Η «αναμόρφωση» του εκλογικού νόμου, που ανακίνησε σε άτυπη προεκλογική περίοδο η κυβέρνηση, στο πλαίσιο των πρωτοβουλιών Σημίτη για τον «εκσυγχρονισμό του πολιτικού συστήματος», έχει τρεις εμφανείς στόχους: Πρώτον, να δημιουργήσει έναν αντιπερισπασμό μπροστά στη νεοφιλελεύθερη έφοδο που βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη με αιχμή τις ιδιωτικοποιήσεις, και να αποπροσανατολίσει από τα καυτά προβλήματα που απασχολούν το λαό, όπως η ανεργία και η ακρίβεια. Δεύτερον, να διευκολύνει τους όρους στη διαμάχη με τη ΝΔ για την εξουσία και τη νομή της. Βολεύει την κυβέρνηση η ΝΔ να βρίσκεται σε αμηχανία και άμυνα ή να την παρουσιάζει ως δύναμη συντήρησης σε αντίθεση με την κυβέρνηση που είναι δύναμη μεταρρύθμισης, σύμφωνα με τον εκπρόσωπό της. Αλλά αυτά είναι «εσωτερικά» του δικομματισμού... Τρίτον, θέλει πράγματι να ετοιμάσει το πλαίσιο για μια πιο αντιδημοκρατική και καλπονοθευτική τροποποίηση του εκλογικού συστήματος.

Το εκλογικό σύστημα που παρουσίασε η κυβέρνηση είναι μια πιο αντιδραστική παραλλαγή του ισχύοντος και το οποίο έχει αποδείξει την ικανότητά του να «εξασφαλίζει κυβερνητική σταθερότητα», όπως αναγνώρισε ο Κ. Σημίτης.

Οι τροποποιήσεις που επιφέρει η κυβέρνηση έχουν στόχο να κάνουν πιο αποτελεσματικό το πολιτικό σύστημα (δικομματισμός) σε μια δύσκολη εποχή, καθώς πρέπει να φέρει σε πέρας «βαριά καθήκοντα» στο πλαίσιο μιας διαρκούς αντιλαϊκής επίθεσης. Αρκεί μια ματιά στην ατζέντα των επόμενων ετών (νεοφιλελεύθερη λαίλαπα των διαρθρωτικών αλλαγών -ιδιωτικοποιήσεις, απελευθερώσεις αγορών, γκρέμισμα του κράτους Πρόνοιας, κ.ά.) για του λόγου το αληθές. Είχε δίκιο ο Κ. Σημίτης όταν είπε ότι ο εκλογικός νόμος δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί αποκομμένος από το ζήτημα της «αναπτυξιακής διάρθρωσης της χώρας», ξεχνώντας τον προσδιορισμό «καπιταλιστικής».

Επιπλέον η τροποποίηση του εκλογικού νόμου ανταποκρίνεται στη μετάλλαξη του δικομματισμού σε διπολισμό (κεντροδεξιά-κεντροαριστερά). Διευκολύνονται οι εκλογικές συνεργασίες, ακριβώς γιατί θέλουν να κατασκευάσουν ευρύτερες συναινέσεις στην υπηρεσία της νεοφιλελεύθερης διαχείρισης. Η ηγεσία της ΝΔ δεν κρύβει τη χαρά της για το προτεινόμενο εκλογικό σύστημα, αφού περιέχει ατόφιες τις διατάξεις που πρώτη είχε υποδείξει. Γι' αυτό ακριβώς άλλωστε άφησε σαφώς να εννοηθεί ότι δε θα τον αλλάξει, αν τον ψηφίσει το ΠΑΣΟΚ...

Το κυρίαρχο βέβαια είναι ότι και ο νέος νόμος είναι «αθεράπευτα» καλπονοθευτικός. Ιδού:

- Μόνον το 80% των ψήφων που παίρνουν τα κόμματα θα μετατρέπεται σε έδρες στη Βουλή (Με τα λόγια του πρωθυπουργού: «Οι έδρες των κομμάτων αντιστοιχούν τουλάχιστον στο 80% της εκλογικής τους δύναμης»). Τι σημαίνει αυτό με τη γλώσσα των αριθμών; Οτι μόνον το 80% των 300 εδρών (δηλαδή 240 έδρες) θα μοιραστούν στα κόμματα που πέρασαν το 3% με αναλογικό τρόπο. Οι υπόλοιπες 60 έδρες χαρίζονται σε ΠΑΣΟΚ και ΝΔ και κλέβονται από τα μικρότερα κόμματα, τα οποία χάνουν από χέρι τουλάχιστον το 20%(!) των ψήφων τους! Για να «εξασφαλίζεται η κυβερνητική σταθερότητα», αποφάνθηκε ο Κ. Σημίτης.

- Για να φανεί πόσο αναλογικότερο είναι το νέο εκλογικό σύστημα αρκεί να αναφερθεί ότι αν εφαρμοζόταν στις εκλογές του 2000, η κατανομή των εδρών μεταξύ των κομμάτων θα είχε ως εξής: ΠΑΣΟΚ (43,79%) 158 έδρες, ΝΔ (42,73%) 121 έδρες, ΚΚΕ (5,52%) 13 έδρες, ΣΥΝ (3,20%) 8 έδρες. Ομως, αν εφαρμοζόταν η απλή και ανόθευτη αναλογική η δύναμη των κομμάτων θα είχε ως εξής: ΠΑΣΟΚ 133 έδρες, ΝΔ 130, ΚΚΕ 17, ΣΥΝ 10, ΔΗΚΚΙ 8, Περιφερειακή Ενωση 1 και Ενωση Κεντρώων 1 (άρθρο Μ. Δρεττάκη -«Ελευθεροτυπία» 22/7/03).

- Με τη διατήρηση του κατώτατου ορίου του 3% που πρέπει να υπερβεί ένα κόμμα για να μπει στη Βουλή, παραμένει ένα κατ' εξοχήν καλπονοθευτικό εργαλείο, το οποίο προσφέρει κυρίως στο πρώτο κόμμα τις έδρες που ανήκουν στα κόμματα τα οποία δεν πέρασαν το αντιδημοκρατικό αυτό όριο.

Εχουν επίσης τη (δευτερεύουσα) σημασία τους δύο ακόμα «σκοτεινές» διατάξεις: Η κατάτμηση των μεγάλων εκλογικών περιφερειών και η «διπλή ψήφος» (μία για το κόμμα και μία για το βουλευτή μέσω ενός ενιαίου ψηφοδελτίου σε κάθε ελάσσονα εκλογική περιφέρεια-νομό). Ειδικά η τελευταία αυτή ρύθμιση, σε συνδυασμό και με τη λίστα, αποσκοπεί στην «ομογενοποίηση» του πολιτικού προσωπικού της άρχουσας τάξης, αφού θα εκλέγονται οι εμφορούμενοι από την «ενιαία σκέψη» της «έας τάξης», που θα είναι αρεστοί και θα στηρίζονται από τα «διαπλεκόμενα» και τα ΜΜΕ. Ειδικά τα τελευταία θα διαδραματίζουν κυρίαρχο ρόλο στην ανάδειξη των βουλευτών, προς δόξαν της πρωθυπουργικής εξαγγελίας ότι «θα περιοριστεί η επιρροή των κάθε λογής συμφερόντων».

Ομως, μετά από τόσα χρόνια το 'χουμε μάθει: Η πραγματικότητα βρίσκεται στον αντίποδα αυτών που διακηρύσσει η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ. Οταν, λοιπόν, ο Κ. Σημίτης δηλώνει ότι «οι πολίτες πρέπει να εκφράζουν στις εκλογές ελεύθερα τη βούλησή τους, η οποία πρέπει με τη σειρά της να εξασφαλίζει τη γνήσια αντιπροσώπευσή της», αυτό θα πρέπει να «διαβάζεται» ότι η καλπονοθεία θα συνεχιστεί με μεγαλύτερη ένταση.

Για να τελειώνουμε με τα ψέματα, απλή αναλογική: «Να γλιτώσουμε επιτέλους από τους καιροσκόπους της στιγμής και το κυριότερο να καθιερωθεί η ισοτιμία της λαϊκής ψήφου. Ετσι κι αλλιώς ισοτιμία πολιτών δεν έχουμε, ας έχουμε τουλάχιστον την ισοτιμία της λαϊκής ψήφου» (Αλέκα Παπαρήγα -δήλωση μετά τη συνάντηση με τον υπουργό Εσωτερικών, Κ. Σκανδαλίδη).