Σχετικά με το «επιχείρημα» πως η ανεργία οφείλεται και στη μεγάλη εισροή μεταναστών, η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ υπογράμμισε:

«Επειδή μιλάμε τώρα σε συνθήκες διεθνοποίησης ή της λεγόμενης παγκοσμιοποίησης, το μεταναστευτικό ρεύμα είναι και αυτό προϊόν αυτού του συστήματος, του καπιταλιστικού γενικά και ιδιαίτερα όλων των εξελίξεων που είχαμε την τελευταία 20ετία, 10ετία κλπ.

Δε λέει η Συνθήκη του Μάαστριχτ για ελευθερία κίνησης του εργατικού δυναμικού; Αυτή είναι η ελευθερία, μόνο που είναι προϊόν ανελευθερίας. Γιατί ξορκίζουν το μεταναστευτικό ρεύμα; Οι ίδιοι το προκαλούν, οι ίδιοι το καθηλώνουν σε ανισότιμες σχέσεις. Εμείς μιλάμε για ισοτιμία του όλου εργατικού δυναμικού, ανεξάρτητα από τη χώρα προέλευσης, το φύλο κλπ. Δηλαδή, το ίδιο το προϊόν της πολιτικής τους το χρησιμοποιούν μετά σαν άλλοθι για την ανεργία. Ισα ίσα στην Ελλάδα, αν δει κανείς αυτό που λέμε προγραμματισμένη κινητοποίηση όλων των παραγωγικών της πόρων και μέσων ανάπτυξης κλπ., μπορεί να είχαμε και έλλειψη εργατικών χεριών, με την υπογεννητικότητα που υπάρχει. Και αυτό, παρά το γεγονός ότι η σύγχρονη επιστήμη και τεχνική έχει ανεβάσει, οπωσδήποτε, την παραγωγικότητα της εργασίας.

Μιλάμε για πλήρη ανάπτυξη όλων των παραγωγικών δυνατοτήτων της χώρας, όμως εδώ δεν αναπτύσσονται όλες οι παραγωγικές δυνατότητες της χώρας, αναπτύσσεται ό,τι συμφέρει την κερδοφορία. Υπάρχουν τομείς που αναπτύσσονται και υπάρχουν τομείς που είναι καθηλωμένοι με βάση ορισμένα κριτήρια. Π.χ. η κλωστοϋφαντουργία εμφανίζεται σαν ένας κλάδος που δεν αναπτύσσεται. Δεν είναι έτσι, υπάρχουν μονάδες στον κλάδο της κλωστοϋφαντουργίας που υπεραναπτύσσονται, μόνο που αυτές κάνουν το ενδιάμεσο νήμα, δεν κάνουν τελικά προϊόντα.

Αυτό συμφέρει τον καπιταλιστή, τον συμφέρει να πουλάει το νήμα επεξεργασμένο και να γίνεται εισαγωγή προϊόντων. Το κριτήριό του δεν είναι να δημιουργήσει θέσεις εργασίας, το κριτήριό του είναι να πραγματοποιήσει το σκοπό που έχει το κεφάλαιο, δηλαδή την υπεραξία, δηλαδή το κέρδος. Επομένως, έχει άλλον οδηγό.

Τέλος, δεν μπορεί να γίνει προγραμματισμός μέσα σε αυτές τις συνθήκες. Προγραμματισμό μπορεί να κάνει μια επιχείρηση στο εσωτερικό της και εν μέρει μπορεί να τον κάνει. Η απελευθέρωση ισούται με αναρχία.

Επομένως, δεν μπορεί να προγραμματιστεί ούτε η απασχόληση του εργατικού δυναμικού, ούτε τίποτα άλλο. Προγραμματίζεται, όσο μπορεί, η λογική του κέρδους».