Οι τραγικές ελλείψεις που παρουσιάζει το Εθνικό Σύστημα Υγείας στον τομέα της ψυχικής υγείας του παιδιού και του εφήβου, παρά το γεγονός ότι το 15 - 20% του εφηβικού πληθυσμού της χώρας παρουσιάζει κάθε χρόνο σοβαρές δυσκολίες και παθολογίες, (ψυχώσεις, εφηβική κατάθλιψη, παραπτωματικότητα, χρήση ουσιών, ανορεξία, βουλιμία, σχολική αποτυχία κ.ά.) υπογραμμίστηκαν σε χτεσινή συνέντευξη Τύπου, που παραχώρησε η Παιδοψυχιατρική Εταιρεία Ελλάδας (ΠΕΕ).

Ενώ η λεγόμενη ψυχιατρική μεταρρύθμιση στη χώρα μας έχει διανύσει ήδη μια 20ετία, σε όλη τη χώρα δεν υπάρχει ούτε μια εξειδικευμένη μονάδα για τη νοσηλεία των εφήβων, με αποτέλεσμα παιδιά και έφηβοι από όλες τις περιοχές της Ελλάδας, να νοσηλεύονται στο Παιδοψυχιατρικό Νοσοκομείο Αττικής, το οποίο μάλιστα συγκαταλέγεται ανάμεσα στα πέντε ψυχιατρικά νοσοκομεία της χώρας που θα κλείσουν έως το 2006, σύμφωνα με τους σχεδιασμούς του υπουργείου Υγείας. Τα συμβουλευτικά κέντρα δεν ξεπερνούν τα 10 σε όλη τη χώρα, ενώ οι 15 μονάδες Ψυχικής Υγείας του Παιδιού και του Εφήβου (ΨΥΠΕ) που προβλέπονταν στο νόμο 2716 του 1999 μόνο για την Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη, συστάθηκαν αλλά παραμένουν ανενεργείς, με δομές ανύπαρκτες ή τραγικά υποστελεχωμένες. Την ίδια στιγμή, τα αιτήματα των νέων και των γονέων κατακλύζουν τις υπάρχουσες ελάχιστες υπηρεσίες.

Οπως τόνισε η πρόεδρος της Εταιρείας, Ε. Σουμάκη, η καθυστέρηση στην υλοποίηση των στόχων που μπαίνουν και από τον τελευταίο σχετικό νόμο του 1999, περί αποασυλοποίησης και ανάπτυξης κοινοτικών δομών για παιδιά και εφήβους είναι πολύ ανησυχητική. Ηδη έχει εξαντληθεί το 1/3 του χρονοδιαγράμματος, και τα υπάρχοντα κέντρα παραμένουν ολιγάριθμα έως και ανύπαρκτα, ενώ οι συνεχώς πολλαπλασιαζόμενες ανάγκες επιβάλλουν την άμεση λήψη μέτρων, ειδικά στον τομέα της πρωτογενούς πρόληψης. Τα συγκεκριμένα προγράμματα, βέβαια, αποτελούν πρόσκαιρες λύσεις, αφού χρηματοδοτούνται κυρίως από κοινοτικά κονδύλια που έχουν ημερομηνία λήξεως.

Η κατάσταση στα δημόσια κέντρα παροχής ψυχικής βοήθειας, αναφέρθηκε στη συνέντευξη, είναι απαράδεκτη, αφού ασθενείς με μαθησιακές δυσκολίες (π.χ. δυσλεξία) περιμένουν μέχρι και δύο χρόνια σε λίστα αναμονής. Οι παιδοψυχίατροι αναγκάζονται να λειτουργούν ταυτόχρονα σε επίπεδο διάγνωσης, συμβουλευτικής στήριξης και θεραπείας, κάτι που επιβαρύνει την ποιότητα της δουλιάς τους.

Και οι δομές, όμως, που αναπτύσσονται από δημοτικές πρωτοβουλίες, τόνισαν τα μέλη της ΠΕΕ, δε στελεχώνονται από το κατάλληλο προσωπικό, και συχνά δεν εξασφαλίζουν την απαραίτητη εποπτεία. Πέραν των άλλων, δημιουργούνται και προβληματισμοί για τη δωρεάν πρόσβαση σε τέτοιου είδους υπηρεσίες, καθώς είναι γνωστό ότι οι υπηρεσίες των δήμων (παιδικοί σταθμοί κλπ.) λειτουργούν ανταποδοτικά, καταργώντας ουσιαστικά το δημόσιο χαρακτήρα τους.