ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ (του ανταποκριτή μας ΧΡ. ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΥ).-

Η Εθνική Επιτροπή των Κομμουνιστικού Κόμματος των ΗΠΑ, που συνήλθε στις 4 και 5 του τρέχοντος μήνα στη Νέα Υόρκη, ανέδειξε νέα ηγεσία, εκλέγοντας στη θέση του Εθνικού Προέδρου, που κατείχε επί μεγάλο χρονικό διάστημα ο Γκας Χολ, τον Σαμ Ουέμπ, και ο Χολ ορίστηκε επίτιμος Πρόεδρος.

Τις προτάσεις για τη νέα ηγεσία παρουσίασε ο Τζο Σιμς, διευθυντής του μηνιάτικου θεωρητικού οργάνου του κόμματος, «Πολιτικές Υποθέσεις», υπογραμμίζοντας ότι το κόμμα παραμένει πιστό όργανο της εργατικής τάξης και του μαρξισμού και τονίζοντας ότι «έχουμε ένα κόμμα και μία ηγεσία».

Τα άλλα στελέχη που εκλέχτηκαν ήταν: Ελεν Μόρα, οργανωτικός γραμματέας. Τζάρβις Τάινερ, εκτελεστικός πρόεδρος. Και τέσσερις αντιπρόεδροι: Η Εβελίνα Αλαρκόν, η Λι Ντλούγκιν, η Τζούντιθ Λε Μπλανκ και ο Σκοτ Μάρσαλ. Η Εσθερ Μορόζ επανεκλέχτηκε εθνικός ταμίας. Παράλληλα, παραμένουν οι έξι εθνικοί γραμματείς, που κατευθύνουν την κομματική δουλιά σε διάφορες περιοχές της χώρας: Ο Τζο Σιμς, ο Τζον Μπαχτέλ, η Κάρολ Μαρκς (όλοι αυτοί από τη Νέα Υόρκη), η Τζόελ Φίσμαν από την Πολιτεία του Κονέκτικατ, ο Χουάν Λοπέζ από τη Βόρεια Καλιφόρνια και ο Ρικ Ναγκίν από την Πολιτεία του Οχάιο.

Ανοίγοντας τη σύσκεψη, ο Ουέμπ ανέφερε: «Ο 20ός αιώνας έκλεισε με μια ανοδική αγωνιστική νότα, όπως έδειξαν με την πάλη τους οι 40.000 εργάτες και οι σύμμαχοί τους ενάντια στη Συνδιάσκεψη του Οργανισμού Παγκόσμιου Εμπορίου στο Σιάτλ. Ο 21ός αιώνας - πρόσθεσε - συνεχίζει τη "δυνατή" κρούση του ταξικού αγώνα».

Ο Ουέμπ κάλεσε την Εθνική Επιτροπή να αναγνωρίσει τη γενιά των δεκαετιών του 1930 και 1940, που πάλεψε το φασισμό και δημιούργησε το Κογκρέσο Βιομηχανικών Οργανώσεων (CIO), τη γενιά των κομμουνιστών, που «όχι μόνο βελτίωσε τις συνθήκες ζωής εκατομμυρίων Αμερικανών, αλλά και χάραξε ένα ανεξίτηλο σημάδι πάνω σε κάθε μεγάλη αναμέτρηση κατά τον 20ό αιώνα».

Στο σημείο αυτό η εφημερίδα «People's Weekly World» («PWW»), όργανο του ΚΚ ΗΠΑ, στο σχετικό κείμενό της (11/3) για τη σύσκεψη αυτή παρατηρούσε: «Ο Γκας Χολ επί μεγάλο χρονικό διάστημα Εθνικός Πρόεδρος του ΚΚ ΗΠΑ και τώρα επίτιμος Πρόεδρος, βρισκόταν επί 40 χρόνια στο πηδάλιο του κόμματος. Αναγνωρίζεται ως ένα μοναδικό πρόσωπο, προερχόμενο από μία μοναδική γενιά. Οι εμπειρίες του στους ταξικούς αγώνες της εργατικής τάξης, το στιλ του, η ηγεσία του και η βαθιά γνώση του μαρξισμού, τον έκαμαν διάσημο σε εθνική και διεθνή κλίμακα».

Τα μέλη της Εθνικής Επιτροπής του ΚΚ ΗΠΑ, σημείωνε το «PWW», εξέφρασαν το θαυμασμό τους για τον Χολ, επευφημώντας τον όρθια. Ο Ουέμπ, συνεχίζοντας την ομιλία του, τόνισε ότι κανένα άλλο πρόσωπο δε θα μπορούσε ποτέ να αντικαταστήσει τον Χολ και κανένας δε θα πρέπει να το προσπαθήσει. «Είναι αλήθεια - είπε - ότι ο Γκας και η γενιά των κομμουνιστών ηγετών διαμόρφωσαν εμάς, αλλά όσο καλή ήταν η δουλιά που έκαμαν, το γεγονός είναι πως εμείς ακόμα είμαστε φτωχές απομιμήσεις».

Κατόπιν, το «PWW» εξηγούσε, ότι οι τέσσερις αντιπρόεδροι θα έχουν ειδικές ευθύνες απέναντι στην εθνική οργάνωση. Η Αλαρκόν είναι περιφερειακή πρόεδρος στη Νότια Καλιφόρνια και γραμματέας της Επιτροπής Μεξικανο-αμερικανικής Ισότητας του ΚΚ ΗΠΑ. Η Ντλούγκιν είναι εθνική γραμματέας και θα προεδρεύει στην πρόσφατα ανασυγκροτηθείσα Επιτροπή Ειρήνης και Αλληλεγγύης. Η Λε Μπλανκ είναι παραγωγός του καλωδιακού τηλεοπτικού σταθμού «Αλλάζοντας την Αμερική» και θα συντονίζει τις επικοινωνίες για το κόμμα. Ο Μάρσαλ προεδρεύει στην Εργατική Επιτροπή και είναι οργανωτής του κόμματος στις μεσοδυτικές Πολιτείες των ΗΠΑ. Ο Τάινερ προεδρεύει στην Επιτροπή Πολιτικής Δράσης. Ειδικότερα, ο ρόλος του Τάινερ ως εκτελεστικού προέδρου εκφράζει τις καθημερινές πολιτικές και διοικητικές ευθύνες του στα εθνικά γραφεία. Ο Ουέμπ. η Μόρα και ο Τάινερ θα λειτουργούν ως μία κολεκτίβα με περιορισμένες ευθύνες.

Ο Ουέμπ κατόπιν έδωσε μεγάλη έμφαση στη συλλογικότητα, στην ομαδική εργασία, στη νέα ισόρροπη σκέψη και, πάνω απ' όλα, στην ενότητα του κόμματος. «Αυτό δεν είναι μία μετάβαση που βγαίνει από διαίρεση και απόγνωση, αλλά βγαίνει από την ενιαία αντίληψη, από το νέο κύρος του κόμματος και τον πόθο να απαντάμε αποτελεσματικά στις νέες πολιτικές ευκαιρίες, οι οποίες παρέχονται στο κίνημα της εργατικής τάξης».

Επισήμανε μια σειρά σημαντικών πολιτικών ενδείξεων, ανάμεσα στις οποίες είναι το ότι ο φασιστικός κίνδυνος μειώνεται και η άκρα Δεξιά βρίσκεται σε άμυνα. Η Δεξιά έχει χάσει έδαφος σε παγκόσμια κλίμακα, με εξαίρεση την Αυστρία.

Ο Ουέμπ έκανε σαφές πως η νέα ηγεσία θα βρει δικό της στιλ και θα διαμορφωθεί από τις δικές της εμπειρίες και από τις συνθήκες που υπάρχουν στην αρχή αυτού του αιώνα.

Εγινε γνωστό, επίσης, ότι ο Χολ όχι μόνο συνεχίζει τη δραστηριότητα του στο κόμμα, αλλά και εργάζεται πάνω σε ένα βιβλίο του, μαζί με την Κάρολ Μαρκς και τον Σκοτ Μάρσαλ, το οποίο θα καλύπτει γενικά τις περιόδους των δεκαετιών του 1980 και του 1990. Ενα τέτοιο βιβλίο, είπε ο Ουέμπ, θα είναι ανεκτίμητο για ιδεολογικά και πολιτικά μαθήματα σήμερα.

Η νέα ηγεσία, σύμφωνα με το άρθρο του «PWW», που αναφέρθηκε αρχικά, όχι μόνο περιλαμβάνει νέα στελέχη, αλλά και σε ένα νέο επίπεδο ευθύνης για όλα τα ηγετικά σώματα, ώστε να εμβαθύνουν και να επεκτείνουν τη συλλογικότητα και μία δημοκρατική ατμόσφαιρα. Οποιεσδήποτε άλλες αλλαγές στη στελεχική δομή, μπορεί να γίνουν στο Εθνικό Συνέδριο του ΚΚ ΗΠΑ, την άνοιξη του 2001. «Επειτα από πλατιά συζήτηση, τα προταθέντα στελέχη εκλέχθηκαν ενθουσιωδώς διά βοής», έκλεινε το άρθρο του «PWW».

Με την ευκαιρία αυτή αναφέρουμε εδώ, ότι το ΚΚ ΗΠΑ γιόρτασε πέρσι τα 80 χρόνια του. Ιδρύθηκε την 1η του Σεπτέμβρη 1919. Σε σχετικό κύριο άρθρο του (4/9/99), το «PWW» σημείωνε μεταξύ άλλων: «Η ίδρυση του ΚΚ ΗΠΑ αποτελεί μέρος της συνεχιζόμενης επαναστατικής πορείας, που ξεκίνησε το 1776.(...)

Το ΚΚ ΗΠΑ σε όλα τα 80 χρόνια του ήταν στην πρώτη γραμμή του αγώνα για τα δικαιώματα των εργατών και την οργάνωσή τους σε συνδικάτα, για πλήρη απελευθέρωση των Αφρικανοαμερικανών, για ίσα δικαιώματα του λαού. Το ΚΚ ΗΠΑ καθοδήγησε τον αγώνα για το συνδικαλισμό στη βιομηχανία τη δεκαετία του 1930, που συνέβαλε στην ίδρυση του CIO (Κογκρέσου Βιομηχανιών Οργανώσεων). Χιλιάδες Αμερικανοί κομμουνιστές πολέμησαν κατά των φασιστών του Φράνκο στην Ισπανία το 1937, όπως έκαμαν και περισσότερες χιλιάδες στην πάλη ενάντια στο φασισμό κατά το Β` Παγκόσμιο Πόλεμο.

Στην περίοδο του Ψυχρού Πολέμου, τη δεκαετία του 1950, το ΚΚ ΗΠΑ πάλεψε την αμερικανική μορφή φασισμού στον τόπο μας, επικεφαλής του οποίου ήταν ο αντικομμουνιστής γερουσιαστής Τζόζεφ Μακάρθι και η Επιτροπή Αντιαμερικανικών Ενεργειών. Οι ηγέτες του κόμματος πέρασαν χρόνια στη φυλακή με σκηνοθετημένες κατηγορίες, υπερασπιζόμενοι το Σύνταγμα των ΗΠΑ και τη Διακήρυξη των Δικαιωμάτων.

Το ΚΚ ΗΠΑ παίζει πρωταρχικό ρόλο στην αντιστροφή του κύματος της ακροδεξιάς επίθεσης, που εξαπέλυσε ο αμερικανικός κρατικομονοπωλιακός καπιταλισμός. Το ΚΚ ΗΠΑ - το κόμμα του μαρξισμού-λενινισμού, το κόμμα του σοσιαλισμού - σήμερα έχει αποδυθεί σε έναν μεγάλο αγώνα για την κινητοποίηση της αμερικανικής εργατικής τάξης και του λαού, με στόχο την ανατροπή του καταστροφικού εκμεταλλευτικού καπιταλιστικού συστήματος και την αντικατάστασή του από το λαϊκό απελευθερωτικό σύστημα του σοσιαλισμού». Και το άρθρο του «PWW» κατέληγε: «Ευτυχισμένα γενέθλια στο Κομμουνιστικό Κόμμα, στην εργατική τάξη και στον ειρηνόφιλο αμερικανικό λαό».

Απαραίτητο να αναφέρουμε εδώ, ότι το ΚΚ ΗΠΑ στα τέλη του περασμένου χρόνου έχασε δύο εξαίρετα ανώτατα στελέχη του, τον Τζορτζ Μέιερς, 86 χρόνων, και τον Βίκτορ Πέρλο, 87 χρόνων, που είχαν αφιερώσει ολόκληρη τη ζωή τους στο κόμμα τους.

Ο Μέιερς γεννήθηκε στην Πολιτεία του Μέριλαντ. Μετά την αποφοίτησή του από το Γυμνάσιο, δούλεψε σε εργοστάσιο παραγωγής συνθετικών υφασμάτων, όπου εισέπνεε καυσαέρια και σκόνη, με αποτέλεσμα να προσβληθούν σοβαρά οι πνεύμονές του. Το 1939 έγινε μέλος του κόμματος, αναδείχτηκε ηγετικό στέλεχος στην Ομοσπονδία του CIO και έδρασε εντατικά για την εδραίωση της συμμαχίας ανάμεσα στις αριστερές και κεντρώες δυνάμεις του εργατικού κινήματος. Για τη δράση του αυτή, πιάστηκε, όπως και ο Γκας Χολ και πολλά άλλα στελέχη του κόμματος, με την κατηγορία, ότι «συνωμοτούσαν για να διδάξουν και να υποστηρίξουν τη βίαιη ανατροπή της κυβέρνησης». Ο Μέιερς πέρασε τέσσερα χρόνια στη φυλακή.

Μετά την αποφυλάκισή του έγινε γραμματέας της Εργατικής Επιτροπής του κόμματος και παρέμεινε πιστός και απτόητος έως το τέλος της ζωής του, στις 28/10/99. Πήρε μέρος και στο Β` Παγκόσμιο Πόλεμο.

Στη νεκρολογία του για τον Μέιερς, ο Γκας Χολ έγραφε μεταξύ άλλων: «Σε όλα τα σκαμπανεβάσματα του ταξικού αγώνα, το μάτι του Τζορτζ βρισκόταν πάντα στον ταξικό αγώνα και στη νίκη του σοσιαλισμού και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη χώρα μας. Η ένταξή του σ' αυτόν τον ευγενικό, δημοκρατικό και ανθρωπιστικό σκοπό, καθώς και η αφοσίωσή του στην αμερικανική εργατική τάξη και στο κόμμα του, το Κομμουνιστικό Κόμμα των ΗΠΑ, παρέμειναν ακλόνητα. Καθώς αποχαιρετήσαμε αυτόν τον αιώνα και κοιτάζουμε με εμπιστοσύνη μπροστά στον επόμενο, θα διπλασιάσουμε τις προσπάθειές μας για να πραγματοποιηθεί το όνειρο του Τζορτζ για ένα μαζικό Κομμουνιστικό Κόμμα και μία κοινωνία ελεύθερη από εκμετάλλευση, φτώχεια, ρατσισμό και όλες τις μορφές καταπίεσης».

Ο Νεοϋορκέζος Βίκτορ Πέρλο, που είχε πάρει δίπλωμα Μαθηματικών από το Πανεπιστήμιο Κολούμπια της Νέας Υόρκης, από τη δεκαετία του 1960 ως το θάνατό του (1/12/99) υπήρξε ο κύριος οικονομολόγος του ΚΚ ΗΠΑ και μέλος του Εθνικού Συμβουλίου του. Η επαγγελματική επιστημονική καριέρα του υπονομεύτηκε θεμελιακά από τις κατηγορίες εναντίον του, στη διάρκεια της σκοτεινής περιόδου «ερυθροφοβίας» στα τέλη της δεκαετίας του 1950, ότι ήταν πράκτορας της Σοβιετικής Ενωσης στην Ουάσιγκτον κατά τη διάρκεια του Β` Παγκόσμιου Πολέμου!

Πιο συγκεκριμένα, οι δυσχέρειές του για την εξεύρεση εργασίας άρχισαν το 1947, όταν αμφισβητήθηκε η νομιμοφροσύνη του. Το χρόνο εκείνο, οι αρχές αρνήθηκαν να του χορηγήσουν διαβατήριο προκειμένου να μεταβεί στην Ευρώπη για να αναλάβει ταμίας της Διακυβερνητικής Επιτροπής για τους Πρόσφυγες. Το 1948 κλήθηκε να καταθέσει στην Επιτροπή Αντιαμερικανικών Ενεργειών της Βουλής για τα φρονήματά του και στην Επιτροπή Εσωτερικής Ασφάλειας της Γερουσίας.

Ωστόσο, αργότερα κατόρθωσε να βρει εργασία ως οικονομικός σύμβουλος και δίδαξε στη Νέα Σχολή της Νέας Υόρκης και στο Κολέγιο της πόλης Ρόσελ της Πολιτείας της Νέας Υόρκης. Επίσης έδινε διαλέξεις στο Χάρβαρντ και σε άλλα πανεπιστήμια, ενώ συνέγραψε 13 βιβλία. Το πρώτο, το 1951, είχε τον τίτλο «Οικονομικά του Αμερικανικού Ιμπεριαλισμού» και το τελευταίο, «Οικονομικά του Ρατσισμού ΙΙ», που κυκλοφόρησε το 1996, σε έκδοση του κομματικού οργανισμού «International Publishers».

Είχε γίνει γνωστότατος για την ανάλυση της πολιτικής οικονομίας του αμερικανικού ιμπεριαλισμού, των συναφών οικονομικών συστημάτων και αυτού που αποκάλεσε «τα οικονομικά του ρατσισμού στις ΗΠΑ». Ηταν τακτικός συνεργάτης της εφημερίδας «PWW» και του θεωρητικού οργάνου του κόμματος «Πολιτικές Υποθέσεις», ενώ τα γραφτά του χαρακτηρίζονταν από την πρωτοτυπία και το εξαιρετικό ενδιαφέρον που παρουσίαζαν.