Τόσα χρόνια ο Κ. Σημίτης έτυχε μιας πρωτοφανούς υποστήριξης και προστασίας από τα διαπλεκόμενα οικονομικά συμφέροντα και τα ελεγχόμενα από αυτά ΜΜΕ. Τώρα καταγγέλλει ότι βρίσκεται στο στόχαστρο μιας «καλοστημένης επίθεσης» από επιχειρηματικά συμφέροντα που θέλουν να ανατρέψουν την κυβέρνησή του... Τόσα χρόνια οι γνωστοί διαπλεκόμενοι, ανεξαρτήτως χρώματος, «πράσινοι» ή «γαλάζιοι», ήταν οι υψηλοί προσκεκλημένοι και προνομιακοί συνομιλητές του στο Μέγαρο Μαξίμου. Μαζί τους μοίραζε την πίτα των μεγάλων και μικρών έργων, τις κρατικές προμήθειες και εργολαβίες, οικοδομούσε την «ισχυρή Ελλάδα», εξασφαλίζοντας εξίσου απλόχερη και γενναιόδωρη στήριξη από τα ΜΜΕ. Οπως τα ισχυρά οικονομικά συμφέροντα δεν είχαν κανένα παράπονο από την κυβέρνηση Σημίτη, έτσι και η τελευταία ένιωθε ζεστή την πλάτη της από την «υψηλή προστασία»...

Τίποτα όμως δεν κρατάει αιώνια, ακόμα και οι καλύτερες (λυκο)φιλίες. Φαίνεται, λοιπόν, ότι έχει έρθει η ώρα των επαναδιαπραγματεύσεων, και μάλιστα από «μηδενική βάση». Σ' αυτή τη φάση μάλλον βρισκόμαστε, αν κρίνει κανείς από την «υποδοχή» που επιφύλαξαν στην ομιλία του στην ΚΕ τα μεγάλα συγκροτήματα. Θα χρειαστεί να δώσει περισσότερα ο Κ. Σημίτης, χωρίς όμως να είναι σίγουρος για τη μελλοντική υποστήριξή τους. Ομως, αυτή είναι η μοίρα των διαχειριστών, να αδειάζονται όταν το κρίνουν τα μεγάλα αφεντικά... Μπορεί ο Κ. Σημίτης να καταγγέλλει όσες φορές θέλει τους «διαπλεγμένους», αλλά αφ' ενός κινδυνεύει να τον βγάλουν «γραφικό» και αφ' ετέρου δεν τον πιστεύουν ούτε οι δικοί του.

Ο έτερος μονομάχος, ο Κ. Καραμανλής, έχει ήδη φροντίσει να «τα δώσει όλα» στο κεφάλαιο και είναι θέμα χρόνου να φανούν και οι συγκεκριμένες δεσμεύσεις και καινούριες «συμμαχίες»... Αλλά όλα αυτά είναι αλισβερίσια μιας αντιλαϊκής εξουσίας, που θα συνεχίζονται όσο δεν αισθάνονται «καυτή την ανάσα] του Λαϊκού Μετώπου...