Πλούσιος και εφ' όλης της ύλης ήταν ο διάλογος της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ με τους δημοσιογράφους. Σε ερώτηση για το αν τα μέτρα που προτείνει το ΚΚΕ μπορούν άμεσα να εφαρμοστούν, η Αλέκα Παπαρήγα τόνισε:

«Τα 10 μέτρα που προτείνουμε μπορούν να εφαρμοστούν άμεσα, αλλά με ποια έννοια. Πρώτον, εάν υπάρχει πολιτική βούληση. Τα μέσα και τα κεφάλαια υπάρχουν. Εμείς, βεβαίως, πιστεύουμε ότι αυτά δεν μπορεί να τα εφαρμόσει η κυβέρνηση, γιατί δε θέλει. Απόδειξη γι' αυτό είναι ότι δεν τα υιοθετούν, μιλάνε απλώς να γίνουν θέσεις εργασίας και να διευκολυνθούν οι επιχειρηματίες.

Εμείς ζητούμε από το λαό, με την πάλη του να τα επιβάλει. Και να χρησιμοποιήσω ένα σύνθημα, δε με εκφράζει πλήρως, απλώς ως αίσθηση: "Τρομοκρατήστε τους τρομοκράτες".

Φυσικά, δε φτάνει απλώς να τους τρομοκρατήσεις, πρέπει να τους διώξεις. Δεν υπάρχει άλλη λύση. Αν οι απολυμένοι και οι εργαζόμενοι δεν έχουν μια ισχυρή γραμμή άμυνας, θα χάσουν τα αυγά και τα καλάθια. Τότε θα ζητάνε να γίνουν συσσίτια στις πλατείες των δρόμων για να παίρνουν ένα κομμάτι ψωμί, ένα πιάτο νερό και ένα "knorr" μέσα να τρώνε σούπα. Δεν υπάρχει άλλη λύση.

Εμείς πολύ θα θέλαμε να μην προτείνουμε μέτρα άμυνας, αλλά αυτό είναι ο πολιτικός συσχετισμός δυνάμεων που επιβάλλει να το κάνουμε. Για να μπορεί να πάρει και μια ανάσα ο κόσμος, να μην εξαθλιωθεί. Είναι μέτρα μη εξαθλίωσης των ανέργων αυτά που προτείνουμε. Δεν είναι το "φάρμακο". Το "φάρμακο" είναι η αλλαγή πολιτικής και ας μας πούνε σε ποια χώρα λύθηκε το θέμα της ανεργίας, ας πούνε ένα παράδειγμα, με μέτρα επιδότησης της εργασίας, ένα παράδειγμα, να πειστούμε κι εμείς».

Σε παρεμφερή ερώτηση για το πώς μπορούν να εφαρμοστούν οι προτάσεις του ΚΚΕ, τη στιγμή που τα ασφαλιστικά ταμεία αντιμετωπίζουν πλείστα όσα προβλήματα, η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ υπογράμμισε:

«Εχουμε υπόψη τις μελέτες που δείχνουν τη συσσώρευση κεφαλαίων και κερδών στην Ελλάδα. Βέβαια, άμα τα αφήσεις αυτά απείραχτα, δεν μπορείς να κάνεις τίποτα. Και να σου πω και κάτι άλλο, αγαπητέ μου, πείτε ότι η Ελλάδα έχει κεφάλαιο 100 ευρώ ή 200 ευρώ ή 1.000.000 ευρώ ή δισεκατομμύρια. Για τη λογική που λέει υπάρχουν εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενοι είτε έχεις 100 ευρώ, είτε έχεις ένα δισεκατομμύριο, η ίδια πρακτική θα υπάρχει. Δεν είναι ζήτημα ύψους χρημάτων. Είναι ζήτημα ποιος έχει το δίκιο και ποιος έχει το άδικο. Δεν είναι αυτό το θέμα. Το τι κεφάλαια έχει μια χώρα, τι δυνατότητες ανάπτυξης, αυτό καθορίζει το επίπεδο ανάπτυξης της χώρας. Εδώ, βεβαίως, η Ελλάδα δεν είναι Ηνωμένες Πολιτείες ή Γερμανία. Αλλά η ταξική εκμετάλλευση και οι διακρίσεις δεν καθορίζονται από το επίπεδο ανάπτυξης μιας χώρας, καθορίζονται από το ποιος κυβερνάει, ποιος εξουσιάζει σε μια χώρα.

Αυτό να συζητήσουμε. Αυτό που λέμε εμείς να ζει ο λαός καλά, τι ακριβώς σημαίνει σε άλλες συνθήκες. Αλλά το πρόβλημα είναι ότι δεν υπάρχουν χρήματα; Καλά, όλα αυτά τα κεφάλαια πώς συσσωρεύονται; Για δείτε τώρα, σε κάθε κλάδο υπάρχει συγκέντρωση, πώς γίνεται αυτή; Αλλωστε ο κ. Σημίτης λέει ότι η Ελλάδα πάει καλά, έτσι δε λέει; Σου λέει ότι πάμε καλά, προχωράει η ελληνική οικονομία. Λοιπόν;

Οταν είναι για τους εργαζόμενους, δεν υπάρχουν χρήματα. Και, άλλωστε, το βασικό, οι εργαζόμενοι παράγουν τον πλούτο. Τι να κάνουμε δηλαδή, αφού τον παράγουν αυτοί, αυτοί δεν πρέπει να τον διαφεντεύουν και να τον καρπώνονται;

Και ένα άλλο σχόλιο. Αυτό που πρέπει να πάρουμε υπόψη είναι πως θέλουν να σβήσουν από τον άνθρωπο την ελπίδα ότι μπορεί να αλλάξει η ζωή του. Να αλλάξει η ζωή του με τα δικά του μέσα και με το δικό του αγώνα. Θέλουν να τον έχουν εκεί να πιστεύει ότι θα τους αλλάξουν τη ζωή κάποιοι. Ε, δε γίνεται αυτό.

Το θέμα είναι ότι ο εργαζόμενος έχει δίκιο. Ο εργαζόμενος θα θυσιαστεί για τους επιχειρηματίες, για την παγκοσμιοποίηση, για την ΟΝΕ; Εκεί να ξεκαθαρίσουμε. Και από εκεί και πέρα μπορεί στα αιτήματα εμείς να είμαστε πιο οραματικοί. Αλλά δεν είναι εκεί η διαφορά μας με τα άλλα κόμματα. Είναι στη γραμμή, αυτό που λέμε στη γενική γραμμή πλεύσης και στην προσπάθεια που γίνεται ο εργαζόμενος να είναι φοβισμένος και μοιρολάτρης.

Και υπάρχει διάχυτος φόβος σήμερα. Δεν έχουμε το χωροφύλακα, εντάξει. Δεν έχουμε τα κλασικά μέσα, αλλά τα μέσα εκφοβισμού του λαού είναι πάρα πολλά σήμερα. Και ένα απ' αυτά είναι και η ανεργία, πέρα από το οικονομικό πρόβλημα, που είναι και μέσο γενικότερου εκφοβισμού. Πόλεμος και ανεργία, αυτά τα δυο».