Μακρόνησος. Τόπος που αναμετρήθηκε το ανθρώπινο με το απάνθρωπο, η αυτοθυσία με το θάνατο, η ωμή φασιστική βία με τις κομμουνιστικές αξίες - ιδανικά, η βαρβαρότητα με τη συντροφική αλληλεγγύη, η υποταγή και το δικαίωμα του λαού να είναι αφέντης στον τόπο του. Τόπος που η αστική τάξη προσδοκούσε να γίνει «αναμορφωτήριο» της ανθρώπινης ύπαρξης. Τόπος που πότισαν με το αίμα τους και μαρτύρησαν απ' το 1947 έως το 1958 πάνω από 100.000 κομμουνιστές και κομμουνίστριες, αριστεροί αγωνιστές του ΕΑΜ, προοδευτικοί και δημοκράτες πολίτες.

Την Κυριακή το μεσημέρι πολλοί Μακρονησιώτες που επέζησαν, με τα μάτια τους να λάμπουν, με την ίδια αγωνιστικότητα, παρέα με νεότερους έφθασαν σ' αυτόν τον τόπο.

Ξεκίνησαν νωρίς το πρωί απ' τον Πειραιά με το πλοίο «ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ», ανταποκρινόμενοι στο κάλεσμα της Πανελλήνιας Ενωσης Κρατουμένων Αγωνιστών Μακρονήσου (ΠΕΚΑΜ) για την καθιερωμένη εκδήλωση τιμής και μνήμης στους νεκρούς αγωνιστές, το εγερτήριο για νέους αγώνες.

Η εκδήλωση έγινε στο χώρο που η ΠΕΚΑΜ παλεύει να ανεγερθεί μνημείο και όχι στο θέατρο του Α΄ Ειδικού Τάγματος Οπλιτών που υπάρχει ακόμα, αλλά η πολιτεία έχει... φροντίσει για την εγκατάλειψή του.

«Στη Μακρόνησο, που επιεικώς ονομάστηκε κολαστήριο, πέρασαν χιλιάδες συναγωνιστές μας. Παλεύουμε για να μείνουν ζωντανοί. Αυτοί που κυβερνάνε σήμερα την Ευρώπη θέλουν να ξεχαστεί η βαρβαρότητα, να σβήσουν από τη μνήμη μας τα γεγονότα της ιστορίας. Είμαστε μέρος του λαϊκού κινήματος και δε θα πάψουμε να αγωνιζόμαστε για τα ίδια ιδανικά. Οι λαοί μπορούν να γίνουν η πρώτη δύναμη στον κόσμο», τόνισε εκ μέρους της ΠΕΚΑΜ ο Αλέξανδρος Κομνάς.

Στη συνέχεια απαγγέλθηκε ποίημα που έγραψε ο Μενέλαος Λουντέμης όταν έφεραν γυναίκες στη Μακρόνησο και διαβάστηκε προσκλητήριο νεκρών αγωνιστών, όσων βέβαια έχει δώσει το αστικό κράτος και όσων έχει καταφέρει να συλλέξει η ΠΕΚΑΜ. Εντύπωση προκάλεσε στους νεότερους πως αρκετοί ήταν αυτοί που άφησαν εκεί την τελευταία τους πνοή στα 70 και 75 χρόνια, ένας αγωνιστής μάλιστα πέθανε στο κολαστήριο στα 91 του χρόνια...

Επειτα το λόγο πήρε ο Τάκης Τσίγκας, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, ο οποίος εκ μέρους του Κόμματος χαιρέτισε την εκδήλωση: «Εκφραση της αναμέτρησης της άρχουσας τάξης και των ιμπεριαλιστών συμμάχων της, με το λαϊκό κίνημα, αποτέλεσε η Μακρόνησος. Τα ταξικά συμφέροντα των ίδιων "στρατοπέδων" συγκρούονται και σήμερα. Δυο δρόμοι ανάπτυξης της χώρας υπήρχαν τότε, οι ίδιοι στην ουσία τους δρόμοι στέκουν μπροστά στο λαό μας και σήμερα. Το ίδιο στην ουσία του πραγματικό και κρίσιμο δίλημμα ζητά απάντηση από τον καθένα: Με το λαό ή με τα μονοπώλια και τον ιμπεριαλισμό.

Πολλά έχουν αλλάξει στα πενήντα χρόνια. Πάμπολλες οι εξελίξεις και τα νέα φαινόμενα. Ολ' αυτά, όμως, δεν αναιρούν στο παραμικρό την ανάγκη της ανάδειξης της εργατικής τάξης και του λαού μας σε πραγματικούς αφέντες του τόπου. Ισα ίσα, την έχουν κάνει πολύ περισσότερο φανερή και επιτακτική κι έρχονται να δικαιώσουν την πολιτική του ΚΚΕ. Την πολιτική οικοδόμησης του Λαϊκού Μετώπου πάλης και εξουσίας, του προγράμματος της λαϊκής οικονομίας, ως τη μοναδική και προς όφελος των εργαζομένων διέξοδο». Την εκδήλωση χαιρέτισε και εκπρόσωπος του ΔΗΚΚΙ.

Ακολούθησε κατάθεση στεφάνων από τους παρευρισκόμενους φορείς, αλλά και πολλοί ήταν αυτοί που άφησαν ένα λουλούδι, τιμώντας τα νεκρά αδέρφια τους...

Ολοι μαζί ένωσαν τις φωνές τους στο «Επέσατε θύματα» και στον Εθνικό Υμνο...

ΑΘΑΝΑΤΟΙ...