Στον πολιτισμό των βαρβάρων της ΕΕ και των ΗΠΑ να αντιπαραθέσουμε τον πολιτισμό των λαών, να ορθώσουμε μέτωπο αμφισβήτησης στον ελιτισμό και την υποκουλτούρα των πολυεθνικών, διακήρυξαν οι καλλιτέχνες και δημιουργοί που μίλησαν το Σάββατο το βράδυ στην Πολυτεχνική Σχολή του ΑΠΘ, σε μεγάλη λαϊκή εκδήλωση της «Δράση: Θεσσαλονίκη 2003». Η εκδήλωση αποτελούσε μια απάντηση των Θεσσαλονικέων στην άτυπη Σύνοδο των Υπουργών Πολιτισμού της ΕΕ που έγινε το Σαββατοκύριακο.

«Η Τέχνη είναι ανάγκη του ανθρώπου κι όχι της βιομηχανίας του κέρδους», υπογράμμισαν στις παρεμβάσεις τους οι εκπρόσωποι των φορέων που μίλησαν στους συγκεντρωμένους. «Στις μέρες και στους μήνες που θα ακολουθήσουν, οι υπουργοί Πολιτισμού της ΕΕ θα ξαναπλάσουν την ιστορία για τις ανάγκες των κυρίαρχων», είπε ο Β. Παρασκευόπουλος, εκ μέρους του Πανελλήνιου Μουσικού Συλλόγου. «Θα δημιουργήσουν μια πλαστή ιστορία, η οποία θα δημιουργήσει έναν πλαστό πολιτισμό. Την επινόηση αυτού του πλαστού πολιτισμού, καλούμαστε να πιστέψουμε και να αναπαράγουμε. Εμείς σαν καλλιτέχνες δε συμμετείχαμε ούτε θα συμμετέχουμε σ' αυτή τη διαδικασία, που γίνεται ερήμην και του ελληνικού λαού και των λαών της Ευρώπης. Παρ' όλους τους αποκλεισμούς και τις δυσκολίες που έχουμε να απευθυνθούμε στο λαό άμεσα, θα κάνουμε ό,τι μπορούμε για τα επόμενα χρόνια».

Σχετικά με την παρουσία στη Θεσσαλονίκη των υπουργών Πολιτισμού της ΕΕ, ο Ν. Παναγιωτίδης, ηθοποιός και μέλος του ΣΕΗ, υπογράμμισε τα παρακάτω:

«Ερήμην των λαών και της εθνικής πολιτιστικής πολιτισμικής συνείδησής τους, οι πολιτιστικοί μάνατζερ της ΕΕ ήρθαν για να αναζητήσουν και να επινοήσουν την "Ενιαία Ευρωπαϊκή Πολιτιστική Ταυτότητα", σε συνάρτηση με τους κανόνες της αγοράς... Οι βάρβαροι ήρθαν να νομοθετήσουν, να συγκροτήσουν το θεσμικό πλαίσιο της αγοράς της τέχνης, να μεθοδεύσουν τη συνταγματική του κατοχύρωση. Δηλαδή, τη διαχείριση των τεράστιων κεφαλαίων της εκβιομηχάνισης παραγωγής πολιτισμού, την τυποποίησή του σε προϊόν μαζικής κατανάλωσης, τη συρρίκνωση της ιδιαίτερης αυτοπροσδιοριζόμενης πολιτιστικής δημιουργίας».

«Μέσα στις αντινομίες της λεγόμενης ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης», συνέχισε, «αυτό που λέμε προσωπικό γούστο και συλλογική κουλτούρα, πάνε περίπατο. Από ανώτερη μορφή κοινωνικής συνείδησης και ύψιστο εργαλείο επικοινωνίας ατόμων, λαών και εθνών, η τέχνη ετεροκαθορίζεται πλέον ως τεχνική των διαχειριστών της τέχνης. Να κάνουμε την εναντίωσή μας καθημερινή πρακτική κοινωνικής αντίστασης», κατέληξε ο Ν. Παναγιωτίδης.

Ο καθηγητής και βουλευτής του ΚΚΕ, Γιώργος Χουρμουζιάδης, κύριος ομιλητής της εκδήλωσης, διατυπώνοντας την άποψή του για την «παγκοσμιοποίηση», περιέγραψε αυτό το «νεοαποικιοκρατικό τέρας» με όρους πιο πολύ ιστορικούς παρά οικονομικούς. «Προσπαθώ να προσδιορίσω τους κινδύνους που κρύβει μέσα στις προθέσεις του και στις πρακτικές του με όρους πολιτισμικούς, άρα καθολικούς, νομοτελειακούς. Η "παγκοσμιοποίηση" είναι ένα πακέτο οικονομικών, κοινωνικών και πολιτιστικών στοιχείων, που προκύπτει από τη δραματική αλλαγή των τρόπων εκμετάλλευσης των παραγωγικών δυνάμεων και προσπαθεί να επιβληθεί στην ανθρωπότητα σαν νέα μορφή Πολιτικής Οικονομίας, γιατί δε διαμορφώνει μόνο τις συνθήκες επάρκειας και διακίνησης των αγαθών, αλλά διαμορφώνει, προπαντός, το κοινωνικό πλαίσιο αυτών των δράσεων. Διαμορφώνει, όπως ισχυρίστηκε ο Καναδός φιλόσοφος Ράλστον, τη δομή της κοινωνίας μας».

Ο Γ. Χουρμουζιάδης τόνισε ότι με την «παγκοσμιοποίηση» επιδιώκεται «η επικράτηση ενός νέου Πολιτισμού. Αυτό, λοιπόν, είναι για μένα η "παγκοσμιοποίηση": ένας άλλος τρόπος παραγωγής, ένας άλλος πολιτισμός, που αν επικρατήσει, δε θα επιβάλει μόνο τη Νέα Τάξη Πραγμάτων, νέες γεωπολιτικές και νέες δουλείες. Δε θα αφανίσει μόνο τους εθνικούς πολιτισμούς και τις τοπικές παραδοσιακές κουλτούρες. Αλλά θα μας απομακρύνει επίσης και από την πραγμάτωση του Σοσιαλισμού. Γιατί θα παγιδεύσει τους λαούς στην αγωνία της επιβίωσης, στην κόλαση της ανεργίας, στις τυπικές φροντίδες ενός συρρικνωμένου κοινωνικού κράτους, στην αναζήτηση λύσεων που θα ευνοούν την ιδιωτική ασυδοσία και θα εγκαθιστούν τις νέες οπτικοακουστικές κουλτούρες. Την κουλτούρα του εμπορευματοποιημένου αθλητισμού. Την κουλτούρα των εφήμερων διοικητικών και τεχνικών δεξιοτήτων, που ροκανίζει αμετάκλητα τα θεμέλια της πραγματικής μάθησης. Την κουλτούρα της μόδας, που αποτελεί μια ευτελή μορφή ιδεολογίας. Και τέλος την κουλτούρα του νεοφιλελευθερισμού, που μετατρέπει σιγά σιγά την κοινωνική ελευθερία του ατόμου, όπως την αντιλαμβάνεται ο μαρξισμός, σε μια μορφή απάνθρωπης οικονομικής δουλείας, όπως την απεργάζεται συστηματικά η Παγκοσμιοποίηση.

»Και το ερώτημα που προκύπτει είναι: Πώς θα τον ονομάσουμε αυτόν τον Πολιτισμό; Που ασφαλώς η δομή και η λειτουργία του και ίσως το όνομά του, συζητιούνται άτυπα αυτές τις μέρες στην πόλη μας. Δεν ξέρω. Το μόνο που ξέρω είναι πως πρέπει να τον αντιμετωπίσουμε ως μια νέα οικουμενική δύναμη ενός εμπορευματοποιημένου πολιτισμού και πως πρέπει να τον πολεμήσουμε πολιτικά, γιατί πολιτισμός δεν είναι τίποτε άλλο παρά το καθολικό προϊόν της Πολιτικής», κατέληξε ο Γιώργος Χουρμουζιάδης.

Παρεμβάσεις έκαναν, επίσης, ο Μ. Παπαδάκης από το Εικαστικό Επιμελητήριο Ελλάδας, ενώ στο καλλιτεχνικό μέρος της εκδήλωσης συμμετείχαν οι ηθοποιοί Κ. Χαλκιάς, Τ. Πανταζής, Σ. Παπαδημητρίου. Τραγούδησαν ο Βασ. Κασούρας, ο Ανδρουλιδάκης και η Ανθή Τατσιούλη, το συγκρότημα παραδοσιακής μουσικής «Δάρνακες» κ.ά. Παράλληλα, έξω από το αμφιθέατρο της Πολυτεχνικής του ΑΠΘ λειτούργησαν εκθέσεις ζωγραφικής και φωτογραφίας.