Δε σκοπεύουν να πάνε άκλαφτες. Δεν περιμένουν μοιρολατρικά ένα επίδομα για να ξεγελάσουν την τρομακτική απειλή της ανεργίας. Εδειξαν ήδη χτες ότι ως εδώ είναι τα ψέματα. Οι 500 εργάτριες της «Σίσσερ - Πάλκο» βγήκαν στο δρόμο. Οχι ως ζητιάνες ενός ξεροκόμματου, αλλά σαν οργισμένες γυναίκες που αρχίζουν να κατανοούν ότι από τα σακατεμένα χέρια τους πέρασαν εκατομμύρια και εκατομμύρια δολάρια. Οτι από τη δικιά τους δουλιά μια χούφτα εκμεταλλευτών έκανε γερή μπάζα. Οτι τώρα είναι η ώρα να διεκδικήσουν το ελάχιστο: Δουλιά για να συνεχίσουν να ζουν σαν άνθρωποι, με αξιοπρέπεια, χωρίς διάφορα πολιτικά «νταβατζιλίκια» απ' αυτούς που τρώνε και πίνουν με την εργοδοσία και πουλάνε προστασία στους εργάτες. Το σύνθημα στο πανό της Ομοσπονδίας τους, κάτω από το οποίο διαδήλωσαν από το εργοστάσιο ως το υπουργείο Εργασίας, ήταν ξεκάθαρο: Οχι στις αντιλαϊκές πολιτικές της κυβέρνησης και της ΕΕ.

Η συμμετοχή των εργαζομένων και των δύο βαρδιών στη χτεσινή κινητοποίηση ήταν μαζική με τις εργάτριες να δείχνουν πως αντιλαμβάνονται κάθε μέρα και πιο καθαρά ότι μόνο ο ενωμένος μαζικός αγώνας μπορεί να φέρει κάποια αποτελέσματα, όσο συνεχίζονται οι πολιτικές που φορτώνουν τις συνέπειες του καπιταλιστικού ανταγωνισμού στις δικές τους πλάτες.

Οπως από την πρώτη μέρα έχει επισημάνει το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο για τους εργαζόμενους είναι μονόδρομος η υπεράσπιση της δουλιάς τους με τον αγώνα τους. Εστω και τώρα πρέπει πάρουν την υπόθεση στα χέρια τους, να κινητοποιηθούν, να παλέψουν, να συγκρουστούν με αυτή την πολιτική.

Ξεκάθαρη και η εκτίμηση του ΚΚΕ ότι το κεφάλαιο και οι πολιτικοί εκφραστές του θα αλωνίζουν, θα σκορπάνε τη φτώχεια και την πείνα, για να αβγαταίνουν τα κέρδη τους, αν η εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα δεν ανατρέψουν τον πολιτικό συσχετισμό δυνάμεων, που είναι σε βάρος τους, αν δε συγκροτήσουν το δικό τους μέτωπο κατά της πλουτοκρατίας, δρομολογώντας ριζικές πολιτικές αλλαγές.

Τα πανό και οι μαύρες σημαίες που υψώθηκαν χτες το μεσημέρι έξω από το εργοστάσιο και οι εργαζόμενες που βροντοφώναξαν «Θέλουμε δουλιά και όχι ανεργία, την κρίση να πληρώσει η ολιγαρχία» και «Ούτε μια απόλυση, κανείς στην ανεργία, έχουμε δικαίωμα στην εργασία» δεν αφήνουν περιθώρια για παρερμηνείες.

«Η πολιτική σας φέρνει ανεργία, έχουμε δικαίωμα στην εργασία» και «Στις πολυεθνικές κάνετε τις πλάτες, γι' αυτό και απολύουνε μαζικά εργάτες», φώναζαν οι εργάτριες κατά τη διάρκεια της πορείας και κυρίως έξω από το υπουργείο Εργασίας. Οταν μάλιστα μετά από αρκετή ώρα αναμονής κάτω από τον ήλιο έμαθαν ότι ο υπουργός Εργασίας ακόμα δεν είχε δεχτεί την αντιπροσωπεία τους δεν έμειναν μόνο στις αποδοκιμασίες, αλλά φώναζαν συνεχώς το σύνθημα: «Αυτό το υπουργείο δεν είναι Εργασίας, είναι του κεφαλαίου και της εργοδοσίας».

Αυτό ήρθε να επιβεβαιωθεί και λίγο αργότερα με τα αποτελέσματα της συνάντησης που δεν έφεραν τίποτα καινούριο από το υπουργείο εκτός από γενικόλογες υποσχέσεις για πιέσεις και νέες προτάσεις επιδοτήσεων στην εργοδοσία και ψευτοπρογράμματα για τους εργαζόμενους όταν απολυθούν.

Την ίδια στιγμή πανικόβλητα τα στελέχη του ΣΥΝ και της Αυτόνομης Παρέμβασης, που ελέγχουν το εργοστασιακό σωματείο, βλέποντας ότι πλέον αποκαλύπτεται όλο το μέγεθος της πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ενωσης και της συνθήκης του Μάαστριχτ, που και οι ίδιοι έχουν ψηφίσει, αναλώθηκαν με τις δηλώσεις τους στο να προβάλλουν διάφορες φήμες περί χρησιμοποίησης των εγκαταστάσεων για τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Προσπαθώντας έτσι να μετατοπίσουν το πρόβλημα και να αποπροσανατολίσουν τους εργαζόμενους από τις πραγματικές αιτίες του προβλήματος και να στρέψουν εκεί την αγανάκτηση και τη δυσαρέσκειά τους. Το παραμύθι δεν πέρασε. Οι εργάτριες επέστρεψαν στο εργοστάσιο κάνοντας καθαρό πως και σήμερα και αύριο και όσο χρειαστεί θα συνεχίσουν να παλεύουν ενάντια στις πραγματικές αιτίες του προβλήματος.