Η παραπάνω κοινότοπη διαπίστωση προβάλλεται από την ηγεσία της ΝΔ απλά και μόνο για ένα λόγο: Οτι μόνο μια «άλλη κυβέρνηση», μια κυβέρνηση ΝΔ, μπορεί να αντιμετωπίσει το πρόβλημα της οικονομίας. Αυτό που επιμελώς επιχειρεί να αποκρύψει είναι ότι αυτή η άλλη κυβέρνηση δε διαθέτει «άλλη πολιτική», διαφορετική δηλαδή από αυτή της νεοφιλελεύθερης διαχείρισης που εφαρμόζεται εδώ και χρόνια. Περίτρανη απόδειξη η δημοσιοποίηση του πρώτου «κομματιού» του κυβερνητικού προγράμματός της, αυτού για την Παιδεία, από το οποίο προέκυψε πεντακάθαρα ότι πουθενά δεν ξεχωρίζει από την πολιτική που υλοποιεί η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ.

Η αλήθεια είναι όμως ότι η ακρίβεια, η ανεργία, η λιτότητα, οι ιδιωτικοποιήσεις, η απελευθέρωση των αγορών, οι ελαστικές εργασιακές σχέσεις και, βέβαια, η διαπλοκή, θα «ζουν και βασιλεύουν» και επί της δικής της κυβέρνησης, απλούστατα γιατί θα συνεχίζουν να υπάρχουν οι ίδιοι νόμοι που θα ρυθμίζουν τα πράγματα, οι νόμοι της «ελεύθερης αγοράς».

Προτιμά, λοιπόν, να διασκεδάζει τις εντυπώσεις και να σκεπάζει το αποκρουστικό πρόσωπο της αντιλαϊκής πολιτικής της, κάτω από ένα παχύ λούστρο «φιλολαϊκών» τάχα διαπιστώσεων, αναφορών και περιγραφών πάνω στα μεγάλα κοινωνικά προβλήματα, αποφεύγοντας συστηματικά το συγκεκριμένο «διά ταύτα». Με αυτό τον τρόπο καλλιεργείται έντεχνα η εντύπωση ότι τάχα προσεγγίζει με φιλικό προς τα λαϊκά συμφέροντα τρόπο τα προβλήματα, αλλά πουθενά δεν αναφέρει κανένα ουσιαστικό συγκεκριμένο φιλολαϊκό μέτρο και δέσμευση.

Αντίθετα, από παντού, προβάλλει το πονηρό μήνυμα «δοκιμάστε μας, ψηφίστε μας και δε θα σας απογοητεύσουμε».

Αναδεικνύει, για παράδειγμα, σε πρώτο μεταξύ των προβλημάτων, «πληγών» όπως τα χαρακτηρίζει, της ελληνικής οικονομίας, το δημόσιο χρέος. Ομως, αποφεύγει να πει με ποιους τρόπους θα περιορίσει το δημόσιο χρέος. Γιατί τότε θα 'πρεπε να παραδεχτεί ότι η λιτότητα θα συνεχιστεί εσαεί, θα γίνουν άγριες περικοπές στις κρατικές (κοινωνικές) δαπάνες, οι ιδιωτικοποιήσεις θα είναι σαρωτικές, οι φόροι θα γίνουν πιο αβάσταχτοι, κ.ο.κ. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι η «αναθεώρηση» του Συμφώνου Σταθερότητας της ΕΕ αναγορεύει πρώτο στη σειρά το κριτήριο του δημόσιου χρέους, ακριβώς για να χρησιμοποιηθεί ως ο πιο αποτελεσματικότερος μοχλός για να πειθαναγκαστούν οι κυβερνήσεις των κρατών-μελών στην υλοποίηση των πλέον σκληρών αντιλαϊκών μέτρων.

Τα πάντα δηλαδή σε αυτή τη φάση υποτάσσονται στον αγώνα για την άνοδο στην εξουσία. Και επειδή τα μεγάλα αφεντικά δεν έχουν την παραμικρή αμφιβολία για την πολιτική που θα εφαρμόσει μια κυβέρνηση ΝΔ - μάλιστα σε αυτή τη φάση δείχνουν να κρατάνε «ίσες αποστάσεις» μεταξύ ΠΑΣΟΚ και ΝΔ -, η ηγεσία της ρίχνει όλο το βάρος στην απόσπαση της ψήφου των «μη προνομιούχων», όπως, αντιγράφοντας τον Α. Παπανδρέου, αποκάλεσε ο Κ. Καραμανλής τα λαϊκά στρώματα.

Ομως, οι εργαζόμενοι, οι αγρότες, οι συνταξιούχοι, οι μικρομεσαίοι, οι μαθητές, δεν περιμένουν βέβαια το πρόγραμμα της ΝΔ ή τα απατηλά λόγια των στελεχών της, για να τη γνωρίσουν. Τους είδαν τόσα χρόνια πώς «συμπαραστάθηκαν» ως κόμμα κατ' ευφημισμόν της αντιπολίτευσης στους αγώνες που έγιναν για να σωθεί ό,τι ήταν δυνατόν από τα δικαιώματά τους. Η ηγεσία της ΝΔ ήταν ακριβώς απέναντι, ο καλύτερος σύμμαχος της κυβέρνησης. Δεν πρέπει να τρέφουν ψευδαισθήσεις για το τι τους περιμένει αν η ΝΔ γίνει κυβέρνηση. Αυτό που χρειάζονται να κάνουν είναι να κλείσουν τ' αυτιά τους στις παραπλανητικές «Σειρήνες» της ΝΔ, να γυρίζουν τις πλάτες και να δραπετεύουν μαζικά από την «παγίδα] του δικομματισμού, παίρνοντας τη θέση που πρέπει στο δικό τους λαϊκό κοινωνικοπολιτικό Μέτωπο.