Σε άλλη Ερώτηση σχετικά με τα όρια συνταξιοδότησης και τη συζήτηση που έχει ανοίξει για το «αναπόφευκτο» της αύξησής τους, η Αλ. Παπαρήγα σημείωσε:

«Για το όριο συνταξιοδότησης. Κοιτάξτε την αντίφαση που έχει αυτή η πολιτική, το σύστημα. Από τη μια μεριά, το να φύγεις πιο νωρίς, να φύγεις κανονικά, με βάση τις σύγχρονες ανάγκες, εμείς λέμε στα 50 οι γυναίκες, στα 55 οι άνδρες, σημαίνει εξοικονόμηση θέσεων εργασίας και σημαίνει ότι έχεις και ένα συνταξιοδοτικό δυναμικό στη χώρα σου, το οποίο είναι ελεύθερο, εφόσον το θελήσει, να έχει κοινωνική, πολιτιστική και γενικότερη δράση. Γιατί μέρος μιας ζωντανής κοινωνίας είναι και αυτό, ο ελεύθερος χρόνος.

Αντί γι' αυτό, παίρνουν μέτρα για να μη γίνεται πρόωρη συνταξιοδότηση και να πάει το όριο συνταξιοδότησης διαδοχικά στα 67 και 71. Στη Μεγάλη Βρετανία ήδη δημιουργούν ένα κλίμα, να μένουν οι εργαζόμενοι μέχρι τα 70 και μετά θα τα θεσμοθετήσουν.

Από την άλλη, κάνουν νέους διορισμούς. Βλέπετε, το σύστημα αντιφάσκει ως προς τις ρυθμίσεις που κάνει, αλλά δεν αντιφάσκει καθόλου ως προς τη στρατηγική επιλογή του. Λέει, θα παρατείνω το χρόνο εργασίας, για να μπορώ να έχω από τους μόνιμα εργαζόμενους τώρα υψηλές εισφορές και μετά όλοι οι νεότεροι από τα 35 και κάτω, θα πηγαίνουν με όρους δουλεμπορίου, θα δίνουν και αυτοί εισφορές, βέβαια λιγότερες. Και με αυτό τον τρόπο, λέει ότι θα πετύχει, με παράταση του εργάσιμου χρόνου, μεγαλύτερη απομύζηση από αυτούς τους ανθρώπους και ταυτόχρονα ευκίνητη εργατική δύναμη ανάμεσα στους νέους και στις γυναίκες, που θα διασφαλίσει ακόμα μεγαλύτερη κερδοφορία. Αυτά υπολογίζει. Και τέλος, η παράταση του συντάξιμου χρόνου, συνδέεται με την καθιέρωση των μερικών μορφών απασχόλησης.

Σκέφτονται και ένα άλλο: Με τις μερικές μορφές απασχόλησης στα 60 και στα 65 δε θα έχεις τις προϋποθέσεις να πάρεις σύνταξη. Αρα σου βάζω μερική μορφή απασχόλησης και σου δίνω τη δυνατότητα να πάρεις τη σύνταξη στα 71. Γιατί έχουν και αυτό το πρόβλημα. Σου λέει, τους μερικά απασχολούμενους πώς θα τους συνταξιοδοτήσω; Αρα βάλε να δουλεύουν μέχρι τα 71, να εξασφαλίζω ότι θα δίνουν λιγότερες μεν εισφορές, αλλά θα δίνουν εισφορές μέχρι τα 71, για να λύσω και το πρόβλημα συνταξιοδότησης.

Τώρα, στη συνταξιοδότηση, το κρατικό μερίδιο μειώνεται αποφασιστικά. Με τις ενοποιήσεις των ταμείων που κάνουν, πέτυχαν και ένα άλλο, να δίνουν και το δημόσιο και οι ιδιώτες και οι τράπεζες λιγότερα στα ταμεία.

Τώρα πάμε σε μια βασική σύνταξη, πολύ μικρή, με μειωμένη κρατική εισφορά, στις επικουρικές συντάξεις, που στην ουσία είναι μη κρατικές. Δηλαδή, το κράτος δε βάζει τίποτα, βάζουν οι εργαζόμενοι και οι ιδιώτες και στην καθαρά ιδιωτική ασφάλεια.

Κάθονται και κάνουν τις αναλογιστικές μελέτες και αποφασίζουν: Παράταση του εργάσιμου χρόνου, παράταση του συνταξιοδοτικού, ελαστικές μορφές απασχόλησης, εφεδρικός στρατός κλπ.

Ολα αυτά συνδυασμένα, είναι φαινομενικά μόνο αντιφατικά, γιατί παλιότερα έλεγαν μείωση του ορίου συνταξιοδότησης για να γίνουν νέες θέσεις. Τώρα όμως, τα έχουν μελετήσει πολύ καλά, για να ξεζουμίζουν κυριολεκτικά τους εργαζόμενους».