικοδομήματος. Ούτε λίγο ούτε πολύ, ζητά να υπάρξει αναφορά της χριστιανικής παράδοσης στο Ευρωπαϊκό Σύνταγμα, σημειώνοντας πως «ο χριστιανισμός δεν είναι ευρωπαϊκός, αλλά πάντως η Ευρώπη είναι χριστιανική». Αυτός είναι ο νταλκάς του αρχιεπισκόπου. Σ' ένα σύνταγμα που στραγγαλίζει τα λαϊκά δικαιώματα, εντείνει ακόμα παραπέρα την εκμετάλλευση της εργατικής τάξης σε όλη την Ευρώπη και είναι κομμένο και ραμμένο στα μέτρα της ιμπεριαλιστικής νέας τάξης, ο Χριστόδουλος καίγεται να κατοχυρώσει τη χριστιανική ταυτότητα της εκκολαπτόμενης ομοσπονδίας.

Καθένας με τον καημό του θα πείτε, τα πράγματα όμως σίγουρα δεν είναι τόσο αθώα. Θρησκεία και κυρίαρχες δυνάμεις βάδιζαν πάντα πλάι πλάι, προσφέροντας απλόχερα η μια τις υπηρεσίες της στην άλλη. Ο σκοπός, άλλωστε ήταν και είναι κοινός. Η εξαπάτηση των μαζών, ο καθαγιασμός των ιμπεριαλιστικών εγκλημάτων και η προώθηση των συμφερόντων της άρχουσας τάξης.