Μισθολόγιο λιτότητας, αυταρχικότητας και εντατικοποίησης της εργασίας είναι το νέο μισθολόγιο των εργαζομένων στο Δημόσιο, που ετοιμάζει ο υπουργός Οικονομίας Ν. Χριστοδουλάκης, όπως φάνηκε και στη χτεσινή συνάντησή του με την ΑΔΕΔΥ, στην οποία για άλλη μια φορά ανέβαλε την παρουσίαση σχετικών εγγράφων. Από τη συνάντηση αποχώρησε, πριν τελειώσει, ο Δ. Αγκαβανάκης, στέλεχος της Ταξικής Δημοσιοϋπαλληλικής Συσπείρωσης και μέλος της ΕΓ του ΠΑΜΕ, διαμαρτυρόμενος για τις βαθύτατες αντεργατικές κατευθύνσεις του μισθολογίου.

Με βάση το νέο μισθολόγιο, που θα εφαρμοστεί από το 2004, οι εργαζόμενοι στο Δημόσιο θα πάρουν, στην καλύτερη περίπτωση, αύξηση...0,3% πάνω από τα όρια της εισοδηματικής πολιτικής, ενώ, σύμφωνα με τις πρώτες εκτιμήσεις συνδικαλιστών, σε πολλές περιπτώσεις θα υπάρξει ακόμα και μείωση, συγκριτικά με τα ισχύοντα. «Καλύτερα να μας αφήσουν όπως είμαστε», σχολίασαν ορισμένοι.

Συγκεκριμένα, ο κατώτερος βασικός μισθός στην κατηγορία της Υποχρεωτικής Εκπαίδευσης (ΥΕ) προβλέπεται να αυξηθεί κατά 3,8%. Ομως, αυτό το ποσοστό περιλαμβάνει την εισοδηματική πολιτική του 2004, η οποία, σύμφωνα με τα προηγούμενα χρόνια, ανέρχεται περίπου στο 2,5%, αλλά και το 1% που είναι ο ετήσιος μέσος όρος ωρίμανσης των μισθών των δημοσίων υπαλλήλων. Με άλλα λόγια, από τα 590 ευρώ του νέου κατώτερου βασικού μισθού, τα 570 είναι λεφτά που ήδη παίρνουν οι εργαζόμενοι (σημερινός βασικός μισθός - επίδομα εξομάλυνσης - τμήμα του κινήτρου απόδοσης), τα 18 ευρώ αυξήσεις που θα προκύψουν από την εισοδηματική πολιτική και την ωρίμανση και περίπου μόλις δύο ευρώ (!!!) η αύξηση την οποία υποσχόταν εδώ και χρόνια η κυβέρνηση. Οσο για τις αυξήσεις της τάξης του 6% που υποστηρίζει ότι θα δώσει η κυβέρνηση, αλλά και αναφέρονται σε χτεσινή πρωινή εφημερίδα, δεν είναι παρά οι ανώτατες αυξήσεις που θα δοθούν σε κάποια μισθολογικά κλιμάκια στην κατηγορία της Τεχνολογικής Εκπαίδευσης (ΤΕ) και της Πανεπιστημιακής Εκπαίδευσης (ΠΕ). Αλλά, και αυτές, σύμφωνα με τους πρώτους υπολογισμούς, είναι συγκριτικά χαμηλότερες από αυτές που θα έπαιρναν με τα σημερινά δεδομένα. Ακόμα, στην πραγματική μείωση των μισθών συμβάλλει η αύξηση των μισθολογικών κλιμακίων από 17 σε 18 για κάθε κατηγορία εργαζομένων. Ετσι, ο εργαζόμενος καλείται να δουλέψει περισσότερα χρόνια, για να πάρει τα ίδια χρήματα.

Είναι φανερό ότι η διατήρηση του κινήτρου απόδοσης στοχεύει στη σύνδεση μισθού - παραγωγικότητας και επομένως θα το παίρνουν μόνο όσοι καλύπτουν τους σχετικούς δείκτες.

Στο νέο μισθολόγιο προβλέπεται αύξηση του επιδόματος για όσους καταλαμβάνουν θέσεις ευθύνης. Ομως, το νομοσχέδιο που πρόσφατα δημοσιοποίησε το υπουργείο Εσωτερικών για τις αναδιαρθρώσεις στη Δημόσια Διοίκηση προβλέπει ότι οι εργαζόμενοι, για να καταλάβουν τέτοιες θέσεις θα κρίνονται από το πόσο παραγωγικοί και πόσο «υπάκουοι» είναι στην κυβερνητική πολιτική. Επομένως, η αύξηση του επιδόματος θέσεων ευθύνης έρχεται να συμπληρώσει τον προαναφερόμενο μηχανισμό έντασης του αυταρχικού χαρακτήρα της Δημόσιας Διοίκησης.

Επίσης, στη διάσπαση των εργαζομένων και στη δημιουργία πολιτικής πελατείας αποσκοπεί η κατάργηση του ενιαίου μισθολογικού κλιμακίου, το οποίο είναι χωρισμένο σε 36 τμήματα. Το νέο μισθολόγιο προβλέπει την καθιέρωση τεσσάρων διαφορετικών μισθολογικών κλιμάκων για τις κατηγορίες ΥΕ, ΔΕ (Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης), ΤΕ και ΠΕ, οι οποίες θα χωρίζονται σε 18 τμήματα. Αυτή η αλλαγή δύναται να οδηγήσει στην αποσύνδεση των μισθολογικών σχέσεων μεταξύ των κατηγοριών και οι αυξήσεις που θα δίνονται στη μία δε θα επιφέρουν αυτόματα αυξήσεις στις άλλες. Με αυτόν τον τρόπο, η κάθε κυβέρνηση θα μπορεί να ευνοεί ή όχι κάποιες από τις κατηγορίες, ανάλογα με τις πολιτικές σκοπιμότητες που θα έχει κάθε φορά.

Ο Δ. Αγκαβανάκης σε δηλώσεις του στο «Ρ» επισήμανε τα εξής: «Η πρόταση αυτή θίγει κατάφωρα οικονομικά και θεσμικά τους δημόσιους υπάλληλους. Οι εμφανιζόμενες ως αυξήσεις από τον υπουργό Οικονομίας είναι σαφώς μικρότερες από αυτές που θα έπαιρναν με την ωρίμανση και την εισοδηματική πολιτική του 2004 και στην καλύτερη των περιπτώσεων θα προκύψει αύξηση μόλις 0,3%. Και όλα αυτά, όταν η απώλεια εισοδήματος των εργαζομένων στο Δημόσιο αγγίζει το 30% τα τελευταία χρόνια. Από την άλλη, η σύνδεση του μισθού με το βαθμό και την παραγωγικότητα οδηγεί στη χειραγώγηση των εργαζομένων από την εκάστοτε κυβέρνηση.

Τεράστιες ευθύνες για αυτή την εξέλιξη έχει η πλειοψηφία της ΑΔΕΔΥ (ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ, Αυτόνομη Παρέμβαση). Από τη μια, εδώ και χρόνια απέρριπταν την πρόταση των ταξικών δυνάμεων, του ΠΑΜΕ, για τη διεκδίκηση κατώτερου βασικού μισθού 1.050 ευρώ, ώστε αυτός να ανταποκρίνεται στις σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων και από την άλλη προέβαλλαν την ανάγκη νέου μισθολογίου, το οποίο εκμεταλλεύτηκε η κυβέρνηση, για να μη δίνει καμία πραγματική αύξηση, λέγοντας ότι το ζήτημα αυτό θα επιλυθεί με το νέο μισθολόγιο. Η υιοθέτηση του αιτήματος για 1.050 ευρώ τον τελευταίο καιρό από αυτές τις συνδικαλιστικές ηγεσίες είναι μόνο στα λόγια, γιατί στην πραγματικότητα διαπραγματεύονται το μισθολόγιο των 590 ευρώ.

Οι εργαζόμενοι μαζί με τις ταξικές δυνάμεις πρέπει να αγωνιστούν και να καταδικάσουν αυτές τις συνδικαλιστικές ηγεσίες και τις ηγεσίες των κομμάτων ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΣΥΝ που συναινούν σε μια τέτοια αντεργατική πολιτική. Να τους καταδικάσουν μέσω των αγώνων αλλά και των επικείμενων βουλευτικών εκλογών».