Η ανεργία, είτε το ομολογούν είτε όχι οι απολογητές του συστήματος, είναι μια αγιάτρευτη πληγή του καπιταλισμού. Αυτός ο εφεδρικός στρατός εργατών, αποτέλεσμα της ίδιας του της ανάπτυξης, είναι απόλυτα αναγκαίος στο σύστημα, για να κρατά όσο μπορεί μειωμένη την τιμή της εργατικής δύναμης. Και πάνω σ' αυτό διεξάγεται ένα διαρκές αλισβερίσι. Κυβερνήσεις αλλάζουν, προγράμματα καταρτίζονται, δισεκατομμύρια επί δισεκατομμυρίων αλλάζουν χέρια, όλα «για την αντιμετώπιση της ανεργίας». Στο όνομα αυτού του στόχου, δικαιώματα αφαιρούνται, αλλά το μόνο που δε μειώνεται είναι ο αριθμός των ανέργων.

Πεντακόσιες χιλιάδες άνθρωποι στη χώρα μας, κάμποσα εκατομμύρια στην ΕΕ. Τρομακτικοί αριθμοί, όταν τους κοιτάς από τη σκοπιά του σπιτικού, που δεν μπαίνει μεροκάματο. Σ' αυτόν ακριβώς τον τρόμο, πατάνε οι κυβερνήσεις του κεφαλαίου για να πλασάρουν την ίδια παλιά συνταγή, κάθε φορά με άλλο περιτύλιγμα. Το σπάσιμο του σταθερού εργάσιμου χρόνου, την ένταση της εκμετάλλευσης σε όσο το δυνατόν μεγαλύτερα τμήματα της εργατικής τάξης.

Αυτές τις μέρες, είναι στο «φόρτε» της η φιλολογία για τη μερική απασχόληση. Εχει αναχθεί σε γιατρικό «διά πάσαν νόσον...». Προσπαθούν να εκτονώσουν την οργή των ανέργων, μιλάνε για επιδοτήσεις σε δημοτικές επιχειρήσεις, για φοροαπαλλαγές σε βιομηχάνους, για ευέλικτες δημόσιες υπηρεσίες, όλα με κοινό παρονομαστή τη μερική απασχόληση. Η ΕΕ και μαζί της η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, αλλά και η ΝΔ εκτιμούν ότι πρέπει, πάση θυσία, να αυξηθεί ραγδαία ο αριθμός των μερικώς απασχολουμένων. Πριν απ' αυτούς βέβαια, το έχουν ζητήσει ξανά και ξανά οι εκπρόσωποι του κεφαλαίου. Με τις αποφάσεις της Λισαβόνας, αυτό έγινε και στρατηγικός στόχος. Κι αυτό σε πείσμα μιας πραγματικότητας που βοά: Κανένα από τα μέχρι τώρα εφαρμοσμένα προγράμματα ελαστικοποίησης της εργασίας δεν αντιμετώπισε το πρόβλημα της ανεργίας. Οι εργαζόμενοι έχασαν. Μια χούφτα κεφαλαιοκράτες είδαν τα σεντούκια τους να φουσκώνουν και μια κάστα τρωκτικών αύξησε το βαθμό ενσωμάτωσής της στους μηχανισμούς υπηρέτησης της άρχουσας τάξης.

Το ΚΚΕ έχει κάνει ξανά και ξανά καθαρό ότι «το ψευτοδίλημμα "ανεργία ή κατάργηση δικαιωμάτων" σημαίνει υποταγή, ακόμα πιο σκληρή εκμετάλλευση». Και στην πρόσφατη απόφαση του ΠΓ, ειδικά για την ανεργία, με την οποία παρουσιάστηκε ένα πλαίσιο μέτρων ανακούφισης των ανέργων, σημειώνεται: «Το ΚΚΕ παίρνει υπόψη τα σημερινά οξυμένα προβλήματα των εργαζομένων, των οικογενειών τους. Γι' αυτό υποστηρίζει ότι ο αγώνας σήμερα πρέπει να αναπτύσσεται ενιαία προς δύο αλληλοσυνδεόμενες κατευθύνσεις: Από τη μια μεριά, να καλλιεργεί και να αναπτύσσει τις προϋποθέσεις ανατροπής της κυρίαρχης πολιτικής και των φορέων της και, από την άλλη, να διεκδικεί προστασία των ανέργων, προστασία των δικαιωμάτων της λαϊκής οικογένειας, ώστε να μη μεγαλώσουν ακόμα πιο δραματικά η εξαθλίωση και η φτώχεια. Αυτός ο αγώνας απαντά στα άμεσα προβλήματα, ανοίγει ταυτόχρονα προοπτική για το αύριο».