Η «πολιτιστική βιομηχανία» παράγει εμπόρευμα και κέρδη. Και, μάλιστα, εμπόρευμα ενός τομέα της οικονομίας που κάνει εξαγωγές. Αλλωστε, μ' αυτόν τον τομέα, το κεφάλαιο έχει διπλό κέρδος: Το κέρδος των καπιταλιστών απ' αυτήν καθεαυτή την παραγωγή και πώληση των εμπορευμάτων και την υποταγή των συνειδήσεων, μέσα από τη διοχέτευση στην αγορά πολιτιστικού έργου κομμένου και ραμμένου στις επιδιώξεις του κεφαλαίου, για δημιουργία μαζικής ψυχολογίας αποδοχής της κοινωνίας του. Ολ' αυτά και με δεδομένο το διεθνή ανταγωνισμό των μονοπωλίων του «πολιτιστικού τομέα της οικονομίας», κάνουν το ευρωενωσιακό κεφάλαιο πιο επιθετικό, προκειμένου να κατακτήσει μεγαλύτερο μερίδιο στη διεθνή αγορά. Ετσι, η «ενιαία ευρωπαϊκή ταυτότητα» ή η «ενιαία πολιτιστική αγορά» δεν είναι τίποτε άλλο από την υποταγή συνειδήσεων δημιουργών και λαών, σε συνδυασμό με το κυνήγι της κερδοφορίας του