Βασικές κατευθύνσεις πιστεύουμε για τη διεκδίκηση λύσεων του προβλήματος της οικονομικής καχεξίας της ΤΑ πρέπει να είναι:

1. Οι λύσεις να είναι μόνιμες και να κατοχυρωθούν με νομοθετικές ρυθμίσεις (χωρίς να έχουμε και αυταπάτες ότι αυτές κατοχυρώνουν την ΤΑ, αφού η μέχρι σήμερα πρακτική έχει αποδείξει τη συνεχή ανατροπή τέτοιων ρυθμίσεων).

Να εξασφαλίζουν την εύρυθμη λειτουργία της ΤΑ, όχι απλά σαν διοικητικού εκτελεστικού μηχανισμού, αλλά ως αναδιανεμητικού μηχανισμού προς όφελος των εργαζομένων. Επομένως, λύσεις πρόσκαιρου χαρακτήρα, όπως έκτακτων ενισχύσεων ή και έντοκες ρυθμίσεις χρεών, οξύνουν το πρόβλημα. Με την έκτακτη οικονομική ενίσχυση, διατηρούμε, μεταφέρουμε και οξύνουμε το πρόβλημα, αφού δεν τίθενται οι βάσεις για τη συνολική, ολοκληρωμένη, νομοθετημένη αντιμετώπισή του. Με τις έντοκες ρυθμίσεις χρεών, που μπορεί να είναι πρόσκαιρη ανακούφιση, τα χρήματα που έπρεπε να λάβει η ΤΑ και της παρακρατούνται, δηλαδή τα χρήματα των εργαζομένων -αφού σε αυτούς ανήκουν- τα δανειζόμαστε έντοκα. Υποθηκεύονται οι Δήμοι, αναπαράγεται και οξύνεται το πρόβλημα.

2. Δεν μπορούν να θεωρηθούν ως λύσεις, οι κατευθύνσεις που επιδιώκουν τη λειτουργία της ΤΑ ως επιχείρησης. Οι λύσεις δεν έχουν να κάνουν απλώς με την απόκτηση χρημάτων από την ΤΑ. Εχουν να κάνουν με το από που αποκτά και πώς διαθέτει τα χρήματα η ΤΑ.

Για μας δε νοείται, η οικονομική επάρκεια της ΤΑ να στηρίζεται:

-- στην πρόσθετη φορολογία των δημοτών,

-- στην ανταποδοτικότητα υπηρεσιών και μάλιστα κοινωνικού χαρακτήρα,

-- στην πρόσθετη πληρωμή από τους δημότες υπηρεσιών αποκλειστικής οικονομικής ευθύνης του Κράτους.

Δυστυχώς σε αυτήν την κατεύθυνση έχει γίνει ήδη η προεργασία, αφού οι διατυπώσεις στο Σύνταγμα μετά την πρόσφατη αναθεώρησή του, μπορούν να ερμηνευτούν σαν προσπάθεια αποποίησης από το κράτος των ευθυνών του, για εξασφάλιση των αναγκαίων πόρων της ΤΑ. Με συνταγματική διάταξη κατοχυρώνεται πλέον η δυνατότητα της τοπικής φορολογίας. Σ' αυτήν την κατεύθυνση κινούνται και οι δηλώσεις του υπουργού Εσωτερικών για αλλαγή, κατάργηση ή αντικατάσταση του Ν. 1828/89. Ανεξάρτητα από τη συμφωνία ή όχι με το πνεύμα και τις διατάξεις αυτού του νόμου, είναι φανερό ότι θα οδηγηθούμε σε ακόμη χειρότερες ρυθμίσεις, όχι αναγκαστικά για την ΤΑ, αλλά για τους εργαζόμενους. Και γι' αυτό, κύρια κατεύθυνση είναι και έχει διατυπωθεί και έγγραφα πολλές φορές από υψηλόβαθμα στελέχη του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, η αποδέσμευση των εσόδων της ΤΑ από τον κρατικό προϋπολογισμό και η απόκτηση εσόδων από τους χρήστες των υπηρεσιών της ΤΑ, δηλαδή από τους εργαζόμενους που έχουν ήδη ξαναπληρώσει γι' αυτές και πολλαπλά.

1. Την άμεση κατοχύρωση των πόρων της ΤΑ από τον κρατικό προϋπολογισμό σαν ποσοστό (με τρόπους που θα αποκλείουν ερμηνείες και παρεμβάσεις που θα το περιορίζουν), το οποίο θα αυξάνεται, ώστε ν' ανταποκρίνεται στην εύρυθμη λειτουργία της ΤΑ.

Σήμερα απαιτείται τουλάχιστον διπλασιασμός, του εξευτελιστικού 2,7% που λαμβάνει η ΤΑ από τον κρατικό προϋπολογισμό, και κατεύθυνση προς το παλαιό αίτημα για 8%.

2. Αμεση κατάργηση των διατάξεων των νόμων 2008 και 2065/92, με τις οποίες αφαιρέθηκαν από την ΤΑ τα έσοδά της από τους φόρους των τόκων καταθέσεων.

3. Αμεση επιστροφή των παρακρατηθέντων πόρων, τόσο από τα αναφερόμενα στην προηγούμενη παράγραφο, όσο από τα τέλη κυκλοφορίας που (χωρίς τη σύμφωνη γνώμη της ΤΑ) έχουν παρακρατηθεί, όσο και από τους άλλους πόρους της ΤΑ.

Σήμερα, και μόνο ως προκαταβολή της επιστροφής των παρακρατημένων και όχι σαν έκτακτη ενίσχυση, να απαιτηθεί το ποσό των 500 εκατομμυρίων ευρώ, που αντιστοιχούν στην παρακράτηση των πόρων της ΤΑ, μόνο από τα τέλη κυκλοφορίας για τα έτη 2000-2003.

4. Αμεση καταβολή των ποσών για τα οποία δικαιώθηκαν οι Δήμοι που προσέφυγαν στη Δικαιοσύνη. Οχι μόνο σε αυτούς που προσέφυγαν, αλλά σε όλη την ΤΑ.

5. Αμεση, συνεχής και νομοθετημένη χρηματοδότηση των αρμοδιοτήτων που μεταφέρθηκαν στην ΤΑ. Οχι για την απλή υλοποίησή τους (π.χ. λειτουργία παιδικών σταθμών, γυμναστηρίων κλπ.), αλλά και για την ανάπτυξή τους.

6. Πλήρης χρηματοδότηση για τη Δημοτική Αστυνομία. Είναι γνωστή η αντίθεσή μας στο ρόλο και το περιεχόμενο αυτού του πρόσθετου κατασταλτικού μηχανισμού. Ομως δεν μπορεί, όπου δημιουργηθεί, να εξαρτάται η λειτουργία και η συντήρησή του από τα χρηματικά πρόστιμα, αφού τότε καταντά αυτοσκοπός το κατασταλτικό του περιεχόμενο.

7. Νομοθετική ρύθμιση των χρεών των Δήμων άτοκα μέχρι και την εξόφληση του συνόλου των παρακρατημένων.

8. Κατάργηση των επιλεκτικών χρηματοδοτήσεων από υπουργεία προς Δήμους.

9. Αμεση καταβολή των υποχρεώσεων του κράτους στο ΕΠΤΑ (Ειδικό Πρόγραμμα Τοπικής Αυτοδιοίκησης) και κατανομή των ποσών σύμφωνα με τις διατάξεις του Ν.2539/97.

10. Αμεση καταβολή των ποσών που απαιτούνται στους Δήμους για τα έργα που προβλέφτηκαν για τους Ολυμπιακούς Αγώνες.

11. Να κατοχυρωθεί η μη παραγραφή των χρεών του Κράτους προς την ΤΑ.

Ελπίζοντας, ότι και η συνάντηση αυτή με τον πρωθυπουργό δε θα έχει την ίδια κατάληξη με δεκάδες άλλες συναντήσεις με στελέχη της κυβέρνησης, αλλά και δε θα χρησιμοποιηθούν για προεκλογικούς σκοπούς οι όποιες συμφωνίες, πιστεύουμε ότι στις σημερινές τραγικές συνθήκες για τα οικονομικά της ΤΑ το ελάχιστο πλαίσιο αιτημάτων που απαιτείται να κατατεθεί από την ΚΕΔΚΕ στον πρωθυπουργό, πρέπει να αποτελείται από τα αποδεκτά από όλες τις παρατάξεις σημεία των αποφάσεων των συνεδρίων της.

Συγκεκριμένα οι αποφάσεις από το Συνέδριο της Ρόδου, το 1999 είναι:

• Το ΕΠΤΑ πρέπει να πάρει μορφή συγκεκριμένου προγράμματος της Αυτοδιοίκησης με βάση σχετική εισήγηση που υπάρχει. Απαιτούμε την άμεση εφαρμογή του άρθρου 13 του Ν.2539/97 με την ποσοτικοποίηση των υποχρεώσεων όλων των υπουργείων για τη χρηματοδότηση του ΕΠΤΑ και την καταβολή των μη αποδοθέντων.
• Η ΚΕΔΚΕ δηλώνει ότι κανένα σχέδιο νόμου, Προεδρικό Διάταγμα, Υπουργική Απόφαση ή άλλη κανονιστική πράξη που αφορά την ΤΑ δεν πρέπει να οριστικοποιείται χωρίς την προηγούμενη έκφραση γνώμης της.
• Να δημιουργηθεί υποστηρικτικός - συμβουλευτικός μηχανισμός με την ουσιαστική συμμετοχή της ΤΑ για την επιτόπια στήριξη Δήμων και Κοινοτήτων, σε ζητήματα εφαρμογής νόμων και κανονιστικού πλαισίου που διέπουν τη λειτουργία των ΟΤΑ.
• Για την αντιμετώπιση των άμεσων και καυτών προβλημάτων, απαιτείται:

-- Η διαρκής αποκλιμάκωση των επιτοκίων των δανείων του Ταμείου Παρακαταθηκών και Δανείων προς τους ΟΤΑ, καθώς και την επέκταση των πρόσφατων ευνοϊκών ρυθμίσεων για τους ΟΤΑ όλης της χώρας.

-- Η αύξηση του ποσοστού από 20% σε 25% επί του φόρου εισοδήματος. Την απόδοση του ανάλογου ποσοστού από τις πράξεις του Χρηματιστηρίου.

-- Η θεσμοθέτηση μόνιμης κοινής Επιτροπής Υπουργείου Εσωτερικών - Υπουργείου Οικονομικών - ΚΕΔΚΕ για την παρακολούθηση της απόδοσης των ΚΑΠ.

α. Απόδοση του συνόλου των παρακρατηθέντων ποσών σε όλη τη διάρκεια εφαρμογής του Ν. 1828/89 με ορίζοντα το 2006, σε συνδυασμό με τις επενδυτικές δραστηριότητες και ανάγκες των Δήμων ή Κοινοτήτων.

β. Αμεση απόδοση το 2002 ποσού 200 δισ. επιπλέον των αναγραφομένων στον προϋπολογισμό, έναντι της συνολικής οφειλής προς την ΤΑ.

γ. Αμεση έναρξη της διαδικασίας για την ένταξη και υλοποίηση των έργων από το υπόλοιπο 50% του ΕΠΤΑ.

δ. Διασφάλιση της συμμετοχής του συνόλου των ΟΤΑ στο Γ' ΚΠΣ με σειρά υποστηρικτικών προς την ΤΑ ενεργειών, με αλλαγές στο θεσμικό πλαίσιο που θα διευκολύνουν αυτή τη συμμετοχή.

ε. Αμεση λύση του προβλήματος σχετικά με το «πριμ παραγωγικότητας», με την επιβάρυνση του κρατικού προϋπολογισμού για το σύνολο του απαιτούμενου ποσού.