Associated Press

Από παλιότερη κινητοποίηση των Πορτογάλων εργαζομένων

-- Ας ξεκινήσουμε με κάποιες ερωτήσεις σχετικά με τον πόλεμο κατά του λαού του Ιράκ. Με ποιους τρόπους συμμετείχε η δεξιά κυβέρνηση του Μανουέλ Ντουράο Μπαρόσο στον πόλεμο;

-- Οπως είναι γνωστό, η κυβέρνησή μας τάχθηκε με το μέρος του αμερικανοβρετανικού συνασπισμού, χρησιμοποιώντας τη δικαιολογία ότι μεταξύ «δικτατορίας και δημοκρατίας» προτιμούσε τη δημοκρατία. Φυσικά ήταν μια σοφιστεία, ένα ψευτοδίλημμα γιατί δεν επρόκειτο για «δικτατορία ή δημοκρατία». Το πραγματικό δίλημμα βρισκόταν μεταξύ ειρήνης ή πολέμου. Μεταξύ μιας ειρηνικής λύσης και από την άλλη πλευρά μιας επέμβασης στο εσωτερικό μιας ξένης χώρας, που τελικά κατέληξε και στην κατοχή της.

Ο «προληπτικός πόλεμος» που επικαλέστηκαν οι Αμερικανοβρετανοί δεν κινήθηκε μέσα στα πλαίσια του ΟΗΕ, αφού -όπως επίσης είναι γνωστό γι' αυτόν τον πόλεμο- δεν υπήρχε καν η έγκριση από το Συμβούλιο Ασφαλείας. Επρόκειτο για ένα παράνομο πόλεμο όσον αφορά το διεθνές δίκαιο, και γι' αυτό καταλαβαίνετε ότι δεν ήταν καθόλου εύκολο για την πορτογαλική κυβέρνηση να απαντήσει στη σωρεία των ερωτημάτων που ανέδειξε αυτός ο πόλεμος.

Γνωρίζετε επίσης ότι η κυβέρνηση έθεσε στη διάθεση των Αμερικανών τις βάσεις στις Αζόρες, αλλά και ότι η σύνοδος των «τριών» (Ισπανίας, Αγγλίας, ΗΠΑ) έγινε στις Αζόρες. Και είναι ιδιαίτερα προσβλητικό για τη χώρα μας, που έχει καταγραφεί στην ιστορία ως η χώρα της «Επανάστασης των γαριφάλων», να βλέπει κανείς σε έδαφός της, τη σημαία μας μαζί με τις άλλες που ετοίμαζαν τη σφαγή του ιρακινού λαού.

Ο Κ. Καρβάλιας

-- Οσον αφορά στο αντιπολεμικό κίνημα, σε γενικές γραμμές οι περισσότερες πολιτικές δυνάμεις το έχουν στηρίξει. Αξίζει να σημειωθεί ότι στην πανεθνική επιτροπή συντονισμού των κινητοποιήσεων συμμετέχουν κόμματα, συνδικάτα, διάφορες κοινωνικές οργανώσεις και κινήματα, ακόμα και κινήσεις καθολικών. Είναι άλλωστε γνωστό ότι η συντριπτική πλειοψηφία των Πορτογάλων ήταν κατά του πολέμου. Γι' αυτό το λόγο η κυβέρνηση αποφεύγει κάθε συζήτηση για το θέμα. Μάλιστα το ΚΚ και όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης στο Κοινοβούλιο κατέθεσαν και πρόταση μομφής κατά της κυβέρνησης, πράγμα που δεν είχε ξανασυμβεί.

Βέβαια, συνέβη το εξής, το Σοσιαλιστικό Κόμμα (ΣΚ) έλεγε ότι είναι κατά του πολέμου όσο δεν υπήρχε ψήφισμα από το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ. Αλλά παρά τη θέση αυτή δε συμμετείχε αρχικά ως κόμμα στις κινητοποιήσεις. Μετά όμως την πρωτοφανή επιτυχία της 15ης Φλεβάρη, στην οποία συμμετείχαν τα κόμματα της αντιπολίτευσης (κομμουνιστές, πράσινοι), η επιτροπή ειρήνης και τα συνδικάτα, ορισμένα στελέχη του ΣΚ αποφάσισαν να συμμετέχουν παρά τη θέση του κόμματος. Αυτό φυσικά έφερε το Σοσιαλιστικό Κόμμα σε αδιέξοδο και στη δεύτερη μεγάλη κινητοποίηση που είχαμε με την έναρξη του πολέμου, αναγκάστηκαν να συμμετάσχουν και επίσημα.

Οσον αφορά το μέλλον των κινητοποιήσεων, εκτιμώ ότι θα έχουμε πολλές ακόμα, γιατί βρισκόμαστε μπροστά σε έναν πόλεμο χωρίς τέλος. Σήμερα είναι το Ιράκ, αλλά μετά μπορεί να είναι η Συρία ή το Ιράν, οπότε το κίνημα θα είναι διαρκείας.