Την τελευταία δεκαετία - κι αμέσως μετά την ψήφιση και την εφαρμογή της διαβόητης Συνθήκης του Μάαστριχτ - δεκάδες μεγάλες και μικρότερες επιχειρήσεις της Λάρισας έκλεισαν και χιλιάδες εργαζόμενοι «πέρασαν» στην ανεργία.

Η κλωστοϋφαντουργία, ο ιματισμός και το μέταλλο, που, άλλοτε, αποτελούσαν το ισχυρό βιομηχανικό υπόστρωμα της περιοχής κι απασχολούσαν πάνω από 30.000 εργαζόμενους, σήμερα «πνέουν τα λοίσθια», καθώς πολλές από τις επιχειρήσεις αυτών των κλάδων χρεοκόπησαν κι έκλεισαν κι άλλες - κυρίως από το χώρο του ιματισμού - μεταφέρθηκαν σε διπλανές βαλκανικές χώρες, αναζητώντας μεγαλύτερα κέρδη.

Στον πίνακα 1, που δημοσιεύει, σήμερα, ο «Ριζοσπάστης», καταγράφονται:

• 13 από τις μεγαλύτερες κλωστοϋφαντουργικές επιχειρήσεις που έκλεισαν, πετώντας στο δρόμο πάνω από 1.800 εργάτες.
• 31 επιχειρήσεις από το χώρο του ιματισμού, που δε λειτουργούν πια στη Λάρισα - οι 17 έκλεισαν λόγω χρεοκοπίας ή μη αντέχοντας στον ανταγωνισμό και οι 14 μεταφέρθηκαν στη Βουλγαρία ή στα Σκόπια - αφήνοντας άνεργους πάνω από 2.300 εργαζόμενους.
• 12 κλειστές επιχειρήσεις από τον κλάδο του μετάλλου, που άφησαν χωρίς δουλιά πάνω από 400 εργάτες.
• Μια επιχείρηση δέρματος, μια χαρτιού, μια εμπορίου και μια πλαστικών, που έκλεισαν προσθέτοντας άλλους 1.000, περίπου, εργαζόμενους στη μακρά λίστα της ανεργίας.

Στον πίνακα 2 καταγράφονται κάποιες από τις επιχειρήσεις της Λάρισας που, στο ίδιο χρονικό διάστημα, προχώρησαν σε μαζικές απολύσεις εργαζομένων, αυξάνοντας κατά εκατοντάδες τον αριθμό των ανέργων στο νομό.

«Δεν είναι καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι η ένταση του ρυθμού κλεισίματος επιχειρήσεων και φυγής τους από την Ελλάδα, η αλματώδης αύξηση των απολύσεων, η συστηματοποίηση της προσπάθειας ανατροπής των εργασιακών σχέσεων, συμπίπτουν χρονικά με την έναρξη εφαρμογής της Συνθήκης του Μάαστριχτ», λέει στο «Ρ», ο Πάρις Λιόλιος, αντιπρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Λάρισας, υποστηρίζοντας ότι η Συνθήκη αυτή ήταν η πρώτη «ταφόπλακα» που τοποθετήθηκε πάνω από τα δικαιώματα και τις κατακτήσεις των Ελλήνων και, γενικότερα, των Ευρωπαίων εργαζομένων.

«Η αντεργατική πολιτική που εφαρμόστηκε από τις ελληνικές κυβερνήσεις, στο πλαίσιο αυτής της Συνθήκης, των άλλων που ακολούθησαν και της ΟΝΕ, καθώς και της διαβόητης "Λευκής Βίβλου" - συνεχίζει ο Π. Λιόλιος - οδήγησε την εργατική τάξη κι όλους τους εργαζόμενους στα σημερινά αδιέξοδα. Αυτή η πολιτική συνεχίζεται, εντείνοντας τα παλιά και προκαλώντας νέα προβλήματα. Είναι χαρακτηριστικό ότι φέτος στο νομό μας έκλεισαν κι άλλα εργοστάσια κι άλλες επιχειρήσεις μεταφέρθηκαν σε άλλες βαλκανικές χώρες, ενώ φήμες που κυκλοφορούν αναφέρουν ότι αναμένεται νέο κύμα κλεισίματος και φυγής επιχειρήσεων, καθώς και μαζικών απολύσεων».

Ο αντιπρόεδρος του ΕΚΛ επισημαίνει πως το Εργατικό Κέντρο Λάρισας αντιμάχεται αυτή την πολιτική και κάνει ό,τι μπορεί για να οργανώσει καλύτερα και να συντονίσει αποτελεσματικότερα την πάλη των εργαζομένων για την ανατροπή της.

«Το ταξικό συνδικαλιστικό εργατικό κίνημα - τονίζει - παλεύει για να οργανώσει την αντίσταση και την αντεπίθεση των εργαζομένων, μέσα σε πολύ δύσκολες συνθήκες. Γιατί, δεν είναι μόνο οι ταξικοί αντίπαλοι που μας αντιπαλεύουν, είναι και οι συμβιβασμένες ηγεσίες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, που ουσιαστικά μας αντιμάχονται, επιχειρώντας να "τιθασεύσουν" και να υπονομεύσουν τους αγώνες για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων και των κατακτήσεών της εργατικής τάξης».

«Για να μπορέσουμε ν' ανταποκριθούμε καλύτερα στο ρόλο μας - καταλήγει ο Π. Λιόλιος - είναι ανάγκη ν' αλλάξουν οι συνδικαλιστικοί συσχετισμοί δύναμης σε πανελλαδικό επίπεδο, με την ενίσχυση των ταξικών δυνάμεων και, προπάντων, το δυνάμωμα του ΠΑΜΕ, που αποτελεί, σήμερα, την απαντοχή και την ελπίδα των εργαζομένων της Ελλάδας».