Βέβαια, ο Κ. Σημίτης δεν είπε τα προαναφερόμενα, για να αναδείξει αυτό, που ξέρει όλος ο κόσμος. Κατήγγειλε σχέδιο ανατροπής της κυβέρνησης από επιχειρηματίες και τη ΝΔ, έχοντας τους εξής τέσσερις κυρίως στόχους: Πρώτον, να αποενοχοποιήσει την κυβερνητική πολιτική και να φορτώσει όλα τα προβλήματα (π.χ. κλείσιμο εργοστασίων, ανεργία, ακρίβεια, κλπ.) στο συνωμοτικό αυτό σχέδιο. Δεύτερον, να σηκώσει και πάλι τη σημαία της δικομματικής πόλωσης και να επαναφέρει στο προσκήνιο τα γνωστά και χιλιοειπωμένα ψεύτικα και τεχνητά διλήμματα, της Δεξιάς και αντιδεξιάς, του μικρότερου κακού, κλπ., κλπ. Τρίτον, να εμφυτεύσει στοιχεία ενοχής στην υπάρχουσα και συνεχώς ογκούμενη λαϊκή δυσαρέσκεια ενάντια στην κυβέρνηση, αφού - εμμέσως πλην σαφώς - εμφανίζει την τελευταία να παίρνει μέρος στο παιγνίδι της συνωμοσίας επιχειρηματιών και ΝΔ. Τέταρτον, να προσδώσει εικονικά στοιχεία φιλολαϊκότητας στην κυβέρνηση και την πολιτική της, με την «εξ αντανάκλασης» τακτική. Αφού οι επιχειρηματίες συνωμοτούν ενάντια στην κυβέρνηση, τότε η τελευταία είναι με το μέρος του λαού...

Το μόνο που «ξέχασε» ο Κ. Σημίτης είναι το γεγονός πως η ελληνική ολιγαρχία αναδείχτηκε σε πρωταθλήτρια κερδών, σε όλη την ΕΕ, στη διάρκεια των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ.