Γιατί ο πρωθυπουργός προβάλλει ως ένα από τα ζητήματα της διαπραγμάτευσης για την ΟΝΕ, αυτό της «διατηρησιμότητας»;

Αυτοί οι δείκτες σύγκλισης δεν μπήκαν τυχαία. Είναι η βάση για την εφαρμογή πολιτικής που εντείνει την εκμετάλλευση της εργατικής τάξης και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων, προκειμένου να ωφεληθεί η πλουτοκρατία. Για παράδειγμα ο δείκτης του χαμηλού πληθωρισμού σημαίνει για την πλουτοκρατία συγκράτηση τιμών, στην οποία βεβαίως συνδέουν τη ζήτηση (τη λογική που λέει ότι όσο πιο μεγάλοι είναι οι μισθοί και τα μεροκάματα τόσο πιο πολύ αγοράζουν οι εργαζόμενοι εμπορεύματα), συνεπώς μπορεί να επιτευχθεί μόνο με την πολιτική σκληρής λιτότητας, ώστε να μειωθεί η ζήτηση και να συγκρατηθούν οι τιμές.

Επίσης μείωση των επιτοκίων σημαίνει πιο φτηνό χρήμα για το κεφάλαιο που δανείζεται από τις τράπεζες μεγάλα ποσά προκειμένου να μπορεί να λειτουργεί και να κερδοφορεί.

Σχετικά με τη μείωση των δημοσίων ελλειμμάτων, αυτός ο δείκτης επιλέχτηκε για να οδηγήσει στις ιδιωτικοποιήσεις επιχειρήσεων κρατικής ιδιοκτησίας και στρατηγικής σημασίας, άρα να δοθούν ολοκληρωτικά στο ιδιωτικό κεφάλαιο, προκειμένου να μεγαλώνει και να αυξάνει τα κέρδη του. Ταυτόχρονα, στο όνομα της μείωσης των δημοσίων ελλειμμάτων μειώνονται δραστικά τα κονδύλια των κρατικών προϋπολογισμών για την κοινωνική ασφάλιση, την εκπαίδευση, την υγεία, την πρόνοια, το περιβάλλον, τον αθλητισμό, τον πολιτισμό κλπ. Δηλαδή όλους τους τομείς που ανήκουν σ' αυτό που ονόμαζαν «κοινωνική πολιτική. Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο αυτοί οι τομείς ιδιωτικοποιούνται.

Αυτοί οι δείκτες επιβάλουν και την ευελιξία στην εργασία και την κατεδάφιση της κοινωνικής ασφάλισης, γιατί απ' αυτό ωφελείται η πλουτοκρατία, ενώ χάνουν οι εργαζόμενοι.

Ακόμη και αν κάποιος κρατικός προϋπολογισμός έχει πλεόνασμα, το «Σύμφωνο Σταθερότητας» απαγορεύει ρητά να χρησιμοποιηθεί για την άσκηση της όποιας «κοινωνικής πολιτικής», στο όνομα του ότι μπορεί ο επόμενος κρατικός προϋπολογισμός να 'ναι ελλειμματικός, που σημαίνει ότι το έλλειμμά του θα συμπληρωθεί από το πλεόνασμα του προηγούμενου.

Γίνεται λοιπόν φανερό πως η συνέχεια μετά τις εκλογές και λόγω «διατηρησιμότητας» θα είναι ακόμη πιο σκληρή για την εργατική τάξη και τ' άλλα λαϊκά στρώματα, που πρέπει να κλείσουν τ' αυτιά τους στις «παροχολογίες» και του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, να συμβάλουν και με την ψήφο τους να βγει όσο το δυνατόν πιο ανίσχυρη κυβέρνηση. Ετσι θα 'ναι πιο δύσκολο να εφαρμόσει τη σκληρή αντιλαϊκή πολιτική, η οπ[οία αναμένεται, και ταυτόχρονα να ενισχύσουν αποφασιστικά τα ψηφοδέλτια της πλατιάς συμπαράταξης, του ΚΚΕ, για να δυναμώσουν τους αναπόφευκτους κοινωνικοπολιτικούς αγώνες, ενάντια σ' αυτή την πολιτική, μέσα και έξω από τη Βουλή.