Το σενάριο, σύμφωνα με το οποίο, η ηγεσία μιας χώρας αποσπά την προσοχή της κοινής γνώμης σε θέματα συνήθως εξωτερικής πολιτικής (π.χ. μια απειλή, έναν πόλεμο, κλπ.), ώστε - εκτός της εξυπηρέτησης ευρύτερων ιμπεριαλιστικών σχεδίων - να καλλιεργήσει τάσεις συσπείρωσης και να εξασφαλίσει την επανεκλογή της, έχει γραφτεί πολλές φορές. Για παράδειγμα, δεν είναι λίγοι Αμερικανοί πρόεδροι, οι οποίοι έχουν κατηγορηθεί για πρακτική εφαρμογή αντίστοιχων σεναρίων. Από τους δυο τελευταίους, ο Μπιλ Κλίντον κατηγορήθηκε ότι εκμεταλλεύτηκε με τον τρόπο αυτό τον πόλεμο ενάντια στη Γιουγκοσλαβία, ενώ αρκετοί Αμερικανοί αναλυτές κατηγορούν τον σημερινό ότι εκμεταλλεύεται ανάλογα το τρομοκρατικό χτύπημα της 11ης του Σεπτέμβρη, κάνοντας πολέμους και καλλιεργώντας κλίμα «τρομο-υστερίας», ανομολόγητων απειλών και κινδύνων κλπ.

Θυμηθήκαμε τα παραπάνω, με αφορμή τα πρόσφατα τρομοκρατικά χτυπήματα στη Μόσχα, με τους δεκάδες νεκρούς και τραυματίες. Και δεν έχουμε εμείς, βέβαια, περισσότερες πληροφορίες απ' όσες μεταδίδουν τα διεθνή ειδησεογραφικά πρακτορεία, αλλά δεν μπορούμε να μη σημειώσουμε τη σύμπτωση, ότι η ενέργεια αυτή έρχεται λίγο πριν την επικείμενη - μάλλον το Σεπτέμβρη - προκήρυξη εκλογών στη Ρωσία. Και δεν ξεχνάμε, βέβαια, ότι και οι προηγούμενες εκλογές στη χώρα αυτή είχαν γίνει στη σκιά ανάλογων γεγονότων, κλιμάκωσης του πολέμου στην Τσετσενία, κλπ., κλπ.